Valis Ablaze bestaat uit vijf muzikanten uit Bristol die al een behoorlijk tijdje samen musiceren. Zo stamt de eerste release al uit 2013: Abiogenesis. Nadat afgelopen jaar de tweede ep verscheen onder de naam Insularity is er nu dan eindelijk een full-length. Was dat het wachten waard? We zullen zien.
Qua genre zitten ze in ieder geval goed. Ze bevinden zich namelijk grofweg tussen de oude en de nieuwe Tesseract. U weet, daar zit een gapend gat tussen. Een gat dat op veel manieren gevuld kan worden. Valis Ablaze heeft besloten precies in het midden te gaan zitten, maar wel een vrij breed spectrum te bestrijken. We horen dus zowel de hoekige, bij tijd en wijle brute djentriffs uit de tijd van One en Concealing Fate, als de veel melodieuzere, bijkans poppy tracks die Altered State en Polaris zo karakteriseren. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ook namen als Skyharbor, Uneven Structure, Disperse, Ever Forthright en Monuments opdoemen. Dat de tracklist opgeluisterd wordt met gastmuzikanten als Sithu Aye en Drewsif Stalin zal ook niemand verbazen.
U als kenner zal al gauw roepen dat dat wel heel erg divers is. Maar zoals gezegd is dat gat waarin deze Britten zich bevinden, enorm. En u heeft gelijk. Diversiteit is wel een beetje de makke van deze plaat. De wat ruigere stukken met staccatoriffs en hier en daar een grunt komen het beste uit de verf. Niet dat de popdjent in de Disperse-stukken matig is, integendeel, maar dit trekt toch minder de aandacht. Het lijkt er wat dat betreft op dat er vijf goed onderlegde muzikanten met uiteenlopende muzikale achtergrond bij elkaar zijn gebracht om een plaat te maken. Vervolgens wilde eenieder zijn eigen smaak en inbreng op de plaat terugzien en zie hier het resultaat Boundless. Ze doen de albumtitel in ieder geval wel eer aan, maar het ontbreekt af en toe aan samenhang; aan visie.
Gelukkig wordt dat ruimschoots gecompenseerd door muzikaal vakmanschap. De verschillende invloeden zijn vrijwel naadloos aan elkaar geregen, waardoor de elf tracks nergens geforceerd klinken. Mede door de sterke productie komen alle instrumenten goed tot hun recht. Ook de ambientstukken klinken volwassen. Dat hebben we wel eens anders gehoord. Al met al klinkt de plaat ondanks zijn diversiteit toch als n geheel. En dat verdient toch zeker een compliment!
Maar stiekem had ik wat meer verwacht. Ondanks dat men vijf jaar de tijd heeft genomen om te komen tot een eerste volledige release, valt er toch nog wel wat te schaven en te schrappen. Aan talent en muzikaliteit ontbreekt het absoluut niet. En laten we eerlijk zijn: Tesseract heeft er toch ook bijna tien jaar over gedaan om daadwerkelijk tot de mainstream door te dringen. Laat dit gezelschap dan ook vooral veel live-ervaring opdoen met een paar mooie tours en goede voorprogramma's. Dan voorzie ik een grootse toekomst. De potentie is er.
Tracklist:
1. Afterlight
2. The Crossing
3. Lumen
4. Evade
5. Hex
6. The Static Between Us
7. Signals
8. Faster Than Light (feat. Sithu Aye)
9. Frequency (feat. Drewsif Stalin)
10. Paradox
11. Reflections (feat. Reece Fullwood)
