Toch begon het allemaal al eerder, met de demo And God Created Satan To Blame For His Mistakes uit 1992. De bandleden hadden er geen grote verwachtingen van en waren slechts hun woede op een goede manier aan het kanaliseren, maar met het provoceren kwam er veel belangstelling. Tegenwoordig is zon titel niet zo spannend meer, maar begin jaren negentig had deze wel degelijk een shockerende werking. Het leverde de band uit Hardenberg, waar destijds nog een metalbolwerk huisde en waar naast het festival Klepperrock regelmatig optredens in Podium Hardenberg waren, veel belangstelling op. Ook de t-shirts van Youth Against Christ vonden gretig aftrek. Alle tracks van de demo zijn terug te vinden op het debuutalbum, zij het in een iets aangepaste versie.
Gitaristen Marcel van Haaf en Bert Huisjes, vocalist Edwin Kelder, bassist Nils Vos en drummer Marco Arends laten op deze eerste full-length blackened death metal horen en er zijn ook uitstapjes naar thrash en groove metal. De extreme vocalen van Kelder zijn goed, verstaanbaar en agressief. Teksten vallen het geloof aan en gaan bijvoorbeeld over het saaie leven van anderen in de buurt en over het vreemdgaan van de ex-vrouw van Edwins broer, die voor iemand koos met een bijbel onder de arm.
De sound doet Amerikaans aan, alsof deze 'boeren' uit Florida komen. Je zou Altar de Nederlandse Deicide of een polderkloon kunnen noemen. De productie is helder en droog en de partijen zijn goed te onderscheiden. Het volume van de bas ligt wat lager dan op de demo en als we dan toch de sound gaan vergelijken met de demo valt op dat de uitvoering op de eerste full-length strakker is. Een deel van de fans zweert bij de vollere en zwaardere sound van de demo. Het drumgeluid doet bijna aan timmeren denken, alsof men spijkers in het kruis aan het slaan is.
Binnen de doorgaans lange tracks zijn er veel tempowisselingen. Dat zorgt er samen met wat ritmetwists voor dat deze release aanvankelijk niet makkelijk te behappen is. Afwisseling is er dus voldoende. Zo begint de plaat snel en overtuigend met Throne Of Fire - na een intro met kerkklokken en vogels en de preek - en vervolgt het kwintet met het wat minder overtuigende, tragere Jesus Is Dead!. Altar is doorgaans op zijn sterkst als het kwintet het gaspedaal intrapt en agressief en brutaal klinkt, zoals in Divorced From God, dat prima riffs bevat en aan een mix van Deicide en Sinister doet denken, of Forced Imprudence, dat oldschoolriffs la Death en Obituary bevat.
Geen enkele track valt uit de toon. Of het nu het groovy Hypochristianity is (n van de hoogtepunten dankzij de riffs) of het snelle en agressieve Psycho Damn. Toch kan deze release niet over de hele lengte de aandacht vasthouden. Waar de release het vooral van moet hebben, is het schok-effect dat deze in de jaren negentig had en het sterke, 'overdreven' imago van de band dat zich mede dankzij de anti-christelijke teksten ontwikkelde. Zo werden de teksten zelfs in een plaatselijke krant in het Nederlands vertaald en geanalyseerd (dat laatste ook door het Eindhovens Studenten Headbangfront). De controverse leverde veel belangstelling en optredens op Wldrock, Lowlands en Dynamo op.
Vanwege podiumvrees verliet Van Haaf de band en nam Verdurmen de vrijgevallen positie in. Laatstgenoemde drukte zijn stempel op de sound in de jaren erna. De releases met zijn bijdrage klinken dan ook wezenlijk anders dan het debuutalbum, dat door de line-up van destijds tijdens een select aantal shows in 2018 ten gehore gebracht zal worden. Metalfans die Deicide, Sinister, Sepultura, Obituary, Death, God Dethroned goed vinden en nog nooit van Altar hebben gehoord, gaan deze plaat beluisteren.
Youth Against Christ is een cultklassieker die in de jaren negentig veel stof deed opwaaien en vorig jaar door Cosmic Key Creations is ge-rereleased op lp. Daaruit blijkt dat de nostalgische collectie oldschooltracks de tand des tijds toch aardig doorstaan heeft. De aankondiging van renieoptredens creert bovendien vernieuwde interesse in de volgens velen favoriete plaat van de Altar-discografie. Tijdens de show op PitFest (Bert is niet van de partij en het optreden zal dus met slechts n gitarist plaatsvinden) zijn er trouwens demotapes te koop. Deze hebben een oplage van vijftig stuks.
O ja, vermeldenswaardig is de variant op de Stop The Madness-campagne van Roadrunner: Religions are no fun. Religion endangers the life and happiness of millions. It must stop. We appeal in particular to the youth of today. Stop the madness. There are better things in life."
Tracklist:
1. -
2. Throne Of Fire
3. Jesus Is Dead!
4. Divorced From God
5. Hypochristianity
6. Forced Imprudence
7. Psycho Damn
8. Cross The Bridge Of False Prophecies
9. Cauterize The Church Council
