Niet echt. We passen onze songs nooit aan. Ze zijn zoals ze zijn en we hebben nooit een echt plan. Het albums is wel afwisselend, maar dat heeft andere oorzaken. Dit is ons eerste album in zes jaar tijd en de songs zijn ook over deze periode geschreven. We waren deze keer bij vlagen ook erg genspireerd en omdat we ook een contract hebben met Nuclear Blast Records probeerden we alles nog eens uit de kast te trekken. Zeker omdat mensen dit toch automatisch gaan beschouwen als een comeback album.
Jullie hebben het album opnieuw opgenomen in Duitsland. Ik dacht dat je een eigen studio had?
Neen, dat is een fout in de biografie. We hebben enkel de mix in Duitsland laten verzorgen en we hebben het album in Griekenland opgenomen. Waar ik al een aantal jaar woon trouwens. Mijn studio is niet al te groot en moet nog worden uitgebreid. Zodoende hebben we bijvoorbeeld de drums ergens anders moeten opnemen omdat dat hier nog niet echt gaat. Het is wel de bedoeling dat er andere bands later iets gaan opnemen in mijn studio.
Jullie hebben vroeger wel eens gexperimenteerd met aparte instrumenten. Was dat ook het geval voor dit album?
Ik speel op een bazooka. Dat is een min of meer apart blaasinstrument. Voor de rest heb ik me niet echt verdiept in andere instrumenten. Ik wil vooral mezelf verbeteren in wat ik kan en een betere zanger worden voordat ik met andere dingen aan de slag ga.
Er staan overigens wel wat stukjes op het album die gewoon gestolen zijn van Pink Floyd.
Tja, gestolenPink Floyd is mijn favoriete band en het is geen geheim dat we erg door ze zijn benvloed. Ik kan me nog herinneren toen ik zelf The Wall kocht en genspireerd was door dat concept. Overigens staan ze ook live als een huis en laten ze hun eigen songs in hun waarde.
Is er nog andere muziek die je deze keer heeft genspireerd tot het schrijven van de nieuwe songs?
Neen. Ik luister ook niet zo heel vaak naar nieuwe muziek. Soms hoor ik wel iets interessant uit Scandinavi, maar niet zo heel vaak. Ik krijg veel mails en reacties op Myspace dat ik naar dit en dat moet luisteren, maar ik vind een song luisteren op een MySpace pagina niet echt charmant. Dat is voor mij niet de essentie van muziek. Dan luister ik liever naar een volwaardig album van een obscure band die muziek maakt omdat dat in hun zit. En niet om direct succes te willen oogsten op internet. Als je toch een grotere bandnaam wil horen van mij, dan kies ik voor Cult Of Luna. Een originele en frisse band met een eigen visie.
Wat raakt je het meest. Een slecht klinkende bak herrie met eerlijke intenties en emotioneel gebracht, of een klinisch album met mooie afgelijnde songs?
Ik vind emotie een stuk belangrijker dan techniek. Ik kan dan ook meer genieten van een ziekelijk stukje slecht uitgevoerde muziek, dan van een mooi afgewerkte popsong.
Op het einde van Equinox of the Gods hoor je een stem van een kind. Ik vroeg me af of dit misschien je zoon is? Neen, het is de zoon van een vriend. Leopold is zijn naam en ik vond een kinderlijke stem op het einde van deze song best goed passen. Het laat nog eens horen dat kinderen vaak in vreselijke situaties terecht komen.
Waarom staat religie weer centraal op dit album?
Omdat ik nog een steeds niet begrijp dat het christendom en de islam zo sterk staan in Europa. De Orthodoxe kerk is hier de baas en wat die allemaal verbieden is anno 2008 toch echt niet normaal. Ook het artwork verwijst naar deze toestanden. Georganiseerd geloof vind ik in bijna elk opzicht verkeerd. Religies an sich overigens niet.
Waarom niet eens over politiek of een ander thema schrijven?
Omdat Tiamat niet de band ervoor is. Ik heb uiteraard bepaalde ideen op politieke vlak, maar ik zie het niet als mijn plicht omdat te verwoorden of te uiten via deze band. Als ik dat zou doen, dan zou het via een project of een andere band zijn. Maar nooit binnen Tiamat. Overigens kun je Equinox of the Gods misschien wel een politiek getinte song noemen, want het verwijst naar bomaanslagen in Baghdad
Laten we het eens over live shows hebben. Ik zag je een aantal jaar geleden in 031 te Tilburg aan het werk. Je stond toen meer zelfverzekerd dan ooit op het podium.
Ja, dat kan kloppen. Ik voel me de laatste jaren erg thuis op het podium. Ik maak me eigenlijk nergens mee druk over en speel gewoon de songs zo goed mogelijk en probeer het publiek mee te krijgen in de sfeer. Optreden blijft gewoon genieten.
Dus hopelijk ga je nu terug veel optreden.
Ik hoop het ook. En niet enkel op festivals, maar ook veel clubshows. Dat lijkt me terug zeer leuk om te doen. We zullen wellicht in Belgi en Nederland te zien zijn, ik doe althans mijn best om elk land aan te doen.
En dan komen we vlekkeloos bij de laatste vraag. Vind je het niet erg dat je nu veel minder mensen aantrekt?
Ik heb daar volledig vrede mee. We waren in de jaren 90 inderdaad best groot en hebben veel aangename dingen meegemaakt. Maar ik ben volledig gelukkig zolang ik niet sterf van de honger, mensen mijn muziek blijven luisteren en er volk komt kijken naar optredens. Commercieel succes hangt af van zoveel zaken en vind ik ook niet echt super relevant. Al hoop ik uiteraard wel dat Amanethes ons terug op de kaart zet.
