Alles gaat helemaal geweldig, dank je. We lijken de lange koude winter eindelijk achter ons te hebben en we hebben het afgelopen weekend de dood van Jezus Christus mogen vieren, hahaha!

Allereerst, het was leuk dat jullie afgelopen zomer nog even langs waaiden voor een optreden op Stonehenge. Het is altijd leuk jullie hier te zien spelen en het was ook op Stongehenge weer prijs. Hebben jullie je ook nog een beetje vermaakt?

Jazeker, het is altijd geweldig om in Nederland te kunnen spelen. We vinden Holland helemaal tof sinds we ontdekt hebben dat de fans hier erg cool zijn, de mensen vriendelijk en iedereen heeft een relaxte houding. Ik moet wel zeggen dat het een nogal eigenaardige plaats was om er een festival te houden, maar het was beregaaf en we speelden een hele fatsoenlijke show, afgezien van de problemen die zich voordeden tijdens onze trip richting Nederland.

Ja, dat is ook zo. Jullie hadden wat spullen moeten lenen, her en der, om te kunnen spelen. Wat was er eigenlijk precies aan de hand?

We hadden wat problemen met onze vlucht naar Nederland, maar gelukkig is alles wel goed afgelopen, uiteindelijk. Om een lang verhaal kort te maken, we moesten inderdaad spullen lenen, gitaren en een basgitaar, om de show te kunnen spelen. We hebben onze eigen gitaren op het vliegveld moeten achterlaten toen we gingen vliegen.

De show van Stonehenge was de enige show die zomer voor jullie. Hoe dat zo? Was er geen mogelijkheid meer om ergens op de planken te staan of waren jullie te druk met het nieuwe album?

Nou, er waren wel zeker meer mogelijkheden voor meer optredens maar we hebben bewust gekozen om het bij deze ene te laten. We wilden ons helemaal focussen op het schrijven van Terrorize Brutalize Sodomize in plaats van de zomer aan optredens te spenderen. Het zou ook weinig zin hebben want het is alweer een hele tijd geleden dat we wat nieuws hebben uitgebracht en we wilden ruim de tijd hebben om de zaken af te maken alvorens we de studio in zouden duiken. Maar we wilden wel één festival aandoen, gewoon, voor de lol, en bovendien was het voor ons een goed moment om eens met onze nieuwe gitarist Peter Östlund te spelen voordat we volle kracht vooruit voor het album moesten geven.

Drie jaar na Primal Massacre is het nieuwe album dan eindelijk uit. Maar hoe hebben jullie de tijd tussen de twee platen besteed? Wat hebben jullie zoal uitgevreten, behalve touren en werken aan het nieuwe album? Ik veronderstel dat jij nog wel wat tijd kwijt was aan God Among Insects?

Ja, ein-de-lijk is het nieuwe album uit. Ik hoop ook echt dat mensen het gevoel hebben dat het resultaat het wachten waard was, zoals wij dat in ieder geval vinden.
Na de release van Primal Massacre hebben we eigenlijk geen passende tour gedaan om dat album te promoten. We hebben in de zomer van 2004 wel op wat festivals gestaan, maar dat was het eigenlijk ook wel. We hebben de laatste vijf jaar ofzo behoorlijk goede tours gehad en die hebben ons een beetje bedorven maar na de release van Primal Massacre gebeurde er niets. Dus ik denk dat we toen maar een beetje zaten te zitten en te wachten op betere tijden. We bereikten een dieptepunt waarop niemand nog zin had om iets te doen, niemand inspiratie had voor nieuwe nummers en niemand achter nieuwe shows aan zat. We zaten in een soort vacuüm en niemand leek het voortouw te willen nemen om de band vooruit te trekken, of in welke richting dan ook, overigens. Toen, in september van 2005, besloot onze gitarist Ulf Dalegren de band te verlaten, na bijna vijftien jaar in Vomitory te hebben gespeeld. Hij is overigens in alle vrede weggegaan. Dat zorgde uiteraard voor nog meer vertraging voor het schrijfproces van een nieuw album, maar zodra Peter de band kwam versterken kwam de inspiratie ook weer aanwaaien en we hadden eindelijk een beetje het gevoel dat we weer de ontspoorde trein op de rails hadden. Ja, ik heb in die drie jaar ook nog twee albums met mijn andere band God Among Insects gedaan en ook een handvol shows gespeeld, maar dat waren er niet zo veel hoor, het is geen hele actieve band. We spelen als we daar zin in hebben en ook tijd, uiteraard. De bandleden wonen bovendien ook een takke-eind uit elkaar dus het komt niet vaak voor dat we elkaar treffen om te gaan spelen.

Binnenkort komt het nieuwe album officieel in de winkels te liggen. Maar je weet dat iedereen die er belangstelling voor had, deze allang via het internet heeft opgedoken. Knarsen je tanden daar wel eens van, want ik kan mij voorstellen dat het balen is dat het "surprise-effect" tegenwoordig gewoon niet meer haalbaar is, omdat men niet meer hoeft te wachten op die ene datum. Maar aan de andere kant heeft downloaden als voordeel dat de hele wereld daar gebruik van maakt...

What the hell kunnen we er aan doen...??? Ja, het album zal meteen op het internet verschijnen op het moment dat deze in andermans handen komt, dus ja...Maar ja, eigenlijk irriteert het mij wel een beetje. Zoals je zelf al zegt, het neemt de hele verrassing weg en ik vind het eerlijk waar ronduit disrespectvol naar de band toe om, zodra je je vuile handen om de promo kunt klemmen, de cd maaaaanden voor de eigenlijke releasedatum al openbaar te maken op het internet. Ik weet als geen ander hoeveel werktijd er in ieder album gestoken wordt en het zuigt behoorlijk om te moeten zien dat de cd al op het internet traceerbaar is, voordat we nota bene ONZE EIGEN promo"s van het album hebben ontvangen. Het neemt tevens ook een beetje onze verwachtingen weg, op deze manier.

Maar ben je nog wel een beetje nerveus of verheugd op het moment dat je nieuwe muziek aan de wereld tentoonstelt? Of nemen de aanwezigheid van internet en de jarenlange ervaring dat inmiddels een beetje weg?

Hell yeah! Het is altijd superspannend om nieuwe muziek vrij te geven. Ik denk niet dat we ooit zover komen dat we slechts gaan denken "ach, het is weer een nieuw album". We zijn altijd behoorlijk opgewonden als een nieuw album wordt gelanceerd en toch wel vol van verwachtingen. Nu al helemaal, nu wij toch door een dal zijn gegaan en het drie jaar geleden is sinds we wat uitgebracht hebben.

Vind je het eigenlijk nog leuk om in een studio te zitten of is het meer noodzakelijk kwaad?

Persoonlijk vind ik het heerlijk om in een studio te vertoeven. Dat heb ik altijd al gevonden. Want alleen daar zie en hoor je het uiteindelijke resultaat, hoe een nummer gaat worden en klinken. Het is geweldig om daar geleidelijk te bouwen naar het eindresultaat.

Deze keer heeft Vomitory wel besloten om een aantal dingen te restylen. Zo heeft de band de goede ouwe Henrik Larsson de laan uitgestuurd en produceert Rikard Löfgren het nieuwe album. Geen gebruikelijke naam voor een metalband, by the way. Maar goed, waarom Rikard?

Nadat we vier van de vijf vorige albums met onze vriend Henrik Larsson hadden opgenomen hadden we besloten dat het nu wellicht eens tijd is voor een ander iemand in een andere studio. Het was goed werken met Larsson, daar niet van, en we zijn ook zeer tevreden met de behaalde resultaten, maar het voelde voor ons nu gewoon goed om weer verder te gaan kijken. Nu is Vomitory nooit een experimentele band geweest en we hebben nooit drastische muzikale veranderingen doorgevoerd, dus we dachten dat dit wel een middel zou kunnen zijn om de band een beetje op te frissen, dus de producer en de studio te veranderen, samen natuurlijk met het feit dat we ook een nieuwe gitarist hebben. Het heeft al vaker gebleken dat het duidelijk een succesvolle move is, als je resultaat wilt bereiken. Rikard Löfgren is (nog!) geen bekende naam binnen de metal. Hij is eigenlijk met name een pop-producer en componist, maar hij heeft zijn roots in de metal en hij kent Vomitoty vanaf het begin, dus hij wist wel degelijk wat hem te doen stond toen we hem en zijn studio huurden. Bovendien bevindt zijn studio qua ligging heel gunstig voor ons dus dat was ook nog eens leuk meegenomen.

Zoals gewoonlijk heb jij weer het merendeel van het album geschreven. Hoe is het eigenlijk zo gekomen dat je daarin steeds het voortouw neemt?

Ja, ik heb inderdaad weer het grootste deel van het album verzorgd, maar deze keer had ik ook wel een hoop hulp van niemand minder dan onze nieuwe gitarist Peter, wat echt ontzettend welkom was. Het is fantastisch hem in de band te hebben nu hij ook nog nummers schrijft en met allemaal nieuwe en toffe ideeën komt. Hij neemt mij een hoop last van de schouders.
Ik weet eigenlijk niet hoe het zo gekomen is dat ik de meeste composities voor mijn rekening neem. In het aller begin was iedereen in de band eigelijk wel bezig met het schrijven van nieuwe nummers en droeg zijn ideeën bij, maar dat is in de loop der jaren helaas gaan afnemen. Ik heb geen idee waarom. En ik vind het geweldig om muziek te schrijven want dat heb ik altijd al tof gevonden, dus ik denk dat het allemaal heel natuurlijk is gegaan, zo. Ik speel naast mijn drums ook gitaar, en dat is natuurlijk een groot voordeel.

Voel je eigenlijk een soort van druk op het moment dat er nieuw materiaal openbaar is? Want jij bent grotendeels verantwoordelijk voor het resultaat en als men vindt dat het niet naar behoren is, ben jij het aanspreekpunt. Of heb je geen boodschap aan kritiek?

Ik voel die druk keer op keer en ik kan je vertellen dat het ook steeds moeilijker wordt om nummers te schrijven waar ik echt tevreden mee ben. Maar aan de andere kant vind ik het schrijfwerk ook juist daarom zo geweldig. Ik schrijf de muziek vanuit mijn eigen standpunt, beleving, referenties en omdat ik vind dat de muziek zo zou moeten klinken. Ik schrijf niet echt muziek speciaal voor anderen en ik verwacht ook niet dat de hele wereld er mee weg zal lopen. Maar uiteraard hecht ik wel waarde aan kritiek, in ieder geval zolang het maar gegrond is. Maar wanneer we een slechte review krijgen van iemand die duidelijk niet snapt waar het allemaal over gaat (en dat zijn er ook een hoop hoor!) of überhaupt geen verstand heeft van deathmetal, dan kan het mij echt geen reet schelen. Ik weet zeker dat als we de muziek naar andermans richtlijnen hadden geschreven, we wellicht wel veel meer succes hadden gehad dan dat we nu hebben.

Voor het titelnummer van Terrorize Brutalize Sodomize heb je je eerste tekst ooit geschreven. Hoe heb je dat ervaren? En waarom hield je je in het verleden ver van deze klus?

Ik was altijd bang om zelfs maar te proberen een tekst te schrijven omdat ik niet het idee had dat ik wat bruikbaars zou kunnen fabriceren. Maar nu toen ik eenmaal een paar alinea's had geschreven ging het eigenlijk behoorlijk rap en ik begon er lol in te krijgen ook. Toen heb ik ook maar wat tekst voor Cremation Ceremony geschreven. Het is verder niet echt iets baanbrekends ofzo, maar dat was mijn ambitie op tekstueel vlak ook nooit geweest. Het is echt puur deathmetal.

Je zei al eerder dat de nieuwe gitarist Peter Östlund ook behoorlijk productief geweest is op het nieuwe album. Wat heeft hij allemaal op zijn naam staan?

Hij heeft drie nummers voor het album geschreven, The Burning Black, Heresy en Defiled And Inferior en hij heeft daar ook de teksten voor verzorgd. Erik heeft de rest van de teksten geschreven. Zoals ik al zei is het echt geweldig om nog iemand in de band te hebben die zich op het schrijven van nummers toelegt, want daarmee wordt de band van een hoop frisse ideeën voorzien waar ik anders zelf niet op was gekomen.

Over Peter maar weer een keer gesproken, waarom heeft Ulf de band eigenlijk verlaten zodat jullie Peter ter vervanging moesten optrommelen?

Ulf besloot om prive-redenen op te stappen. Daar ging overigens geen narigheid mee gepaard, we zijn nog steeds close en goede vrienden. Ulf heeft toch wel bijna vijftien jaar in de band doorgebracht en uiteindelijk gaat het leven er anders uitzien dan toen het er uitzag toen hij tijdens zijn late tienerjaren in de band kwam spelen. Iedereen moet uiteindelijk zijn prioriteiten in het leven kiezen en dat is wat Ulf nu dus gedaan heeft. Toen Ulf vertelde dat hij de band wilde verlaten, rinkelde de bel met Peter's naam bijna direct in mijn hoofd. We kenden Peter van vroeger dus het was erg makkelijk om hem eerst te vragen, alvorens we een zoektocht naar een nieuwe gitarist konden gaan starten. Hij heeft in een aantal lokale bandjes gespeeld en we hebben een hoop gemeenschappelijke vrienden dus we kenden hem behoorlijk goed, en we wisten evengoed dat hij behoorlijk wat skills had. Peter speelt overigens ook nog gitaar in zijn bay-area thrash band The Law. Ook het luisteren waard.

Als we naar Vomitoty's line-up kijken, dan zien we dat deze eigenlijk behoorlijk stabiel is. In al die jaren hebben jullie maar een paar bezettingswisselingen gehad en dat is zeer gering. Dat is natuurlijk voordelig, maar aan de andere kant is een nieuw gezicht ook wel eens goed voor de vernieuwing, zoals jullie onlangs hebben ervaren...

Ik denk dat een stabiele line-up sowieso erg belangrijk is voor iedere band. Mijn mening is dat als een band te veel of te vaak van bezetting wisselt, de band op den duur haar geloofwaardigheid gaat verliezen. Dus ja, een stabiele line-up is voor ons zeer belangrijk. Maar soms is een bezettingswisseling voor een band gewoonweg noodzakelijk , dan geeft deze je hopelijk ook een duw vooruit. Dat is bij ons in het verleden ook gebeurd. Maar dat had dan niet zoveel te maken met verfrissing, zoals nu (mooi meegenomen!) wel het geval is, maar eerder met een lozing van een obstakel.

Over verfrissing gesproken, als je het mij vraagt is het totaalgeluid van de nieuwe plaat ten opzichte van de vorige een heel stuk frisser en met name diverser. Don"t shoot me, maar eigenlijk vind ik Primal Massacre wat saai worden op den duur, omdat, hoewel de cd snel en hard is, alles nummer na nummer zo hetzelfde is.
Terrorize Brutalize Sodomize is daarentegen een zeer gevarieerd album geworden. Ook hard, maar veel ritmischer en diverser en ook die pakkende sound is weer goed hoorbaar. Voor mij is dit uiteindelijk een stuk interessanter om te horen, zeker op lange termijn...

Ik begrijp echt helemaal wat je bedoelt en ik ben het ook echt helemaal met jou eens. Dit was ook echt iets waar we op dit album bewust aan gewerkt hebben. We wilden een wisselwerking tussen de heavy partijen en de wat langzamere stukken die het geheel wat gevarieerder en interessanter zouden maken. Maar er staan op het nieuwe album nog altijd partijen die qua snelheid het machtigst zijn van alles wat we ooit hebben gemaakt.

Voor zover ik het goed hoor prefereer jij duidelijk een meer solide manier van drummen boven enkel een snelle. Mijn persoonlijke mening is dat snelle drums in veel gevallen interessant zijn gedurende een aantal nummers, maar op een gegeven moment heb je het ook wel weer gehoord. In de nummers die op blastdrums zijn gebaseerd worden de andere instrumenten vaak onderschat of weggecijferd en wordt de muzikale harmonie voor mijn gevoel verstoord. Ik hoor zelf liever niet noodzakelijk snelheid maar wel gevarieerde stevigheid.

Ja, absoluut. Ik hanteer zelf niet zo"n hypersnelle drumstijl en dat heeft te maken met een aantal zaken. Ten eerste kan ik überhaupt niet eens zo snel trommelen. Ten tweede vind ik dat het na een aantal nummers gaat vervelen en te statisch wordt, na een aantal nummers. Ik krijg altijd het idee dat die snelle drummers ook echt geneigd zijn om alleen maar snel te zijn. Één van de weinige zeer snelle drummers waarvan ik vind dat ze gaaf en ook interessant spelen is Kai Hanto(ex-Rotten Sound, Wintersun). Een andere favoriete drummer van mij is Doc (R.I.P. ex-Vader). Hij was niet de meest technische drummer maar niemand kon een blast-beat met meer ballen neerleggen als dat hij dat deed. De meeste anderen zijn slechts snel, maar hebben weinig gevoel voor verfijning. Ik ben het helemaal met je eens wanneer het op muzikale harmonie aankomt. Alle instrumenten en de vocalen moeten een goed geheel vormen wil je een behoorlijk muziekstukje willen afleveren. Geen instrument zou een ander in de weg moeten staan.

De cover van de nieuwe cd is weer de eerste sinds Raped In Their Own Blood waarvoor een foto wordt gebruikt. Waarom is de keus daar weer op gevallen?

Het is inderdaad weer eens zover. Eigenlijk wisten wij na de release van Primal Massacre al gauw dat we weer foto-gebaseerde artwork wilden voor het volgende album. Foto's zijn over het algemeen toch een tikkie bruter dan dat je een tekening of een schilderij kunt maken. Ze zijn "echter", BAM, een klap in je gezicht en ze zijn makkelijker te realiseren dan een tekening en ook minder fictief. We hebben nu al heel wat jaren met Chaos Media gewerkt en we kenden Henrik Hedlund daarvan en wisten dat hij verschrikkelijk getalenteerd is als het op fotocomposities aankomt. De nieuwe cover (en de rest van het boekje is overigens ook) is behoorlijk bruut en confronterend geworden, maar het heeft nog altijd een kunstzinnige tint. Daar houden wij wel van.

Behalve in Vomitory speel je ook in God Among Insects en dat is ook een zeer goed ontvangen Zweedse deathmetalband. Tot dusver lukt het je goed om de werkzaamheden voor beide bands te combineren, maar als je echt zou moeten kiezen, waar zou je dan 100% voor gaan?

Het antwoord is eigenlijk zo simpel als het maar kan zijn. Vomitory is mijn nummer één. God Among Insects bestaat uit allemaal bandleden die hun bandprioriteiten ook bij andere bands hebben liggen, hun "nummer één bands". Dus God Among Insects is voor iedereen wel nummer twee of wellicht wel nummer drie. We doen af en toe wel eens een show, als iedereen het niet te druk heeft met zijn andere bands en er dus de tijd voor heeft of kan maken. Emperor Magnus Caligula (vocals) speelt in Dark Funeral, Lord K. Philipsson (gitaar) houdt zich bezig met zijn The Project Hate, Thomas Elofsson (bass) heeft zijn Sanctification en ik Vomitory. Dus het vereist een hoop goede planning om bij elkaar te komen voor een show of een album. Maar dat is nou het mooie van die band. We hebben niet de ambitie deze band ergens heen te brengen, we draaien deze band puur voor ons eigen persoonlijk plezier. Overigens oefenen we ook nooit omdat we behoorlijk ver van elkaar vandaan wonen. Iedereen oefent zijn zaken thuis en dan spelen we het samen op het podium.

De bandskwestie brengt mij dan weer bij het volgende. Persoonlijk vind ik dat Zweden een beetje overbevolkt begint te raken qua (deathmetal)bands. Iedereen speelt tegenwoordig in een band maar de meeste dragen echt niets bij aan de muzikale kwaliteit van de al bestaande muziek, maar hebben wel ambities en verwachtingen van hier tot Tokyo.

Ik vind het allemaal ook wel een beetje veel van het goede dus in dat opzicht deel ik je mening. Maar ik denk dat we het er maar mee moeten doen, aangezien hier in Zweden zoveel muzikanten rondlopen dat er een hoop mogelijkheden voor mensen zijn om een band te beginnen. Eigenlijk geniet ik stiekem ook wel een beetje van het feit dat Zweden een groot muzikaal rijkdom herbergt. En wat die flutbands betreft, je hebt gelukkig nog altijd de keus om niet naar die muziek te lusiteren.

Nou, niet als je reviewer bent, hehe. Affijn, ik heb wel eens met leden van Insision gesproken, een paar jaar geleden en die wisten mij te vertellen dat, hoewel Zweden wel een hoop bands huisvest, er niet echt een metalscene is onder de luisteraars, of iedereen zit in een band. Hoe is het vandaag de dag met de zaken gesteld?

Dat was inderdaad de situatie een paar jaar terug. Ik zal je eerlijk zeggen dat ik niet precies weet hoe de zaken er nu voorstaan, ik heb wel het idee dat het allemaal wel wat beter begint te worden. Maar ik weet het echt niet. Voor zover ik weet zijn Zweedse metalfans sowieso behoorlijk gereserveerd en terughoudend en observeren ze liever van een veilige afstand dan dat ze zich vol overgave op de muziek laten gaan.

Ik heb gezien dat de eerste twee Vomitory-albums nu op vinyl verkrijgbaar zijn en door Animate Records worden verzorgd. Hoe zijn ze daar terecht gekomen en waarom heeft het eigenlijk zo"n tijd moeten duren voordat er eens iets op vinyl is uitgekomen ("1989-1999" niet meegerekend)?

Fadeless Records, het label dat de eerste twee albums in hun originele staat heeft uitgebracht (Raped In Their Own Blood en Redemption), is op dit moment niet een heel actief label sinds de eigenaar ervan zich met Relapse Records bezighoudt, maar het bestaat nog wel. Animate Records houdt zich enkel bezig met vinyl en zij kwamen met het idee om deze twee albums op vinyl vrij te geven en daarvoor de licentie bij Fadeless Records te verkrijgen. Zowel Fadeless als wij vonden dat een geweldig idee want eigenlijk wilden we dat al heel lang, sinds dat de cd"s uit zijn, om precies te zijn. Maar dat het toen niet kon had te maken met financiële kwesties, uiteraard, maar nu er een vinyl-gespecialiseerd label zich daarop toe wil leggen staken we natuurlijk alle duimen in de lucht. Het liefst willen we al onze albums op vinyl hebben, maar zoals het er nu naar uitziet zullen we nog wel even moeten wachten voordat het zover is.

Er gaan geruchten dat Metal Blade niet van plan is de andere (Metal Blade) albums op vinyl uit te brengen. Kan dat anders ook niet met Animate Records geregeld worden?

Ja, dat is zeker een mogelijkheid maar ik denk niet dat Metal Blade ze groen licht zal geven. Ze houden die optie liever open voor zichzelf en dat kan ik wel begrijpen.

Over Metal Blade gesproken, ik heb begrepen dat de jongens van Cannibal Corpse enigszins betrokken waren bij de deal tussen Vomitory en Metal Blade...

Hahaha, ja, heb je het verhaal gehoord? Nou, ze waren niet echt direct betrokken bij onze deal met Metal Blade maar een gaaf voorval gebeurde in de USA, op hetzelfde moment dat wij onze presentatie naar het Europese filiaal van Metal Blade stuurden omdat wij een label zochten, dat ons misschien een beetje heeft geholpen. Alex en Pat van Cannibal Corpse hebben ons daarover verteld toen we voor het eerst samen tourden, dat was in 2000 en we hadden toen net bij Metal Blade getekend. Het had ongeveer deze strekking: de oprichter en eigenaar van Metal Blade Brian Slagel gaf Alex en Pat een ritje in zijn auto en per reinste toeval had hij Redemption uit zijn speakers knallen. De oren van Alex en Pat werden steeds groter en groter en tot slot vroegen ze wat de baas aan het draaien was. "Dat is Vomitory uit Zweden", zei Brian. Dus de jongens werden enthousiast en riepen: "Dit is geweldig, je moet de band binnenhalen!" Nou heb ik geen idee of Slagel daarover contact had opgenomen met het Europese filiaal maar toen we onze presentatie daarheen zonden kregen we onmiddellijk antwoord terug en ze wilden maar wat al te graag met ons in zee. Ja, mooie dingen zijn dat.

Gefeliciteerd met jullie eerste show in de VS, by the way! Het is sowieso een gave stek, moet je eens kijken wat voor bands er verder spelen. Ik zou het daar wel weten... Ga jij zelf nog bandjes kijken?

Wat dacht jij dan? Het kan verdomme toch niet beter dan bier drinken, gave bands kijken en een beetje optrekken met toffe lui?

De band heeft naast dit optreden nog twee shows in Zweden staan. Zijn er verder nog plannen om te touren?

Nu, we zijn op dit moment hard aan het werk om een Europese tour bijeen te schrapen en wellicht dat we iets kunnen regelen om later dit jaar weer terug te gaan naar de USA voor een tourtje. Op dit moment staat niets vast maar ik weet bijna wel zeker dat we tegen het einde van dit jaar in Europa gaan geraken voor wat shows. Overigens hebben we nu net, vers van de pers, een optreden op With Full Force Open Air geregeld. We spelen daar zaterdag 30 juni en dat gaat vast ook weer helemaal geweldig worden.

Laatste vraag. Veel van de deathmetal muzikanten die ik onlangs heb geïnterviewd geven aan zelf eigenlijk nog maar weinig tot nauwelijks naar (death)metal te luisteren. Ze zijn meer aan de jazz en dat soort dingen. Ben jij je horizon ook al aan het verbreden, op dat vlak?

Iedereen in Vomitory luistert naar METAL! Niet alleen deathmetal hoor, we lusteren van alles. Soms ook wel non-metal muziek, maar ik kan je verzekeren dat onze oren het grootste deel van de week gewoon gevoed worden door metal of rock, hahaha!
Zeg, bedankt voor het killer-interview, ik ben inmiddels goed gaar! Blijf onze website (www.vomitory.net) in de gaten houden voor verse tourdata, er is nog een hoop in aantocht.
Doei en hail Satan!!!