Ik had niet verwacht dat Paradox ooit zou teruggrijpen op het verleden. De band heeft de wind er immers lekker onder sinds 2008. In die periode verschenen vier uitstekende platen die vrijwel allemaal beter zijn dan de albums uit de jaren tachtig en negentig. Niet dat daar veel mis mee was, maar in tegenstelling tot toen heeft Paradox tegenwoordig een eigen sound. Destijds speelden de Duitsers toch vooral zo goed mogelijk Metallica na.

Liefhebbers van de band rond de zingende riffkoning Charly Steinhauer kunnen echter gerust zijn. Tekstueel is Heresy II: End Of A Legend inderdaad een direct vervolg op het klassieke conceptalbum uit 1990. Muzikaal grijpen Steinhauer en co. niet of nauwelijks terug op die dagen. Het gezelschap trekt de lijn van voorgangers Pangea (2016) en het briljante Tales Of The Weird (2012) door. Dat betekent heerlijke melodieuze thrash metal met talloze knipogen naar vlotte power metal. Zonder echt Duits te klinken. Want Paradox voelt zich in dat opzicht nog steeds thuis bij de Amerikaanse collega's. De accentloze zang van de bandchef versterkt dat gevoel.

Heresy II: End Of A Legend is wel een schijf waar je even voor moet gaan zitten. De cd duurt maar liefst 75 minuten. En dat is, toegegeven, een lange zit. Zeker als je snelle thrash metal speelt. De groep strooit weliswaar graag met mooie melodie�n, schakelt af en toe een tandje terug en komt regelmatig zowel technisch als catchy uit de hoek, maar ramt over het algemeen toch op stevig tempo door. Zodoende kost het flink wat draaibeurten om de nummers goed te leren kennen.

Ben je daar eenmaal in geslaagd, dan ontpopt het conceptalbum zich tot een blijvertje in je cd-speler of op je pick-up. Een plaat waarbij het loont om het boekje af en toe open te slaan. De strijd van de rooms-katholieke kerk tegen de Katharen biedt ook op dit tweede deel van Heresy voldoende voer voor boeiende lappen tekst.

Die teksten zijn gevangen in goed opgenomen tracks als de massieve epics Escape From The Burning (bijna 8 minuten) en A Meeting Of Minds (ruim 9 minuten) en kortere krakers als Burying A Treasure en A Man Of Sorrow. Songs die uit hun voegen barsten van razendsnel riffwerk, technische hoogstandjes, fraaie solo's en de prima zang van Steinhauer, die bewijst dat thrash met goede, melodieuze zang stiekem veel lekkerder klinkt dan ongenuanceerd geschreeuw.

Het is onmogelijk om te zeggen of deze opvolger beter is dan het album uit 1990. Daarvoor verschilt het huidige Paradox te veel van de toenmalige band. Wel is duidelijk dat Paradox in al die jaren een flinke ontwikkeling doormaakte. Laten we die vergelijking los, blijft er gewoon een ijzersterk melodieus thrashmetalbakbeest over, waar liefhebbers van Artillery, Heathen en uiteraard Paradox zelf ongetwijfeld ontzettend veel plezier aan gaan beleven.

Tracklist:
1. Escape From The Burning
2. Mountains And Caves
3. The Visitors
4. Children Of A Virgin
5. Journey Into Fear
6. Burying A Treasure
7. A Meeting Of Minds
8. Priestly Vows
9. Unholy Conspiracy
10. A Man Of Sorrow (Prologue)
11. A Man Of Sorrow
12. The Great Denial
13. End Of A Legend