“What is it?” Wat is het dat het vandaag dertigjarige The Real Thing tot één van de klassiekers in de rockwereld maakt? Als je het aan de bandleden van Faith No More vraagt, is het antwoord eigenlijk verrassend simpel: "Gewoon doen waar je zin in hebt en het beste eruit halen." De Amerikanen waren helemaal niet primair uit op commercieel succes. Toch was het succes dat volgde uiteraard een prettige bijkomstigheid, geven ze toe. Terugkomend op de vraag "What is it?": Er is één belangrijke factor die het succes van dit album, dat ruim vier miljoen keer over de toonbank is gegaan, bepaalt: Mike Patton.
De extravagante vocalist, die in 1997 een aanbod van INXS afslaat, komt in 1988 in beeld als hij drummer Mike Bordin een demo van Mr. Bungle geeft. Faith No More is destijds na het vertrek van Chuck Mosley een instrumentale band die op zoek is naar een zanger. Patton doet een aantal repetities mee en werkt bij bassist Billy Gould thuis aan de zanglijnen voor het nieuwe album. Op 4 november 1988 treedt hij voor het eerst op met FNM en loopt daarbij dankzij een kapotte fles gescheurde slagaders op waardoor hij nu geen gevoel meer heeft in zijn rechterhand. Hoewel de twintigjarige student pas laat in het schrijfproces aansluit en hij op instrumentaal vlak niets meer kan bijdragen (omdat de songs al waren gecomponeerd), passen zijn bijdragen al snel bij de muziek. De teksten heeft hij al binnen een paar weken klaar.
Hoewel albumopener From Out Of Nowhere een poppy rocker is die direct lekker in het gehoor ligt en het album energiek aftrapt, brengt deze zeer fijne eerste single nog niet de doorbraak op 30 augustus 1989. De tweede, veelzijdige single Epic krijgt begin 1990 veel meer airplay, op zowel radio als MTV (ook Beavis & Butthead besteden er aandacht aan). Dat levert een Grammy-nominatie en veel optredens op (onder andere in Amsterdam, Eindhoven, Den Haag, Tilburg, Utrecht en Gent). Naast tours met Robert Plant, Billy Idol, Metallica en Soundgarden zijn er headlinershows. De massale aandacht resulteert op 26 september 1990 in een platinumplaat. De prima single Falling To Pieces is dan een paar maanden oud.
Na deze derde single komt Surprise! You’re Dead!, dat een heel andere kant toont van de eigenzinnige groep en samen met onder andere het filmische, instrumentale Woodpecker From Mars de voornaamste reden is voor een rechtvaardiging van een review op Metalfan.nl. Wat een supergave riffs en een strakke ritmesectie. Hoewel er wat complexe twists in zitten is de korte maar krachtige track heerlijk om op te headbangen en mee te schreeuwen. Voor veel metalfans is dit dan ook één van de hoogtepunten samen met Epic.
Naast de instrumentale diversiteit (voornamelijk rock, pop, funk, metal) toont Patton aan veel verschillende stijlen machtig te zijn, waar zijn voorganger (de in 2017 overleden Chuck Mosley) een beperkter kleurenpalet inbracht. De nieuwe frontman komt zowel melodieus overtuigend uit de hoek (onder meer From Out Of Nowhere) als ruig (Surprise! You’re Dead!). Laatstgenoemde is overigens al in de jaren zeventig geschreven door gitarist Jim Martin, die samen met Cliff Burton in Agents Of Misfortune zat, waarvan delen van songs terecht zijn gekomen in Pulling Teeth en For Whom The Bell Tolls. Bovendien kan Michael Allan Patton, zoals hij voluit heet, rappen als Anthony Kiedis (Epic, met de prachtige harmonieuze gitaarsolo en epische piano-outro waarin de controversiële beelden van de voor zijn leven vechtende vis en exploderende piano in gedachten verschijnen). Tot slot kan hij ook loungy (in het jazzy Edge Of The World en ingetogen zingen (Zombie Eaters).
Hoewel de songs van de groep, waarin ooit Courtney Love nog gezongen heeft, een teamprestatie zijn (bijdragen versterken elkaar en nummers zijn samen geschreven), zorgt ieder bandlid voor memorabele bijdragen. Billy Gould met zijn funky basspel (zoals aan het begin van Falling To Pieces), toetsenist Roddy Bottum (From Out Of Nowhere, Falling To Pieces), gitarist Jim Martin (Surprise! You’re Dead! en Zombie Eaters) en Mike Bordin met zijn breakbeats in het titelnummer.
Ondanks de superlatieven zijn er ook wel kritische kanttekeningen. Na een ijzersterke eerste helft zakt deze langspeler de tweede helft weg vanaf het popfunky Underwater Love. Daarnaast zal de iets kale, wat schelle productie niet iedereen bekoren. Toch bezorgt juist die karakteristieke jarentachtigsound voor het kenmerkende karakter van The Real Thing. Destijds een verfrissende plaat die een alternatieve draai gaf aan de rockwereld. Inmiddels is de release wel wat gedateerd, maar ook dertig jaar na dato behoudt The Real Thing een bepaalde kracht. Niet alleen een nostalgische, maar één van compromisloze vrijheid, welke doorgezet werd op het meesterwerk Angel Dust.
Tracklist:
1. From Out Of Nowhere
2. Epic
3. Falling To Pieces
4. Surprise! You’re Dead!
5. Zombie Eaters
6. The Real Thing
7. Underwater Love
8. The Morning After
9. Woodpecker From Mars
10. War Pigs (Black Sabbath-cover)
11. Edge Of The World
