Wat een leuke festivaldag, tot de nok toe gevuld met de geneugten van metal, had moeten worden, liep uit op een grote teleurstelling toen Stonehenge 2015 halverwege het programma stilgelegd werd in verband met de extreme weersomstandigheden. De organisatie kon de veiligheid van de mensen op het terrein niet meer garanderen en liet de 2.200 betalende aanwezigen naar huis gaan. Doodzonde van de uitverkochte eenentwintigste editie, ook voor de hardwerkende organisatoren en vrijwilligers, maar in deze omstandigheden de enige juiste en verantwoorde beslissing. We waren aanwezig en zagen, ondanks het vervroegde einde, meerdere goede optredens.
Het begon nog zo mooi. De temperatuur was aangenaam, het zonnetje liet zich zelfs af en toe zien en er stond nog niet veel wind. Als de catchy metal van Rise A Thousand in de ochtenduren door de boxen schalt, zijn er echter nog veel festivalgangers onderweg. Weinigen van de reeds aanwezigen volgen de aardige verrichtingen van de winnaar van de Metal Battle en de heren kunnen na het afsluitende, radiovriendelijke Home Again dan ook snel weer huiswaarts met een schamel applausje. (Jeffrey)
Ook bij het optreden van Tarragona volgt het publiek het optreden liever op een afstand onder het genot van een eerste biertje. Toch zijn er al wat meer toeschouwers die benieuwd zijn naar de verrichtingen van de Zwolse formatie dan bij de openingsact. De muzikanten van de opleiding Muziek Artiest van het Deltion College spelen ook best goed. De mix van thrash, heavy en alternative metal heeft zijn sterke momenten, maar krijgt slechts in beperkte mate bijval. Frontman Vidal Wildeboer is dan ook duidelijk teleurgesteld dat Tarragona het niet voor elkaar krijgt de boel wakker te schudden. (Jeffrey)
Dat lukt Smothered tijdens zijn eerste optreden op een outdoorfestival wel. De old school swedeath ligt ook veel meer in het straatje van de festivalbezoekers. Vooraan het podium is het dan ook drukker en zijn de eerste headbangers te noteren. Naast nummers van het debuut The Inevitable End (2013) is er in de korte set ook ruimte voor Into The Void, dat op de nog te verschijnen tweede full-length zal staan. Opvallend is de stijlbreuk ten opzichte van eerder verschenen songs, maar ook deze nieuwe track bevalt goed. De Zweden hebben het naar hun zin, willen Dead But Dreaming inzetten, maar er komt iemand van de organisatie het podium op om te melden dat de speeltijd er toch echt opzit. (Jeffrey)
Het uit Chicago afkomstige Wrath is terug van weggeweest. Met Stark Raving Mad (2014) bracht het thrashmetalcollectief het eerste album sinds 1990 uit (Insane Society). De roots van de band rond de na zevenentwintig jaar teruggekeerde zanger Gary Golwitzer liggen in de jaren tachtig en dat is ook terug te horen aan de sound van de band. De oldschoolthrash is bij vele aanwezigen echter onbekend en dat maakt in dit geval relatief onbemind. Slechts een actief groepje headbangers volgt het aardige optreden van dichtbij. (Jeffrey)
Het is inmiddels gezellig druk. Her en der treffen metalheads elkaar en genieten van het prima weer plus een drankje. De parkeerplaats die dienst doet als festivalterrein is mooi ingedeeld in een driehoek. Vanaf verschillende posities kun je de verrichtingen op beide podia goed volgen, het geheel is overzichtelijk en logisch ingedeeld. De sfeer onder de bezoekers is gemoedelijk.
Na Smothered krijgen we op hetzelfde podium opnieuw old school death metal, maar dan van de Amerikaanse school. Het uit Duitsland afkomstige Sabiendas heeft er veel zin in en met name frontman Jan Edel toont zich gepassioneerd. De tracks van Restored To Life (2013) komen, evenals een nieuw nummer dat op het in oktober te verschijnen album zal staan, goed tot hun recht. Sabiendas maakt een positieve indruk middels een definieerbaar geluid en een prima presentatie. (Jeffrey)
De heropgestane en in de Biblebelt beruchte band Inquisitor moet het vandaag met een vervangende zanger doen. Nu is Johan Westdijk, de oudere broer van vaste zanger Alex, met zijn verleden in onder andere Deadhead en Pleurisy geen groentje, maar het lijkt of hij zo vroeg op de dag al een slokje op heeft. Zijn wat onsamenhangende performance is representatief voor het geheel, want Inquisitor komt erg rommelig over. Dat is voor een deel te danken aan het abominabele geluid, dat voor een groot deel verwaait, maar ook zijn de composities van deze extreme thrashmetalband allesbehalve overzichtelijk. Onder betere omstandigheden verwacht ik er wel van te kunnen genieten, maar vandaag lijkt Inquisitor niet aan de aanwezigen besteed te zijn. (Wessel)
Dictated terroriseerde reeds menig vaderlands podium met hun brutal death metal. Met de bevallige dames Sonja en Yessica als gitaartandem is het vijftal ook geen alledaagse verschijning in de extreme metal. Daarnaast valt er muzikaal ook genoeg te genieten. De band waarin Henri Sattler (God Dethroned, Winter Of Sin) verantwoordelijk is voor de baspartijen koppelt de toegankelijkheid van Kataklysm aan de brutaliteit van een band als Dying Fetus en krijgt het publiek behoorlijk goed mee. Een band om in de gaten te houden! (Wessel)
Het gaat pas echt los bij Fleshless. De Tjechische grind-/deathmetalband krijgt vele handen op elkaar en zorgt voor de eerste pit van de dag. Die houdt het hele optreden aan dankzij Vladimir Prokos, een charismatische frontman die het publiek maar blijft bedanken dat we zijn gekomen. Het ultrakorte Noise Part III (cover version from Burzum) of serieuzere tracks als Descend Into The Depths liggen prima in het gehoor. Fleshless imponeert en is een van de positieve verrassingen van het festival. (Jeffrey)
Cultfavoriet Hirax geniet niet de status van menig buur uit de roemruchte Bay Area, maar bewijst vandaag de vergelijking met menig collega-thrashband probleemloos te doorstaan. Frontman Katon de Pena laat zich ondanks de verre van optimale weersomstandigheden niet uit het veld slaan en geniet duidelijk met volle teugen van het optreden en de goede publieksparticipatie. Met zijn set stembanden (thrashfrontmannen die cht goed kunnen zingen hoor je niet elke dag!), niet te versmaden riffwerk en verrassend extreme percussie (sporadisch wordt er zelfs geblast!) verdient Hirax eigenlijk veel meer aandacht dan ze altijd gekregen hebben. Voorlopig hoogtepunt van de dag! (Wessel)
Alsof de duivel ermee speelt: tijdens Diabolical breekt de hel los. Degenen die dapper standhouden voor het podium horen een band die, ondanks het bijzonder matige geluid, zeker weet te boeien. De death metal met pikzwarte sfeer is dan ook zeer meeslepend en nodigt uit tot zowel headbangen als aandachtig meeluisteren naar de verhalende tracks van conceptalbum Neogenesis. De heren hebben het zelfs zo goed naar hun zin, dat ze de tijd uit het oog verliezen en langer dan gepland doorgaan. Het optreden komt tot een bruut einde wanneer de stroom simpelweg uitgezet wordt, want op het andere podium staat Ingested te trappelen. (Wessel)
De Britten doen vervolgens wat je van een slamdeathmetalband kunt verwachten: een lading eenvoudige doch zwaar groovende brutaliteit op het wegspoelende Stonehenge afvuren en een moshpit op gang brengen die dankzij de zware regenval veel weg heeft van een wildwaterbaan. Ondergetekende moet toegeven niet van het genre te houden (in de verzameling lage noten en sporadische blastuitspattingen mis ik het liedje), maar een aanzienlijk deel van het publiek lijkt speciaal voor Ingested gekomen te zijn en bouwt een mooi feestje vooraan. (Wessel)
Cytotoxin zette tijdens Neurotic Deathfest 2014 de 013 volledig op zijn kop. Ook vandaag gaat het ze behoorlijk goed af en vormt zich voor het podium een flinke circlepit, incusief het voor brutal death metal typische handje zwaaien. De Duitsers koppen lompe slamstukken aan technischer passages en wild geblast. Frontman Remo trekt, tussen het simuleren van een doucheputje door, de gekste bekken, slikt de microfoon haast door en zingt zonder handen verder en rent zelfs een rondje mee. Uw recensent bekijkt het vanonder de luifel van de patatkraam, want de weersomstandigheden worden steeds onaangenamer. (Wessel)
Hideous Divinity begint nog wel vol goede moed aan het optreden, maar het slechte weer irriteert de Italianen zichtbaar. De regen en toenemende wind zorgen ervoor dat de meeste festivalbezoekers een droog en veilig (er vliegen paraplu's en andere dingen door de lucht en mensen moeten aan een tent hangen om te voorkomen dat deze de lucht in gaat) heenkomen zoeken.
Plots geeft de frontman het signaal om te stoppen met spelen. De organisatie neemt het woord en kondigt een pauze aan van een uur. Iedereen die op het terrein was, gaat onder het dak van het gebouw naast het festivalterrein (De Meente) schuilen of zoekt een droge plek in het station van Steenwijk, honderd meter verderop. Anderen zoeken een eetgelegenheid of caf in het centrum op of waren daar al. (Jeffrey)
Na een uur komt vervolgens via Facebook het droeve nieuws binnen dat de festiviteiten niet hervat zullen worden. Voor alle aanwezigen is dit wel even slikken, niet in de minste plaats omdat de dag met optredens van Taake, Master, Vital Remains, Brujeria, Devin Townsend Project en Marduk zijn hoogtepunt nog bereiken moest. Eenieder die ter plaatse was, zal het echter met ons eens zijn wanneer wij zeggen dat de organisatie juist gehandeld heeft door de veiligheid van het publiek te waarborgen. Het officile statement van de organisatie lees je hier. De verregende headbangers keren huiswaarts of warmen op in Caf de Zwetser, waar het op de vervroegde afterparty nog zeer gezellig werd. We hopen Stonehenge 2016 onder betere omstandigheden te ervaren en zijn er dan graag weer bij!
Met dank aan Ronald Van De Baan van Stonehenge/Livereviewer.com voor de foto's.
