Kijk, daar hebben we weer zo'n Brits pareltje: Arcaeon. Dit progressieve gezelschap uit Reading brengt ons twaalf nieuwe tracks onder de titel Cascadence en met de voeten duidelijk geworteld in de Britse tech-scene worden als vanzelfsprekend verschillende genres verkend. Zo horen we metalcore, progressive, djent, hier en daar een vleugje pop metal en ja ... dat heet dan modern metal, of zo. Het zal mij aan de welbekende derrire oxideren welk labeltje er nou precies op geplakt moet worden. Genre-neukers aller landen verenigt u en vecht het uit!
Want labels zijn bijzaak en wat telt, is hoe het klinkt. En ik kan u vertellen dat het goed klinkt. Goed, maar ook origineel. Het moge duidelijk zijn dat de band genspireerd is door landgenoten als Monuments en Architects. De heren beperken hun blik echter niet tot de eigen Heimat, want ook bands als Periphery en Northlane passeren de revue. Dat horen we natuurlijk wel vaker en termen als plagiaat en landjepik liggen dan al gauw op de loer. Arcaeon trapt daar gelukkig niet in. De mannen weten die valkuil vakkundig te vermijden. Daar zijn ze geslepen en volwassen genoeg voor.
Zo bezit zanger Stuart Sarre een enorm diverse strot die zowel in de cleane, semi-cleane als deathgrowls gecontroleerd en beheerst zweeft over het instrumentale tapijt dat door zijn vier compagnonnen geweven wordt. Geweven ja, want dit is een strak staaltje vakmanschap. De tracks zitten verfijnd in elkaar. Hoewel het allemaal lekker wegluistert, ontwaart de aandachtige luisteraar de technische hoogstandjes die haast achteloos lijken samen te vloeien tot de twaalf krachtige, compacte tracks die deze plaat rijk is. Dat is fijn, dat is knap.
Waar vindt men vandaag de dag nog van die topmuzikanten die niet continu hun eigen ego omhoog pijpen met allerlei onnodige solo's en anderszins semi-noodzakelijke vingercapriolen? U heeft daar vast een antwoord op, maar u snapt het idee: de focus is het liedje, het doel is het liedje en daar zetten ze zich allemaal voor in. De band heeft daarmee dan ook een eigen gezicht, een eigen smoelwerk. In een nogal verzadigd landschap als dat van hun is dat een verademing.
Niet in de laatste plaats ontworstelen de mannen zich aan de massa door vernuftig gebruik te maken van toetsenwerk. Zo zijn de 8-bits-gamebliepjes (of 16-bits, ik heb niet geteld) daarbij een welkome aanvulling, zonder als gimmick te klinken. Nee, dat zou hun eer te na zijn. Daar waar concullega's er onnodig de nadruk opleggen, productioneel vergeten de sound aan te passen op de rest, of botweg niet snappen dat ze in een compositie thuis zouden moeten horen, heeft Arcaeon ze naadloos in de doordachte songs verweven.
Dat neemt niet weg dat het allemaal wel een kwestie van smaak blijft. Wie wars is van emo-gekweel en dito gejeremieer kan deze release met een gerust hart aan zich voorbij laten gaan en zo zijn er vast nog legio argumenten te verzinnen waarom u dit helemaal niks vindt. Maar dan komt het vooral aan op smaak en om met de woorden van ons aller Kutschurft te spreken: "Over smaak valt niet te fisten." En zoals u weet, heeft Kutschurft gelijk, dus dat gaan we dan ook maar niet doen. Hier wordt niet gefistfuckt.
Fans van eerdergenoemde bands (niet zijnde Kutschurft) kunnen vrijwel blind tot aanschaf overgaan. Laat u zich normaal gesproken niet weerhouden door genoemde smaak-uitdagingen en houdt u wel van een gokje, kom dan naar beneden en sla uw slag. Niet dat dit Prijzenslag is, maar deze schijf is een potentile aanwinst voor uw muziekcollectie. Het is aan u om aan het rad te draaien, het is aan u om een oordeel te vellen. Grijp uw kans.
Tracklist:
1. Infernum Demergeris
2. Origin Of Dreams
3. Ghost In The Machine
4. Replicant
5. Ezekiel's Wheel
6. Zenith I: The Reflection
7. Zenith II: Arcadia
8. Beyond The Spires / Beneath The Canopy
9. Heretic
10. Cascade
11. Ode To Unknown
12. An Endless Sky
