De muziek van Carpenter Brut lijkt op het eerste gehoor ver verwijderd te zijn van de dagelijkse kost die we op deze site bespreken. Wie dit project van de Franse elektro-componist Franck Hueso vorig jaar op Roadburn aan het werk heeft gezien, weet echter dat de van dikke beats voorziene synthwave de voetjes van de stoerste metalliefhebber van de vloer krijgt. Carpenter Brut neemt de �campy� high-school horrorfilms van de jaren 80 als uitgangspunt en vermengt die in een kleurrijke pastiche met duistere techno, synthwave, industrial-achtige gitaarpartijen en een glamrock-achtige �vibe�. Het eindresultaat is verrassend lekker.

Leather Teeth begint fantastisch met de gelijknamige titeltrack. Die opener beukt en schuurt er heerlijk op los. De vette gitaren maken het nummer n�g intenser, terwijl de moddervette beats en catchy synths voor een hoge dansbaarheidsfactor zorgen. Monday Hunt, Inferno Galore en Hairspray Hurricane (wat een geniale titel overigens!) zijn van hetzelfde laken een pak. Het is onmogelijk om niet uit je plaat te gaan bij de combinatie van smeu�ge synthlijnen, stoere beats en perfect in de sound ge�ntegreerde metalgitaarpartijen. Maar ook wanneer het tempo naar beneden gaat, blijkt Carpenter Brut tot mooie dingen in staat. Sterker nog: de beste nummers zijn de pure synthpoptracks Cheerleader Effect en Beware The Beast, niet in de minste plaats vanwege de gastvocalen. Cheerleader Effect is een kalm nummer dat vooral gecentreerd is rondom de prachtige, warmbloedige vocalen van Kristoffer Rygg (Ulver), terwijl Beware The Beast ontzettend catchy is en een eigenzinnige bijdrage kent van Mat McNerney (Hexvessel).

Vanuit conceptueel oogpunt is Leather Teeth de soundtrack van een fictieve horrorfilm, waarin een verlegen tiener verliefd wordt op een cheerleader en er alles aan doet om haar voor zich te winnen. Hij wordt zelfs zanger van de roemruchte glam-metalband Leather Patrol. Het fictieve verhaaltje lijkt echter vooral bedoeld om het jaren 80-horrorsfeertje verder te ondersteunen. Carpenter Brut voelt bij vlagen dan ook als een tijdmachine. Een enkele keer wordt de fijnmazige balans tussen �goed fout� en �kitsch� overschreden. Dat gebeurt in Sunday Lunch � met afstand het �foutste� nummer op het album. De track begint met een bijzonder �cheesy� synthdeuntje dat moeiteloos in een jaren 70 softpornofilm gebruikt zou kunnen worden, inclusief een kleverige saxofoon. Ook de lome, zwoele afsluiter End Titles heeft een iets t� hoog kitschgehalte.

Op verreweg het grootste deel van het album werkt de kitschfactor echter in het voordeel van Carpenter Brut. De combinatie van duistere synthklanken, dikke beats en nostalgische retro-horroriconografie leidt tot een onweerstaanbare sound die zeer verslavend werkt. En binnen die sound mag Carpenter Brut zich samen met namen als Perturbator en Gost tot de absolute voorhoede rekenen. Met een speelduur van iets meer dan een half uur is Leather Teeth wel wat aan de korte kant. Maar zoals de band zelf al aangeeft: �Put on repeat if it�s too short�. Daar valt geen speld tussen te krijgen. Geef deze plaat een kans, zelfs als je niet van beats en synths houdt! Voor je het weet, vind je jezelf al trippend in een �inferno galore� terug onder een glinsterende discobal.

Tracklist:
1. Leather Teeth
2. Cheerleader Effect
3. Sunday Lunch
4. Monday Hunt
5. Inferno Galore
6. Beware The Beast
7. Hairspray Hurricane
8. End Titles