Het in Turkije opgerichte, maar in Duitsland gevestigde Dream Ocean is geen grote speler binnen de symfonische metal. Toch maakte de groep een zeer positieve indruk met het debuutalbum Love Lost Symphony (2018). De formatie rond zangeres Başak Ylva vindt daarop weliswaar het wiel niet opnieuw uit, maar laat horen dat het collectief catchy songs met kop en staart kan schrijven. In de jaren erna is er wel het een en ander veranderd in de line-up. Wat heeft dat voor impact op de muziek op The Missing Stone?
Laten we eerst kijken naar de overeenkomsten. Voorganger Love Lost Symphony staat vooral bol van zeer prettige, door Nightwish, Kamelot, Stream Of Passion en Epica genspireerde nummers, die veelal eenzelfde aanpak hebben. Hoewel er niet veel wordt gevarieerd op die plaat, zijn de songs memorabel. Op het gevarieerdere The Missing Stone hoor je dezelfde invloeden terug. Zo hoor je de power metal van Kamelot en Epica in Dark Miracles, heeft Pendulum Of Time wel iets van Stream Of Passion en doet As I Die herinneren aan Nightwish. Ook de kenmerkende zang van de Turkse frontvrouw is weer terug. Een andere overeenkomst is dat beide platen het nummer Daydreamer bevatten. Als bonus op de nieuwste is er zelfs een Turkstalige versie van deze track.
Er zijn uiteraard ook verschillen. De nieuwe collectie songs is namelijk filmischer, complexer en veelzijdiger. Dat cinematische komt direct nadrukkelijk naar voren in het orkestrale intro Nightmare en daarna keert het meerdere keren terug. Verrassende elementen, zoals een niet alledaagse zanglijn (The Great Silence, met vervolgens een goed erop aansluitend, memorabel refrein), elementen uit de elektronische muziek (Pendulum Of Time) en complexe maatsoorten (Lucid Air) doen hun intrede. Dat zorgt voor een spannendere luisterervaring. Die elementen zijn prima verwerkt in de composities. Elke track heeft meer dan op Love Lost Symphony een eigen identiteit en van inwisselbaarheid is derhalve veel minder sprake.
Ook op het gebied van zang zijn er verschillen. Başak Ylva zingt zelfverzekerder dan drie jaar geleden. Mede door haar bijdragen en door de vollere productie heeft het nieuwe album meer overtuigingskracht. Ze komt met veel beklijvende zangmelodien en is verschillende technieken meester. Meestal laat Ylva haar gewone zangstem horen, maar hier en daar zet de Turkse haar operastem als troef in, zoals blijkt uit het epische tweeluik Song To The Ocean en het titelnummer. De frontvrouw beschikt over een groot bereik, zoals ze laat horen in bijvoorbeeld As I Die.
De frontvrouw hoeft de kar geenszins alleen te trekken. Bassist Sebastian Heuckmann is behalve toetsenist, grunter en de voornaamste songwriter ook de arrangeur van de orkestrale partijen. Zoals reeds vermeld, zijn die orkestraties zeer filmisch. Ze gaan goed samen met de futuristische synthesizermelodien in Eterna Espera, waarop het soleerwerk van nieuwe gitarist Frederic Denuell uitstekend aansluit. In het epische titelnummer zorgen ze voor veel bombast en dramatiek. Wederom een sterk staaltje songwriting.
Toch is er wel wat te mopperen. Met name op de mix. Soms lijken de partijen los van elkaar te staan. Zo zijn de extreme vocalen in Dark Miracles als het ware op de muziek geplakt in plaats van dat ze goed gentegreerd zijn. Hetzelfde geldt voor de achtergrondvocalen. De orkestraties en zang staan in vergelijking met de metalinstrumentatie prominent in de mix. Waarschijnlijk een bewuste keuze, die vooral in Eterna Espera en Song To The Ocean goed uitpakt, maar als het er stevig aan toegaat, zoals in de breakdown van The Missing Stone, mist de impact van het gitaarwerk.
Ruimte voor verbetering is er dus nog wel degelijk, maar Dream Ocean heeft zeker progressie geboekt sinds 2018. De band maakte al een positieve indruk op het debuutalbum en overtreft zichzelf met de opvolger, die grootser is opgezet en mede vanwege de verbeterde productie meer overtuigingskracht heeft. De grunts van Heuckmannn hadden evenwel achterwege gelaten mogen worden. Je hoort veel liever Başak Ylva zingen. Haar bijdragen promoveren Dark Miracles, The Great Silence, As I Die, Eterna Espera en het titelnummer tot de hoogtepunten van dit tweede album. The Missing Stone zal de scene geen aardbeving bezorgen, maar in de smaak zal vallen bij veel fans van symfonische metal.
Tracklist:
1. Nightmare
2. Dark Miracles
3. Pendulum Of Time
4. The Great Silence
5. Lucid Air
6. As I Die
7. Eterna Espera
8. Daydreamer
9. Song To The Ocean
10. The Missing Stone
11. Uyan (Daydreamer Turkish Version, bonustrack)
