Een festival openen is dikwijls geen eervolle taak. Zo zet het Belgische Toxic Shock vandaag het beste beentje voor, maar krijgt het weinig aandacht en respons. Het enthousiasme van de bandleden (met name frontman Wally staat geen moment stil) en de aanstekelijke crossover ten spijt. Toxic Shock is vooral een achtergrondmuziekje bij het halen van muntjes en een eerste biertje, terwijl de binnendruppelende bezoekers zich klaarmaken voor al het geweld dat komen gaat.
Van een giftige shock naar een giftige holocaust: de liefhebbers van de oude school komen vanavond aan hun trekken met Toxic Holocaust uit Portland, Oregon. De muziek van het project van vocalist/gitarist Joel Grind klinkt als een thrashier versie van de oude Celtic Frost, rechtlijnig en rauw. In de langzame, slepende stukken klinken ook lichte deathmetalinvloeden door. De voorste rijen van het publiek genieten er duidelijk van en de eerste actie in de pit is een feit. Waarom Toxic Holocaust een kwartier eerder dan aangegeven stopt met spelen, is mij dan ook een raadsel.
Decapitated heeft roerige tijden achter de rug. Vorig jaar werden de leden van de Poolse deathmetalband tijdens een Amerikaanse tournee opgepakt, nadat een fan hen beschuldigde van groepsverkrachting. De bandleden brachten vier maanden in een Amerikaanse cel door, tot men in januari van dit jaar op voorlopige basis werd ontslagen van rechtsvervolging. Inmiddels treedt de band weer op, maar ik kan niet zeggen dat dit op volle oorlogssterkte gebeurt. De Polen maken een wat vermoeide indruk en het optreden is behoorlijk statisch. Bovendien halen de vele interludes en het op- en afkomen tussen de nummers door de vaart flink uit het optreden. Op het spel zelf valt echter niets aan te merken. Decapitated is vanaf Organic Hallucinosis (2006) steeds verder van het oorspronkelijke brutaldeathmetalpad afgedwaald, waarbij invloeden van Meshuggah aan terrein wonnen. Een geluid dat even vervreemdend als interessant en explosief is. Het enige nummer uit de deathmetalperiode is genreklassieker Spheres Of Madness.
Direct nadat de metalstorm die Decapitated ontketende, is gaan liggen, breekt er een heel wat minder genietbare stortbui los. Uw verslaggever zoekt een veilig heenkomen en mist daardoor het optreden van de Duitse powermetalband Orden Ogan. Ook wanneer het Nederlandse Delain op het podium staat, is het nog niet droog. Het regent zelfs zo hard, dat het optreden tot twee keer toe stilgelegd wordt. De poppy female fronted metalband, met bijval van grunthuurling George Oosthoek, slaat zich er doorheen. Voor het podium staat een klein aantal fans dat er van lijkt te genieten. De regen heeft uiteraard invloed op het kleine aantal aanwezigen, maar voor het gros van de metalheads is Delain waarschijnlijk te poppy en gelikt van het songmateriaal tot aan het gesynchoniseerd headbangen en de vele pyro-effecten toe
Na gedurende vorige edities klassieke bands als Megadeth, Slayer, Kreator en Saxon als headliners aan te hebben laten treden, geeft Into The Grave de kopposities dit keer aan twee jongere bands, die beide na de eeuwwisseling hun huidige mate van populariteit hebben vergaard. De eerste dag van Into The Grave 2018 wordt afgesloten door Gojira. De Franse band bewees al eerder, tijdens de uitverkochte show in TivoliVredenburg en op Dynamo Metal Fest, klaar te zijn voor de headlinerpositie. Helaas zijn er inmiddels zoveel mensen weggespoeld, dat er op het plein minder mensen staan dan Gojira tegenwoordig naar een zaalshow zou trekken.
Het deert het viertal niet. Zanger/gitarist Joe Duplantier geeft meermaals aan hoe dankbaar hij is dat men de regen trotseert. En degenen die dat doen, beleven een uitmunted concert. Gojira is nog nooit op een slecht optreden te betrappen geweest en vanavond is dat niet anders. Met onmenselijk strak spel en volledige inzet wordt de Oldenhove volledig verpletterd. Ook al ging men op het laatste album Magma wat songgerichter te werk dan voorheen hitje Stranded wordt uit volle borst meegezongen -, Gojira is vooral nog steeds erg zwaar en innovatief. Met name drummer Mario Duplantier blijft verbazen. In de set onder andere The Heaviest Matter Of The Universe, Silvera en het aan Decapitated opgedragen Backbone. Na Explosia komt men nog en keer terug voor een toegift in de vorm van Vacuity. Enige punt van kritiek op de zegetocht is dat de visuals, rookeffecten en steekvlammen mijns inziens weinig toevoegen. Je kunt je ook afvragen hoe het uitstorten van kilos confetti over het publiek tegen het einde van het optreden te rijmen valt met de milieubewuste boodschap in de teksten van Gojira. Edoch, een zeer terechte headliner.
Meer foto's vind je op onze Facebook-pagina!
