Lekker, weer een pot old school death metal uit de Zweedse school. Tenminste, daar mogen we afgaande op de vorige twee platen van LIK toch van uitgaan. Daarop worden Entombed en met name Dismember geerd. Daar doen de Zweden ook niet geheimzinnig over. Wie de hint in de titel van de plaat heeft begrepen, weet namelijk al genoeg. Daarnaast bouwt deze derde full-length voort op het eigen debuutalbum Mass Funeral Evocation (2015). Wat heeft Misanthropic Breed nog meer te bieden?
De plaat schiet na een kort horrorfragment uit de blokken met de brute, twee en een halve minuut durende adrenalinestoot The Weird (een knipoog naar Ghoul van het debuutalbum). Daarin het bekende houthakken, het zagende Boss HM-2-geluid van de gitaren en de overtuigende, verstaanbare extreme vocalen van de drummende Chris Barkensj (Witchery). Decay doet er nog een schepje bovenop met blasts.
In Decay komt ook een vernieuwend element naar voren. Er zit uiteraard al aardig wat melodie in de tremoloriffs, maar de twinleads la Iron Maiden in deze track leggen nog eens extra nadruk op dat melodieuze aspect. Voor sommigen zal het de kracht wat uit het nummer halen. In Wolves treedt de melodie wederom kortstondig op de voorgrond. Niet dat LIK opeens soft is geworden, want Funeral Anthem (denk aan een combi van The Deranged van Carnage, Evilyn van Entombed en Skin Necrosis van het debuut), beukt er weer op los. Het is zonder meer n van de hoogtepunten op deze release vanwege de memorabele riffs. Ook daarna blijft het onrustig, met onder meer het zeer overtuigende death-n-rollende Morbid Fascination en Faces Of Death (een combinatie van Serpent Speech en Stranger Aeons, beide van Entombed).
De mix doet recht aan alle vier muzikanten. Ook de relatief nieuwe bassist Joakim "Myre" Antman (Diatonic, Overtorture) is goed te horen. Het gitaargeluid staat prominent in de mix. Een terechte keuze, want het draait vooral om de riffs. De ritmesectie is vooral solide. Complimenten zijn op zijn plaats voor de vocale voordracht van Chris. Zijn onsmakelijke teksten zijn goed te volgen en daardoor betrekt hij de luisteraar meer bij het verhaal.
De filmfragmenten, zoals in het relatief lange, creepy Female Fatal To The Flesh, zijn een welkome toevoeging, al is de sample in Morbid Fascination er wat los achteraan geplakt. Het cinematische karakter is evenwel een welkome afwisseling tussen de kortere rechttoe rechtaan-nummers. Het titelnummer is een atmosferisch, doomy, instrumentaal rustpunt.
LIK voorkomt afgezaagd te klinken, door met ruim voldoende genspireerde ideen op de proppen te komen. Daarnaast zorgt de uitstekende productie van Lawrence Mackrory (Obey Mastering) ervoor dat het songmateriaal fris, energiek, smerig en agressief door de boxen komt. Er staat geen zwakke track op deze derde full-length. Integendeel, van het korte maar krachtige The Weird tot het mooie, melodieuze einde van het epische Becoming is het een zegereeks. Misanthropic Breed is n van de beste deathmetalplaten met een moderne productie en een dikke, geslaagde knipoog naar eind jaren tachtig, begin jaren negentig van At The Gates en Carnage en met name Entombed (Clandestine) en Dismember (Like An Ever Flowing Stream).
Tracklist:
1. The Weird
2. Decay
3. Funeral Anthem
4. Corrosive Survival
5. Female Fatal To The Flesh
6. Misanthropic Breed
7. Flesh Frenzy
8. Morbid Fascination
9. Wolves
10. Faces Of Death
11. Becoming
