Een nieuwe plaat van Downfall Of Gaia is geen easy listening. Net als bij de voorgaande albums heeft Ethic Of Radical Finitude zeker een aantal luisterbeurten nodig om te groeien. De zware sound van deze Duitsers is extreem en dat geldt ook voor de vocalen van gitarist Dominik Gonclaves dos Reis en in mindere mate voor die van bassist Anton Lisovoj. Het is een atmosferische smeltkroes van sludge, crust, post-rock en black metal die in eerste instantie overwelidigend kan zijn. Brute, chaotische passages worden afgewisseld met fraaie, melodieuze stukken die als adempauze dienen. In tegenstelling tot de voorgaande platen is Ethic Of Radical Finitude niet echt een conceptalbum, maar bevat deze wel een rode draad: ontevredenheid en niet aflatende hebzucht.
Het album opent ingetogen met het instrumentale Seduced By met een gastbijdrage van ex-gitarist Peter Wolff, gevolgd door een melodieuze uitbarsting met blastbeats waarmee The Grotesque Illusion Of Being begint. Net als Peter heeft ook ex-drummer Johannes Soltenburg (alias Hidehidehide) meegewerkt aan deze plaat. Hij verzorgde het dronegeluid in The Grotesque Illusion Of Being en We Persue The Serpent Of Time. De plaat ademt een donkere, deprimerende sfeer en middels de teksten wordt de luisteraar een spiegel voorgehouden. We zoeken naar geborgenheid en een warme plek waar we ons prettig voelen. Sommigen van ons zullen dat echter nooit vinden. Alles draait om gevoel bij Downfall Of Gaia en wat dat betreft is Ethic Of Radical Finitude een sterke plaat. Neem bijvoorbeeld We Persue The Serpent Of Time, met gastvocalen van Nikita Kamprad (Der Weg Einer Freiheit), waarvoor een goed passende videoclip is verschenen. Deze uitgesponnen track heeft een experimenteler karakter en een compliment voor het fraaie slagwerk van drummer Michael Kadnar is op zijn plaats. De pianomelodie aan het einde maakt het nummer helemaal af.
Datzelfde, weemoedige gevoel geeft het ruim negen minuten durende Guided Through A Starless Night, met fraaie leads van gitarist Marco Mazzola en eindigend met een gesproken passage van Mers Sumida (Black Tables). Haar stem bevat precies de emotie die past bij deze track. Na twee langgerekte nummers gaat het giftige As Our Bones Break To The Dance erin als zoete koek. Bijzonder fraai is de versnelling voor de melancholische slotfase. Dat detail kenmerkt deze plaat. In eerste instantie komt de smeltkroes van stijlen wellicht wat chaotisch over, maar het tegendeel is waar. Iedere noot is weloverwogen. De fraaie, melodieuze adempauzes dienen de composities als overgang naar de volgende uitbarsting. De afsluiter Of Withering Violet Leaves bouwt sterk op naar een opzwepend tempo halverwege. Pas na vijf minuten komt de vocale uitbarsting van Dominik, gevolgd door cleane zang en opnieuw een gesproken passage met de stem van Mers Sumida in de eindfase.
Intens, zo zou je Ethic Of Radical Finitude in slechts n woord kunnen samenvatten. Het is een emotionele reis met ups en downs zoals in het echte leven. Zowel As Our Bones Break To The Dance als We Persue The Serpent Of Time geven een indruk van het album als geheel. Dat zal vreemd klinken, want de tracks zijn totaal verschillend. Toch is het zo, want Ethic Of Radical Finitude slaat een brug tussen het met blackmetalriffs doorspekte Atrophy en het melancholische gevoel dat overheerst op Aeon Unveils The Thrones Of Decay, maar bevat ook elementen van de eerdere platen. Erg knap gedaan en meesterlijk uitgevoerd.
Tracklist:
1. Seduced By...
2. The Grotesque Illusion Of Being
3. We Pursue The Serpent Of Time
4. Guided Through A Starless Night
5. As Our Bones Break To The Dance
6. Of Withering Violet Leaves
