Faith No Mores tweede studioalbum Introduce Yourself stond bij de redactie van Metalfan.nl al op de nominatie voor een retroreview. Dit omdat deze plaat eerder dit jaar zijn dertigjarig jubileum vierde. Op 10 november jongstleden overleed voormalig Faith No More-zanger Chuck Mosley en kwam er een trieste, maar extra goede reden bij om dit album waarop Mosley te horen is, te bespreken.
Hoewel het Faith No More met Mike Patton als zanger over het algemeen favoriet is bij de fans, is Chuck altijd een gewaardeerd ex-bandlid gebleven. Naar aanleiding van de re-release van We Care A Lot trad hij in 2016 nog op als gastzanger bij een aantal Faith No More-optredens. Introduce Yourself mag dan niet het niveau halen van latere albums als The Real Thing en Angel Dust, het is wel een album waar een aantal sterke tracks opstaan, aangevuld met een aantal cultnummers, die favoriet bij de fans zijn gebleven.
Faith No More is altijd een band geweest met uiteenlopende songs. De bandleden zijn door verschillende soorten muziek benvloed. Dat is al hoorbaar op Introduce Yourself. Zo is gitarist Jim Martin altijd de metalman geweest. The Real Thing staat bol van fantastisch scherp gitaarspel van Martin, maar ook op Introduce Yourself zijn al voorbodes te horen van zijn kunsten in Death March, R n R en The Crab Song. Een contrast ten opzichte van Martin is de klassiek geschoolde toetsenist Roddy Bottum, die met zijn keyboardstukken een kenmerkende rol heeft in het geluid van Faith No More. Samen met bassist Billy Gould voegt hij tevens een (Killing Joke-achtig) postpunk-element toe aan de songs. Goulds heerlijke, funkachtige basspel treed op Introduce Yourself net zoals op andere releases op de voorgrond. De ijzersterke ritmesectie die Gould samen met drummer (en muzikale omnivoor) Mike Puffy Bordin vormt, is misschien wel d kracht van Faith No More.
En dan Chuck Mosley. Toen Introduce Yourself in 1987 uitkwam, zijn Mosleys vocalen door de pers veelvuldig bestempeld als de zwakste schakel van de band. Hoewel Chuck zeker niet de veelzijdigheid en het bereik van zijn opvolger Patton heeft, is zijn toegevoegde waarde op Introduce Yourself niet te ontkennen. Toegegeven, zijn zang is soms monotoon, zwabbert hier en daar alle kanten op en is soms ronduit vals. Toch heeft zijn afwisselend ingetogen en schreeuwende zang zeker zijn charme. Zijn verhalende manier van zingen in nummers als Annes Song en The Crab Song zorgden ervoor dat beide nummers ook cultfavorieten werden bij de fans. Bovendien voegde hij een explosief punk-element toe aan het geluid van de band. Iets wat terug te horen in de korte maar krachtige titeltrack, een van de meest gespeelde live-nummers van Faith No More.
Hoewel Introduce Yourself de groep de culthit We Care A Lot opleverde, kwam de echte doorbraak pas met The Real Thing. Chuck werd mede door zijn wispelturige gedrag uit de band gezet. Mede door het succes van de vervolgplaten is dit album ondergesneeuwd geraakt. Dit is deels terecht, omdat de songs hierna nog beter werden. Toch zijn We Care A Lot, Introduce Yourself en Chinese Arithmetic terecht onderdeel gebleven van de live-set. Na de renie met Patton waagde Faith No More zich zelfs aan de nauwelijks gespeelde nummers Blood en Spirit. Een teken dat de band wel degelijk trots is op het songmateriaal van Introduce Yourself. Het is dan ook zeker geen straf om dit album eens af te stoffen en Mosley te eren. Rust in vrede Chuck!
Tracklist:1. Faster Disco
2. Anne's Song
3. Introduce Yourself
4. Chinese Arithmetic
5. Death March
6. We Care A Lot
7. R n' R
8. The Crab Song
9. Blood
10. Spirit
