We gaan terug naar 1982, toen Paul Speckmann, voorheen zanger van Whitecross, als negentienjarige bassist aansloot bij het nu nog altijd actieve War Cry. De doom was hem en drummer Bill Schmidt echter niet agressief genoeg en ze richtten Master op. Toen na 26 audities geen geschikte gitarist was gevonden, gingen de heren hun eigen weg: Schmidt naar de thrashband Mayhem Inc. en Speckmann richtte Death Strike op. Hij speelde samen met gitarist Chris Mittlebrun de songs die voor Master geschreven waren. Gitarist Kirk Miller en drummer John Leprich sloten aan, maar even later verliet Miller de groep alweer en de bandnaam werd veranderd in Master.
De Fuckin Death-demo van Death Strike uit 1985 was een succes in de underground en toen Schmidt solliciteerde naar een terugkeer in Master, stemde Speckmann daarmee in. Pauls vader was overleden en met het geld van de erfenis bekostigde hij de opnamen voor het debuutalbum. Dat zou rond die tijd uitgebracht zijn, maar bandmanager Kim Fowley had wat aanmerkingen op het contract van Combat Records, waardoor het feest niet doorging.
Pas in 1989 is er concrete interesse van Nuclear Blast Records (in zowel Abomination als Master, nadat Joe Caper van Righteous Pigs een tape van Speckmann aan het label had gestuurd) en nemen de drie heren nogmaals het debuutalbum in de studio op. Nuclear Blast is echter ontevreden over het resultaat en de tracks worden nogmaals ingespeeld, ditmaal met Aaron Nickeas (drums) en Jim Martinelli (guitar). Ook daarover is het label ontevreden. Toch verschijnt laatstgenoemde versie onder de naam The Speckmann Project in 1991. De eerstgenoemde, initile versie verschijnt ook, in 2003, onder de titel Unreleased 1985 Album, via From Beyond Productions, een sublabel van Displeased Records. De versie in 1991 heeft de karakteristieke sound van Morrissound Studios. Scott Burns is ook de man die voor de derde versie, die uiteindelijk op het debuutalbum te horen is, verantwoordelijk is. Dat is een remix van de initile versie. In vergelijking met die in 1991 is verschenen, ligt het geluid veel dichter bij de opnamen die in 1985 zijn gedaan.
Toch is er wel duidelijk een verschil tussen de unreal en de reguliere versie. De unreal-versie is rauw, primitief en meer trashy (met hesere vocalen) dan de reguliere versie, die ook wel rauw is, maar gebalanceerder, met meer ruimte voor de baspartijen. Dat laatste zorgt voor een zwaarder geluid. De punky thrashdeath heeft het chaotische en primitieve van Venom en het modderige van Autopsy. Venom is n van de belangrijkste inspiratiebronnen, samen met Motrhead en punkbands als G.B.H., Minor Threat en Discharge. Het is veelal de d-beat die het ritme bepaalt op deze plaat. Voor variatie ben je hier aan het verkeerde adres.
Ook de tracklist is anders op de verschillende versies. Op de reguliere versie vind je een overbodige bassolo, de overbodige Black Sabbath-cover Children Of The Grave en de Death Strike-nummers The Truth en Pay To Die, maar dan in een hoger tempo dan in 1985. Pay To Die behoort net als de titeltrack tot de hoogtepunten van de plaat. Ook Funeral Bitch behoort tot die categorie. Je kunt duidelijk horen dat Autopsy en Entombed (vergelijk de beginriff maar eens met die van Morbid Devourment) daardoor genspireerd zijn. En waar zou Terrorizer zijn naam vandaan hebben? Juist, van het gelijknamige nummer van Master.
Het is jammer dat het zo lang heeft geduurd voordat het album via een label werd uitgebracht, want Master zou een heel andere status gehad hebben en meer besproken zijn dan nu het geval is. Een uitgelekte ruige mix ervan zorgde in de tweede helft van de jaren tachtig nog wel ervoor dat de impact op de scene niet achterwege is gebleven. Veel deathmetalbands noemen deze release dan ook als een inspiratiebron, ook al is het geen pure death metal wat je hier hoort. Bands benvloedden elkaar in het tapetraderstijdperk en wilden vooral extremer dan hun grote voorbeelden klinken. Master is daar n van de resultaten van. Het debuutalbum is in veel verschillende versies uitgebracht, recentelijk nog door Hammerheart Records als dubbel-album, waarop de untriggered mix te vinden is. Dat is de mix waarnaar de voorkeur van Speckmann uitgaat.
Tracklist:
1. Master
2. Unknown Soldier
3. Mangled Dehumanisation
4. Funeral Bitch
5. Terrorizer
6. Pledge Of Alliance
7. Re-entry And Destruction
8. Constant Quarrel
9. Judgment Of Will
10. Submerged In Sin
11. Cut Through The Filth
