Twente; deze prachtige regio in het oosten van het land wordt bewoond door een eigenzinnig boerenvolkje. Trots op tradities, folklore en zijn dialect. We zijn nuchter, maar geloven ook in boze geesten. Donar en Wodan worden nog gevreesd, evenals de witte wieven, klopgeesten, hellehonden en heksen. Als rasechte Tukker beschouw ik Twente dan ook als de geboortegrond van Nederlandse death metal. Pestilence en Asphyx zijn de vaandeldragers, maar er is nog een Twentse band al meer dan twintig jaar actief in dit genre: Caedere.
T Skriem van disse plaat hef weer vls te lang duurt, moar dan hej ok wat! Daar is geen woord aan gelogen. Na het derde album The Lost Conveyance (2014) hebben we zeven jaar moeten wachten op nieuw werk. Tukkers laten zich niet opjagen. We doen dingen in ons eigen tempo en we maken ons niet druk om dingen waarvan je toch niet weer hoe ze lopen. Daarbij horen ook wisselingen in de bezetting. Frontman Michiel Lankhorst is nog wel te horen op de plaat, maar na de opnames is hij naar Zuid-Frankrijk vertrokken om zijn droom van een bed & breakfast in de Dordogne na te jagen. Ben de Graaff (Phlebotomized, ex-Sepiroth) heeft zijn plek ingenomen. Eerder hield drummer Jarno Olinga het al voor gezien. Eighty Years War is opgenomen met Michiel van der Plicht (ex-Pestilence, ex-God Dethroned) achter de drumkit.
Caedere is niet de meest productieve band, maar iedere plaat wordt goed ontvangen. Eighty Years War blijkt het wachten meer dan waard. Vanaf het tweede album Clones Of Industry (2009) weet Caedere zich vooral muzikaal te onderscheiden. Dat is het eerste album met de gitaartandem Niels Ottink (ex-Rotten Casket) en Thomas Luijken (The Heritance). Met een overvloed aan technisch sterke riffs wordt een gecontroleerde chaos gecreerd, die zo nu en dan wordt onderbroken door een verpletterende groove. Bassist Joey Veerbeek (Goatmilker) dreunt daar met zijn eigen melodielijnen lekker doorheen. Naast de diepe grunts van Michiel Lankhorst laat ook Niels Ottink vocaal veelvuldig van zich horen. Dat Michiel van der Plicht uitstekend werk heeft verricht zal geen verrassing zijn. Door het technische karakter zijn meerdere luisterbeurten absoluut nodig om het geheel tot zijn recht te laten komen. Caedere heeft echter ook een gevoelige kant. Dat blijkt wel uit het fraaie rustpunt War & Sorrow, een klassiek gitaarstuk van Niels met vioolspel van Antonia Ottink en percussie van Clemens Kerssies (Toxocara). Clemens is de nieuwe drummer van Caedere.
Eighty Years War is een conceptalbum met als centraal thema de Nederlandse Onafhankelijkheidsoorlog van 1568 tot 1648. De tachtig jaar durende worsteling om vrij te komen van de Spaanse overheerser en het religieuze tumult in die periode, is een cruciaal onderdeel van de Nederlandse geschiedenis. De plaat opent met de beeldenstorm (Iconoclasm), de grootschalige vernieling van katholieke heiligenbeelden door protestanten, gevolgd door de bestraffing van ketters door de katholieke rechtbank (Inquisition). De onrust en woede komen muzikaal goed uit de verf in de eerste twee tracks. Council Of Blood kondigt de komst van Landvoogd Alfa aan in 1567. Tot 1581 regeerden de Habsburgers over de Nederlanden en Philips II was niet zo tolerant als zijn vader. Alfa richtte de Raad van Beroerten (=onlusten) op, in de volksmond bekend als "de bloedraad". De opstand tegen het bewind zwelt aan, maar de straffen van de Raad zijn meedogenloos en dat komt in Council Of Blood fraai tot uiting in een logge, vermorzelende passage met nog diepere grunts.
Tot 1559 diende Willem van Oranje loyaal onder Philips II, maar in 1567 had de Raad van Beroerten de opdracht om ook Willem te vervolgen. De werkelijke oorlog begon in 1572. De opstandelingen veroverden met hulp van de Geuzen (Sea Beggars) diverse steden in de Nederlanden, waaronder Leiden. Melancholische leads in The Siege (Of Long Beath) benadrukken de honger die de bevolking te verduren krijgt. De slotfase van Sea Beggars lijkt betere tijden aan te kondigen, maar met Divine Power Of Kings is de hectiek is weer helemaal terug. De Unie van Brussel (1577) hield geen stand. Het ideaal van Willem van Oranje van n land met n landheer en religievrijheid was te hoog gegrepen. Filips II wilde onder geen beding vrijheid van godsdienst toestaan.
Na een wapenstilstand van enkele jaren was het vooral nog economische oorlogsvoering. De VOC werd in 1602 opgericht en dat bleek een lucratieve geldmachine voor de Spanjaarden. Uiteindelijk werden die verdreven door het verbond van de zeven gewesten (The Seven Provinces), die zich in 1579 verenigden onder de Unie van Utrecht. Hectiek, pure agressie, melodieuze stukken en zware grooves wisselen elkaar af in een finalestuk met alle facetten die Caedere te bieden heeft. Andere steden en gewesten wilden zich eveneens aansluiten en zo werden de eerste stappen gezet op weg naar het Koninkrijk Holland in 1806. De Gouden Eeuw breekt aan, met admiraal Michiel de Ruyter als zeeheld.
Caedere heeft een uitstekende plaat afgeleverd met nummers die nauwelijks voor elkaar onderdoen. Door het contrast tussen hectiek en logge groovende passages hebben Divine Power Of The Kings, The Siege (Of Long Breath) en Council Of Blood na vele luisterbeurten een geringe voorkeur weten op te bouwen. De mix en mastering door Ric Brand (Chiraw, ex-The Heritance) is uitstekend gedaan en ook het artwork van Gyula Havancsk (Accept, Annihilator, Destruction) mag er zijn. Kortom, een plaat waar helemaal niets op aan te merken is. Chapeau heren!
Tracklist:
1. Iconoclasm
2. Inquisition
3. Council Of Blood
4. The Siege (Of Long Breath)
5. War & Sorrow
6. Sea Beggars
7. Divine Power Of Kings
8. The Seven Provinces
