Ondanks de stupide bandnaam heeft het Amerikaanse Goatwhore de laatste jaren aardig furore gemaakt. Niet voor niets zit het gezelschap al sinds de release van het derde album A Haunting Curse (2006) bij Metal Blade Records. De groep rondom gitarist en frontman Sammy Duet heeft zich in de afgelopen twee decennia ruimschoots bewezen als vuige verheerlijkers van het betere beuk- en schuurwerk. De opzwepende, gejaagde combinatie van black, thrash en death metal is niet alleen energiek, maar ook vaak verrassend melodieus qua gitaarwerk. De mannen blinken uit in korte, vinnige kanonskogeltjes zonder veel opsmuk, die met sardonische groove over de luisteraar worden uitgestort. Met name Constricting Rage Of The Merciless (2014) staat er bol van.
Inmiddels is het kwartet aan zijn achtste langspeler toe. De plaat ligt alweer vanaf eind vorig jaar in de schappen, maar is onopgemerkt gebleven bij collegas. De hoogste tijd om daar verandering in te brengen. Ook op deze plaat valt er namelijk weer genoeg te genieten, al blijkt het eerste echte nummer (na een kort intro) niet direct het spannendste. Met zijn wat generieke riffs en gebrek aan afwisseling doet Born Of Satans Flesh even vrezen voor een gebrek aan inspiratie. Gelukkig blijkt het een uitzondering, want in de meeste tracks pakt Goatwhore op overtuigende wijze uit met zijn inmiddels bekende combinatie van vuige riffs, no-nonsense attitude en snedige solos.
Traditioneel zijn de nummers waarin het gaspedaal het verst wordt ingetrapt het vermakelijkst. Zo knalt het onweerstaanbare Death From Above met duivelse branie uit de speakers, met bravoure en arrogantie erop los beukend en hakkend als een in drank en drugs geboren smeltkroes van Motrhead en Destryer 666. Regelmatig komt de groep ook verrassend melodieus uit de hoek, vooral qua gitaarwerk. Zo bevat Voracious Blood Fixation niet alleen strakke thrashmetalriffs, maar ook een prettige, catchy solo. En het trage The Bestowal Of Abomination maakt duidelijk dat Goatwhore ook in een lagere versnelling niet aan impact inboet. De krachtige en tegelijkertijd melodieuze riffs en de imponerende, rauwe screams van Duet maken dit nummer tot een van de hoogtepunten.
Op basis van bovenstaande beschrijvingen zal het niemand verbazen dat de muziek van Goatwhore niet bijster origineel of vernieuwend is. En inderdaad: de muzikale ontdekkingsreizigers onder u zullen Angels Hung From The Arches Of Heaven wellicht afdoen als overbodig. Het album laat immers niets horen dat niet ook op de vorige zeven platen te vinden is. Tegelijkertijd gaat een dergelijke beoordeling voorbij aan het plezier en de schwung waarmee deze Amerikanen te werk gaan. Liefhebbers van met name Aura Noir en Destryer 666 zullen dan ook veel van hun gading vinden op dit schijfje. Noem het een iets catchier en minder obscure versie van Midnight en ik kan er ook mee leven. Een prima plaatje dat zijn weg vanzelf naar het juiste publiek zal weten te vinden.
Tracklist:
1. Invocation 3
2. Born Of Satans Flesh
3. The Bestowal Of Abomination
4. Angels Hung From The Arches Of Heaven
5. Death From Above
6. Ruinous Liturgy
7. Victory Is The Lightning Of Destruction
8. Voracious Blood Fixation
9. The Devils Warlords
10. Weight Of A Soulless Heart
11. Nihil
12. And I Was Delivered From The Wound Of Perdition
