Ja, natuurlijk. Dat is ook iets wat in elk interview dat ik heb gedaan naar voren komt. In 2006 waren we druk bezig met het schrijven van nieuwe nummers. Maar tegelijkertijd waren we een beetje aan het twijfelen aan onszelf, maar ook a ande muziekindustrie. Soms kan het namelijk best frusterend zijn. Ehm, weet je, ik denk dat iedereen wel eens op een punt in zijn leven staat dat je even door een donkere periode gaat. Nou ja, als je al een paar nummers in zo'n periode hebt geschreven, dan is het logisch dat Become Death uiteindelijk zo'n agressief album is geworden.
Wat bedoel je precies met jouw frustatie in de muziekindustrie?
Als je in een band speelt, wil je altijd meer support van je label, meer van dit, meer van dat etc. Dat wil iedereen wel als je muziek speelt op professioneel niveau. Met Symphorce hebben we altijd wel hoge verwachtingen gehad. En hoe hoger je verwachtingen zijn, hoe meer het succes kan tegenvallen. Dat hebben we door de jaren heen moeten leren. Nu hebben we met dit nieuwe album ook wel verwachtingen, maar lang niet meer zo hoog als vroeger. Nu zijn gewoon dankbaar dat er een platenlabel, Metal Blade in ons geval, is die onze cd wil uitbrengen. In het begin hadden we niet durven dromen dat we cd's konden maken en uitbrengen. Dat moeten we altijd aan herinnerd worden. We moeten dat soort positieve dingen zien in plaats van te denken dat we het zoveel beter kunnen hebben.
Het succes van een band heb je natuurlijk niet zelf in de hand.
Inderdaad niet, nee. Een band als Symphorce heeft natuurlijk een lage status. Maar de bandleden geven wel de volle honderd procent. We praten niet over een hobby, maar over echte passie. Het is belangrijk voor ons om niet de hoop te verliezen.
Je zegt dat de band een lage status heeft. Maar die is toch wel iets omhoog gegaan na de succesvolle tour met Sonata Arctica in 2005?
Maar dat is eigenlijk precies wat ik bedoel. Die tour was echt geweldig. Elke avond ging het publiek uit zijn dak. En dan kom je thuis van zo'n succesvolle tournee, maar dan vallen de albumverkopen van de laatste cd Godspeed daardoor toch tegen.
Misschien is het door die tour nu wel raak met Become Death.
Misschien. Maar wat ik eerder al probeerde duidelijk te maken... die eerste echte tour met Symphorce was een geweldige ervaring en dan wil je dat de albumverkopen daar onmiddelijk op aansluiten. Als dat niet zo blijkt te zijn, dan ben je toch teleurgesteld.
Tijdens het schrijfproces had de band dus een teleurgesteld gevoel, dat zich dus uit in de nummers zelf. Maar dat gevoel is inmiddels alweer weg?
Oh, ja hoor. Maar begrijp me niet verkeerd, we schrijven heus geen albums puur omdat we geld willen verdienen. Uiteindelijk doen we gewoon waar we van houden. Maar toch, iedereen zat thuis, behoorlijk pissig op dat moment, en dus schrijven we een stel behoorlijk 'heavy' nummers. Het schrijven van nummers is vaak een natuurlijk proces. Daarom is Become Death waarschijnlijk ons meest eerlijke album. Het is niet zo dat de platenindustrie van ons 'de dood' heeft gemaakt of zo. Dit keer krijgt men gewoon de donkere kant van Symphorce te horen.
Het is zeker een erg donker album geworden, ja.
Natuurlijk is dat ook zo dankzij de gebeurtenissen in de wereld dezer dagen. Dat kunnen we toch niet negeren. Heavy metal-muziek zit vol met clich-verhalen, zoals verhalen over magie of de Middeleeuwen. Maar je moet ook zeker bij tijd en weile de realiteit onder ogen zien. Symphorce heeft nooit zo'n clich-band willen zijn. We hebben altijd al teksten geschreven over dingen die iedereen kan gebeuren. En dit keer zijn het zeker geen liefdesverhalen geworden, haha.
Een nummer als No Final Words To Say heeft zelfs invloeden van Type O Negative
Die naam hebben we al vaker gehoord. Ik heb dat nummer geschreven, maar niet speciaal met Type O Negative in gedachten. Maar ik vind dat vooral de zanglijn in het refrein dat typische gothic-gevoel heeft.
Zanger Andy B. Franck klinkt dan vooral als Peter Steele.
Daar heeft hij vast wel wat harder voor moeten werken, haha. Ik houd trouwens echt van de manier waarop Andy zingt op Become Death. Elk nummer heeft een eigen karakter gekregen. We hebben dit keer dus wat gothic, een paar snelle nummers... dit keer eigenlijk voor ieder wat wils. En Andy past zich telkens perfect aan het karakter van de verschillende nummers.
Symphorce wordt altijd genoemd als power metal. Maar ik vind dat het voor het nieuwe album allang niet meer geld.
Ik denk dat het gewoon moeilijk is om Symphorce in een bepaalde hoek te stoppen. Al onze albums zijn tot dusver toch wel erg divers geworden. En ook als je de cd's onderling met elkaar vergelijkt, klinken ze verschillend. We nemen altijd wel een volgende stap en zijn nooit te bang om te gaan experimenteren. Ik denk dat het voor de luisteraar net zo interessant is.
Wanneer zijn jullie begonnen met het schrijven van de nummers voor Become Death?
Er waren al een paar nummers geschreven voordat de cd Godspeed uitkwam. Maar die waren niet geschikt voor die cd. Ikzelf ben daarna snel begonnen na onze tour met Sonata Arctica. Ik wilde uit die donkere periode in ieder geval wat positiefs eruit halen. Ik ben verder verantwoordelijk voor de meer melodieuze nummers, zoals Inside The Cast en Towards The Light. Marcus (Pohl, gitarist) heeft voor de agressievere nummers gezorgd, zoals Darkness Fills The Sky. Het songwritersteam bestaat in feite uit mijzelf, Marcus en Dennis (Wohlbold, bassist). Als de muziek klaar is, dan schrijft Andy er de zanglijnen en teksten bij. Ik denk dat het ons bij elkaar een jaar gekost heeft voor het schrijven van de nummers.
Het valt me op dat er toch wel weer om het anderhalf jaar een nieuwe cd van de band verschijnt.
Ik denk dat we gewoon een productieve band zijn. We spelen niet zoveel live, maar dat betekend niet dat we helemaal niks doen. We denken altijd aan de toekomst en zijn vaak bezig met nieuwe nummers.
Jij woont in Zwitserland en de rest van de band in Duitsland, toch?
Het is daarom ook die grote afstand dat het moeilijk maakt om elkaar vaak te zien voor bandrepetities en zo. Wij ontmoeten elkaar dus wanneer we echt moeten, haha.
Maar de andere bandleden wonen wel dicht bij elkaar. Ze kunnen toch ook wel zonder jou repeteren?
We zijn er een keer achtergekomen dat het niet logisch is dat er met drie of vier personen wordt gerepeteerd. Maar we oefenen alleen maar als er live-shows op komst zijn of als we ons moeten voorbereiden op een nieuwe cd.
Jij bent bij de band sinds het tweede album Sinctuary in 2000. Daarop speel je slechts gitaar, maar sindsdien ben jij de belangrijkste songwriter geworden. Hoe is dat zo gekomen?
In die periode was ik nog de enige gitaarspeler in Symphorce. Ik denk dat het makkelijker is dat de gitaarspeler nummers schrijft dan bijvoorbeeld de drummer, als die geen ander instrument speelt. Ik hoefde niet pers voor de nummers te zorgen, maar ik had altijd al wel ideen rondspoken in mijn hoofd. Het was altijd wel een wens van me om eens echte nummers te kunnen schrijven. Sindsdien is het dus zo gegroeid. En toen Marcus de band kwam versterken, konden we ook leren van elkaar, zoals gitaartechnieken en zo.
Wat kun je me vertellen over de producer van Become Death?
Het was weer Dennis Ward, net als op Godspeed. Misschien ken je hem als basgitarist van Pink Cream 69. Hij heeft ook al veel andere producties op zijn, zijn succesvolste is misschien wel Angra. Het is een hele goede vent. Hij heeft erg goed werk afgeleverd met Become Death. Dat had hij ook met Godspeed, maar ik vind de nieuwe nog een stapje verder qua geluid.
Ik heb gelezen dat je eigenlijk ook wel eens graag Andy Sneap als producer zou willen hebben.
Ik kan zijn sound altijd erg waarderen. Maar tegelijkertijd kunnen we ook erg tevreden zijn om iemand te hebben als Dennis Ward. Iemand als Andy Sneap is trouwens ook altijd volgeboekt, want iedereen wil tegenwoordig met hem samenwerken. Dat geld ook voor Dennis Ward, en eigenlijk hebben we geluk dat wie die weer konden krijgen voor Become Death.Je hebt tegenwoordig ook veel getalenteerde jonge mensen die producerklussen aannemen naast hun studie.
Kunnen jullie het niet zonder producer af? Er zijn genoeg bands die het allemaal zelf kunnen doen.
Nou ja, het is niet zo dat Dennis ons echt begeleid heeft tijdens het opnameproces. Hij was meer verantwoordelijk voor het geluid en de eindmix. Maar we hebben ook niet het budget om een paar maanden in de studio te zitten om van alles en nog wat uit te proberen. We moeten alles in een korte periode opnemen. Daarom weten we voordat we de studio ingaan precies hoe we moeten klinken en hoe we alles moeten spelen. We hadden dit keer twee en een halve week om alles in te spelen, te mixen en te masteren.
Dit is jullie zesde cd, dus in principe begint het hele proces al aardig routine te worden, toch?
Ja, dat is wel waar. Maar het is toch altijd zo wanneer je klaar bent, dan ga je toch denken aan dingen als: "als we een week langer hadden, had ik die solo met meer emotie kunnen spelen." Je denkt dan altijd dat sommige dingen beter hadden gekunt. Maar goed, daar komt dan weer bij dat teveel studiotijd ook niet altijd goed hoeft te zijn. Nu klinkt Become Death fris en zonder compromissen.
Jullie hebben een nieuwe drummer genaamd Steffen Theurer. Wat is er gebeurd met oudgediende Sascha Sauer?
Na onze succesvolle tour met Sonata Arctica en de eerste trip naar de Verenigde Staten, wilde Sascha ons iets vertellen. Hij vertelde ons dat hij geen toekomst meer zag in Symphorce en hij was er niet meer zeker van of alles wel nog wel goed zou uitpakken. Dat kwam als donderslag bij hemel. We vroegen ons dus even af hoe het nu verder moest. Gelukig was Steffen al jaren een vriend van ons en vond onze muziek altijd al goed. Toen we het erover moesten hebben over de drummerspositie, kwam zijn naam snel op tafel. Steffen is ook de beste vriend van Marcus. Omdat hij ook nog eens een goede drummer is, was hij eigenlijk de perfecte keuze. Ik had hem al wel eens horen spelen in een coverband en was altijd al gecharmeerd van zijn drumstijl.
Hebben jullie al live-shows met hem gedaan of is Become Death zijn eerste ervaring met Symphorce-muziek spelen?
We kunnen niet zeggen dat we al een hele show met hem hebben gespeeld. Toen Sascha de band verliet, hadden we nog een show op de agenda staan in Budapest. We moesten in twee weken een oplossing vinden. Sascha wilde wel een deel van de show doen, dus uiteindelijk heeft Steffen de andere helft van het optreden gespeeld. We hadden nog niet samen kunnen repeteren. Dus Steffen heeft gewoon naar onze cd's thuis geluisterd en meegedrumd. De show was daardoor een beetje een rommeltje. Maar we weten zeker dat de volgende live-show goed zal uitpakken.
Hebben jullie al wat shows in het vooruitzicht?
Wat touren betreft hebben we nog niet echt plannen. Het hangt ook af van de support van ons platenlabel. Eerlijk gezegd denk ik niet dat we die support gaan krijgen. We gaan hopelijk wel wat festivals en enkele losse shows doen. Ons boekingskantoor is daar mee bezig. Hopelijk kunnen we terugkomen naar Nederland, want we vinden het geweldig om daar te spelen. Dat kunnen we laten zien, want op de bonus-DVD van Become Death staat de show van Nederland.
Dat is toch de show tijdens de tour met Sonata Arctica toen in de W2 te Den Bosch?
Inderdaad. We hadden die avond een geweldig optreden. En de zaal was het toch al op camera aan het zetten. Dus we hoefden alleen maar te vragen naar die opnames, omdat we een bonus-DVD wilden toevoegen. Maar om eerlijk te zijn ben ik niet erg tevreden met het geluid. Het is eigenlijk meer bootlegkwaliteit. Maar goed, het is dan ook een bonus bij de nieuwe cd. Je kan dan toch geen echt professionele DVD-opname verwachten. Daar hebben het geld niet voor.
Het is ook een aardige introductie voor de mensen die Symphorce nog nooit live hebben gezien.
Maar mensen kunnen ook zeggen dat de band niks moet zijn omdat het geluid zo verschrikkelijk is. Tenminste, daar was ik bang voor toen ik de opnames voor het eerst zag, haha. Maar ik moet er dus nogmaals bij zeggen dat het slechts een bonus is! Misschien is het juist meer voor mensen die al aardig bekend zijn met het feit dat we een geweldige live-band zijn, haha.
Een tijdje geleden heb je Freedom Call verlaten, qua geluid anders dan Symphorce. Freedome Call is vrolijke power metal en Symphorce is uiteraard een stuk agressiever
Die twee kanten van metal, melodieus en agressief, heeft denk ik elke muzikant wel. Het was een mooie ervaring om in twee bands te spelen. Bij Freedom Call heb ik een goede tijd gehad en we zijn nog altijd vrienden. Uiteindelijk werd twee bands teveel voor mij. Ik heb ook nog een normale baan als accountant. En ik woon in Zwitserland en de twee bands zijn in Duitsland. Ik moest dus veel tijd stoppen in mijn 'hobby'. Ik wilde me ook al enige tijd richten op n band, omdat ik me nooit 100 procent kon geven voor beide bands.
Moest je ook nog kiezen tussen Freedom Call en Symphorce?
Ik was eigenlijk al een lange periode met het idee aan het rondlopen om Freedom Call te gaan verlaten. Ik wist alleen niet hoe ik het de rest van de band moest vertellen. Ik was zelf nog niet eens zeker. Soms heb je periodes in je leven waarin je denkt of je wel de juiste beslissingen neemt. Ik wilde dus ook echt zeker van mijzelf zijn voordat ik de band echt ging vertellen dat ik ermee ging stoppen. Maar de tijd verstreek en uiteindelijk was het gewoon echt nodig om Freedom Call te verlaten. Ik heb altijd het gevoel gehad dat Symphorce ook meer mijn kindje is, dus dat maakt de keuze voor Freedom Call makkelijker. Ik houd ook iets meer van agressieve muziek. En ik vind dat ik meer van mezelf in Symphorce kan stoppen.
Dus op het moment zit je er niet aan te denken om bij een andere meer melodieuze band te gaan spelen?
Nee, niet echt. Ik kan nog altijd naar de muziek luisteren. Maar het spelen van melodieuze metal was voor mij slechts een mooie ervaring. Als gitarist ben ik toch meer aangetrokken tot meer melancholische en agressievere metal. Ik heb ook nog een goede blues- en rockachtergrond. Als ik er ooit nog eens een ander band bij ga doen, dan wordt het waarschijnlijk gewoon voor mijn eigen plezier in plaats van een professionele manier. Ik zit er serieus over na te denken om dan een bluesrockbandje op te gaan richten, maar dan gewoon met wat vrienden. De blues is voor een gitarist handig om te kunnen spelen. Het is erg goed om gevoel in je spel te krijgen. Je kan jezelf meer uitdagen met die muziekstijl dan heavy metal. Maar technisch is metal natuurlijk weer erg uitdagend.
Marcus en Andy en hebben allebei nog wel andere bands naast Symphorce, respectievelijk Mystic Prophecy en Brainstorm. Die hebben niet dezelfde tijdsproblemen als jij?
Dat weet ik niet. Iedereen moet voor zichzelf spreken en ik kan het niet voor die twee zeggen. Soms is het natuurlijk lastig als tijdsschema's van alle bands door elkaar heen lopen. Het is altijd een kwestie van veel met elkaar praten zodat we van elkaar weten wat we doen. Ik heb het altijd naar mijn zin gehad bij twee bands. Maar ik denk wel dat iedereen op een punt komt dat er gekozen moet worden voor n band.
Marcus en Andy hebben het natuurlijk wel makkelijker, want hun bands komen ook uit Duitsland
Inderdaad. Zij hebben niet dat afstandsprobleem wat ik wel heb. Maar ik was er altijd zeer van bewust, want ik had er immers zelf voor gekozen.
De volgende keer dus een band uitkiezen in Zwitserland.
Ik hoop het, maar het probleem met goede bands die in Zwitserland spelen is dat ze nooit uit Zwitserland komen. Je hebt meer succes als je in een Duitse band speelt. Neem Nederland bijvoorbeeld, ook daar komen niet zoveel bekende bands vandaan. Ik kan alleen After Forever en The Gathering opnoemen.
Within Temptation.
Ok, dat is een hele grote. Maar net als in Nederland zijn er hier gewoon niet zoveel platenlabels en zo, waardoor de metalbusines niet groot genoeg kan worden. Zwitserse bands moeten ook altijd bekvechten met labels omdat ze uit Zwitserland. Ook met Symphorce heb ik wel eens het gevoel dat we meer cd's zouden verkopen als we bijvoorbeeld uit Finland kwamen. Het klinkt idioot, maar zo denk ik er wel over.
Nou ja, als je een heavy metal-band uit Duitsland bent, dan weet het publiek ook wel dat je kwaliteit kan krijgen.
Ach ja, dat is ook weer zo.
Nou, mijn vragen zijn op. De release van Become Death komt steeds dichterbij. Ben je al zenuwachtig?
Nee hoor, ik ben best relaxed. Op het moment doen we veel promotie. De recensies in de pers zijn tot nu toe goed. Dus ik hoop dat men ons gaat uitchecken en onze nieuwe cd gaat kopen. Ikzelf heb nog steeds niet de uiteindelijke versie van Become Death. Ik kijk er erg naar uit om die in mijn handen te krijgen.
