Het einde van het jaar komt in zicht. Dat betekent dat de traditionele jaarlijstjes steeds meer hun definitieve vorm krijgen. Het is ook het moment om albums die je nog niet hebt beluisterd erbij te pakken; Where Only Gods May Tread van Ingested bijvoorbeeld.
De Engelse groep vrienden laat daarop een mix horen van deathcore, slam en death metal. Dankzij de prima mix en mastering van Cryptopsy-gitarist Christian Donaldson klinkt deze vijfde full-length erg vet en krachtig. Zodoende komen alle tien tracks prima uit de verf en is ieders bijdrage van de Britten goed te horen, dus ook de baspartijen van sessiemuzikant Dominic Grimard (Ion Dissonance, The Last Felony), die de vertrokken Brad Fuller vervangt.
Door in herhaling te vallen heeft deathcore de neiging na een paar nummers niet zo interessant meer te zijn. Hoewel bepaalde trucs terugkomen op deze plaat, trappen The Slam Kings niet te diep in die valkuil en komen ze weer naar voren met frisse ideen. Met andere woorden: er is meer afwisseling dan op voorganger The Level Above Human (2018). Opener Follow The Deceiver toont net als Impending Dominance alle stijlen die aan bod komen en Dead Seraphic Forms bevat een sterke afwisseling van brute death en deathcore. No Half Measures is in eerste instantie snel, maar verrast met een trager, melodieuzer tweede deel. Het zwaarmoedige The Burden Of Our Failures is daarentegen van begin af aan traag en groovy en bevat dissonant, clean gitaarspel en atmosferische, doomy gitaarleads. Die leads komen meermaals terug op deze plaat. Ze zorgen voor een verrijking en meer diepgang van de sound. Het beste voorbeeld is de progressieve, meer dan negen minuten durende afsluiter Leap Of The Faithless.
Wie ook bijdragen aan de diversiteit, zijn de maar liefst drie gastzangers. Vincent Bennett promoveert The Burden Of Our Failures tot n van de favorieten en na het overtuigende Dead Seraphic Forms volgt Kirk Windstein met de meest opvallende vocale performance zijn voorbeeld in Another Breath. Matt Honeycutt maakt van de drie de minste indruk in het minder opvallende, doch brute Blackpill, maar dat komt ook doordat de voorgaande drie composities Ingested op zijn best laten horen, waardoor er niet veel eer meer te behalen is.
Ingested combineert op Where Only Gods May Tread het beste van twee werelden. Enerzijds beukt de groep er flink op los. De chugging riffs, blasts en breakdowns vliegen je om de oren. Anderzijds komen de mannen hier toch fris voor de dag met sfeervolle passages en veel melodien, die de emotionele connectie vergroten. Kortom, het is een vette, energieke plaat met diepgang en prima ideen. Soms is het wat fragmentarisch, zoals Impending Dominance en Black Pill aantonen. Er is op het gebied van songwriting dus nog ruimte voor progressie, maar het siert de groep dat deze experimenteert en zich wil blijven ontwikkelen. Jaarlijstmateriaal? Voor deathcorefans een grote kanshebber.
Tracklist:
1. Follow The Deceiver
2. No Half Measures
3. Impending Dominance
4. The List
5. The Burden Of Our Failures (Ft. Vincent Bennett)
6. Dead Seraphic Forms
7. Another Breath (Ft. Kirk Windstein)
8. Black Pill (Ft. Matt Honeycutt)
9. Forsaken In Desolation
10. Leap Of The Faithless
