Hoewel het stemmige artwork anders doet vermoeden, ligt Nihilistic Estrangement toch overwegend in het verlengde van zijn directe voorgangers Hurt Yourself And The Ones You Love (2015) en het uitstekende We Owe You Nothing (2017). Dat wil zeggen: een dikke sound waarin smerige sludge en nihilistische black metal samenkomen. Opener Active Shooter is typerend voor Forgotten Tomb nieuwe stijl. De track is traag en stroperig, maar kent enkele effectieve versnellingen. De gitzwarte lyrics worden met verve de oorschelpen ingespuwd door Herr Morbid, wiens stemgeluid per album verrotter lijkt te klinken. Een onder de oppervlakte verborgen, melodieuze lead zorgt voor de kers op de taart.
Het tweeluik Iris' House is wat wisselender qua niveau. Het eerste deel begint met een fijne, broeierige southernrockriff, maar blijft wat hangen in hetzelfde tempo. Dan bevalt het met naargeestige, krioelende riffs doorspekte tweede deel een stuk beter. Met Distrust volgt een tweede kraker. Het is niet verwonderlijk dat deze track de B-kant van de vinylversie aftrapt. Het stuwende headbangritme, de lompe riffs en de wederom zo heerlijk misantropische tekst maken dit nummer tot een delicatesse voor delinquenten. Het is dit soort rellerige tracks dat uitstekend past bij de hedendaagse sound van de Italianen. Toch is ook het slepende, met verrassend subtiel gitaarwerk doorspekte titelnummer de moeite waard.
Wie zweert bij het oude werk van Forgotten Tomb zal weinig van zijn gading vinden op Nihilistic Estrangement. Maar wie de ontwikkeling van de band sinds Negative Megalomania (2007) kan waarderen, zal ook met deze nieuwe langspeler op zijn wenken worden bediend. De plaat haalt het niveau van zijn uitstekende voorganger We Owe You Nothing net niet, maar biedt voldoende kwaliteit om ook na meerdere luisterbeurten te blijven boeien.
Tracklist:
1. Active Shooter
2. Iris' House Pt. I
3. Iris' House Pt. II
4. Distrust
5. Nihilistic Estrangement
6. RBMK
