Het leven van een muzikant gaat al niet over rozen, maar dit jaar spant toch wel de kroon. Ook de bandleden van Thurisaz blijven niet gespaard en kregen de laatste jaren te maken met tegenslagen. Depressie, burn-outs en het verlies van geliefden kwamen voorbij, maar na een moeilijke periode werd de draad weer opgepakt. Daardoor heeft het vijf jaar geduurd voordat de opvolger van The Pulse Of Mourning (2015) in de platenbakken staat.
Vanzelfsprekend is Re-Incentive geen vrolijke plaat. De Belgische formatie bouwt voort op de mix van melancholische en atmosferische metal met invloeden uit de doom-, death- en blackhoek. Het levert net als het vorige album een meeslepende collectie omvangrijke composities met fraaie harmonien op. Dit keer is de muziek nog wat neerslachtiger en emotioneler dan voorheen. Terugkerende thema's zijn de donkerte die iemand voelt als je depressief bent of je hart gebroken is.
Vanaf de eerste seconden van de ruim tien minuten durende opener In-Balance houdt Thurisaz je gevangen in een parallelle wereld van grootse droefgeestigheid. Toch gloort er dwars door die deprimerende gevoelens hoop aan de horizon en straalt er kracht uit de lange tracks. Het vijftal muzikanten vindt namelijk een uitstekende balans tussen licht en donker. Enerzijds zijn er de zware riffs, de extreme vocalen (zowel screams als grunts) en de blasts, anderzijds de harmonieuze cleane zang, de epische bijdragen op keyboard en experimenten zoals akoestische gitaarpartijen.
Het filmische album is het beste als geheel te beluisteren, om ruim vijftig minuten in een bepaalde vibe te blijven, terwijl er ruim voldoende gebeurt om aan de boxen gekluisterd te zitten. Zo is er onder meer de hypnotiserende combinatie van Hell Awaits-ritmiek en Faith No More-achtige keyboardpartijen van In-Blance en de epische, melodieuze tremoloriffs in The Veil, Daarnaast is er het prachtige a capella-einde van het deels Anathema-eske Monologue, het basspel, het verrassende akoestische deel en de knappe versnelling in Illuminight, de verrassende toetsensolo in het proggy en middels getokkel hypnotiserende Exemption en de dromerige piano-melodie van het doomy Isle Of No-Man. Er zijn voorbeelden te over. De zuiderburen laten die uitersten dankzij prima songwriting zeer soepel in elkaar overvloeien. Slechts het toetsenspel in The Veil komt er wat los achteraan. Prachtig trouwens hoe Exemption overgaat in Isle Of No-Man en hoe vervolgens die track overgaat in het repetitieve, schijnbaar oneindige Eternity Expires.
De lat lag hoog na het ijzersterke The Pulse Of Mourning, maar met de opvolger overtreft Thurisaz zichzelf. Het is een prachtproduct waar je slechts met veel ontzag naar kunt luisteren en dat bij vlagen kippenvel oplevert. Iedere liefhebber van melancholische metal zou Re-Incentive eens een paar keer moeten beluisteren. Waarschijnlijk ben je al na n luisterbeurt verkocht. Dit album zal zonder meer in veel jaarlijstjes terugkeren. En terecht, want het geeft hoop en kracht in bange dagen.
May your light forever shine.
Tracklist:
1. In-Balance
2. The Veil
3. Monologue
4. Illuminight
5. Exemption
6. Isle Of No-Man
7. Eternity Expires
