Jouw nieuwe band Haliphron is in 2021 opgericht, met (ex-)leden van Izegrim, God Dethroned en Bleeding Gods. Jullie kenden elkaar al en zijn met elkaar op tournee geweest. Kun je iets meer vertellen over hoe de band is ontstaan?

Ik werd iets van anderhalf jaar geleden gebeld door Ramon Ploeg, de andere gitarist van Haliphron. Hij had een aantal nummers geschreven en kon natuurlijk ook niet met Bleeding Gods optreden vanwege Covid. Die tracks had hij gewoon carte blanche geschreven, niet expliciet voor Bleeding Gods, en ook gewoon alleen maar voor gitaar. Hij vroeg mij of ik er eens naar wilde luisteren. En ja, ik was wel redelijk overdonderd. Toen kwam natuurlijk de vraag of ik hieraan wilde meewerken. Dat vond ik wel prima, al heb ik er natuurlijk wel even over nagedacht. Iets in de Corona-periode beginnen is ook lastig omdat je niet weet hoe lang die periode nog doorgaat. Ik was gestopt met Izegrim en dan gaat het wel weer kriebelen om muziek te maken. Dus daarop heb ik ja gezegd en Ramon kende de mensen van Bleeding Gods natuurlijk al. Hij wist ook wel wat hij daar aan had, vooral qua musiceren en dan met name David, de toetsenist. Dus David was er ook vrij snel bij betrokken. En bassiste Jessica, ook van Bleeding Gods, wilde ook meedoen. Voor mij was het vrij makkelijk om Marloes te polsen. Zij had ook alles beluisterd en was eigenlijk ook wel heel erg enthousiast. En Frank, die kennen wij ook allemaal. Het was ook eigenlijk al een vriendenclub voor die tijd. Alleen is het wel jammer dat we niet echt dicht bij elkaar in de buurt wonen. Dat is wel iets wat je mist. Het is niet zo dat wij eventjes bij elkaar over de vloer gaan om een biertje te drinken, want we zijn allemaal ongeveer anderhalf uur onderweg om bij elkaar te komen. Dat is wel lastig, maar we kennen elkaar heel goed. We weten ook wat we aan elkaar hebben als muzikanten. Dat is wel een hele goede basis. Dus eigenlijk is het allemaal begonnen met een telefoontje van Ramon, die ongeveer negen nummers op de plank had liggen. Zo is het gaan rollen.

Leuk! Het was dus niet al gepland toen jullie met Izegrim zijn gestopt? Het was gewoon een idee van Ramon?

Nee, dit lag niet in de planning toen ik stopte met Izegrim, verre van. Ik ben gestopt met Izegrim omdat er geen inspiratie meer was voor nieuwe nummers. Dan gaat de motivatie ook naar beneden. En ik heb altijd gezegd, in elk interview, zodra ik ook maar een beetje het gevoel heb dat de motivatie weg is, dan moet je gewoon stoppen. Het is gewoon niet eerlijk naar je fans toe, als je niet echt helemaal honderd procent achter een band staat. En dat was eigenlijk de enige reden waarom ik de stekker uiteindelijk eruit heb getrokken. Maar we zijn nog steeds allemaal echt supergoede vrienden. Ivo is goed terecht gekomen met For I Am King en ook met andere projecten, echt grote projecten, die hij doet. Bart speelt nog steeds een beetje gitaar, maar hij zit niet in een band. Dat komt nog wel. Izegrim is eigenlijk gewoon gestopt en we zouden wel zien wat er op onze weg komt. Op het moment dat we stopten, begon Covid. Dus ja, dat was ook niet echt het moment om met iets te gaan starten. Tot het moment dat Ramon mij belde. Toen had ik er ook wel weer zin in.

Waar komt de bandnaam vandaan? Het wordt wel aangeduid in de teksten, maar misschien kun je iets meer vertellen over het verhaal erachter?

We zochten naar een naam die gewoon kort en krachtig is en die je niet te vaak tegenkomt. Marloes heeft uiteraard de teksten allemaal geschreven. En één van die nummers, Unidentified Mass, waar ook de lyric video van verschenen is, gaat over een wezen dat diep in de zee leeft. Het is niet die octopus, de Kraken waar veel bands het over hebben. Het is een zelf bedacht mythologisch wezen. Marloes was een beetje op Wikipedia aan het zoeken en toen zag ik dat er gewoon een beest bestaat dat diep in de oceaan leeft. Dat is de Haliphron Atlanticus. Is dat niet eigenlijk een hele gave naam voor de band, Haliphron? Ik verwachtte dat het vragen zou opwekken, maar wij hebben er een verhaal erbij. Het gaat over het nummer, dus ik heb het in de groep gegooid. Eigenlijk was iedereen het er meteen mee eens. Het staat ook een beetje voor de duistere en bombastische muziek. Vooral dat duistere klopt bij de naam van dat beest. En je vindt hem ook weer terug in het artwork op de hoes. In overleg met degene die ons artwork gemaakt heeft, is het onze en zijn interpretatie van dat mythologische figuur dat wij zelf bedacht hebben.

Jullie stellen dat de band een nieuw geluid wil introduceren in de Nederlandse scene. Wat is het dat nu mist en wat is een belangrijk element in de sound van Haliphron?

Het is gewoon een vrij unieke samenstelling qua band. Niet eens per se alleen qua band, maar wel wat betreft de muziek. Het heeft best wel een gelaagdheid. Af en toe durven wij ook echt wel gas terug te nemen. Je hoort een akoestisch stuk, of je hoort Marloes fluisteren. Maar met een vrouw die grunt heb je dit nog niet in Nederland, denken wij, eerder ontdekt en niet eerder meegemaakt. Het is ook wel een frisse productie, maar aan de andere kant is het toch ook wel weer lood en loodzwaar. Je hoort alles wel heel duidelijk. Ik was echt wel overdonderd door het geluid. Daar hebben we natuurlijk ook best wel wat aandacht aan besteed en dat is wat we al beoogden toen we dit gingen opnemen en laten produceren. Het moest echt superduidelijk zijn, fris, maar ook echt wel full in your face. En dan met een vrouw op zang. Ja, sommige nummers hadden misschien ook door een band als Epica gedaan kunnen worden, met een normale vrouwenzang, maar die zijn er al. En dat maakt ons in deze samenstelling uniek denk ik. Het is niet Izegrim en doet hier ook niet aan denken gelukkig. Daarin zat ook een vrouw op zang, maar dit is totaal anders. En dat was ook wel echt de doelstelling. Het mocht niet op Izegrim lijken, niet op Bleeding Gods en ook niet op God Dethroned. Daar zijn we wel in geslaagd.

Er zijn wel bands in Nederland waarvan je denkt dat het een inspiratiebron zou kunnen zijn, maar er is geen andere band die hetzelfde doet.

Je hebt natuurlijk Carach Angren, maar die hebben veel meer blastbeats en een man op zang. En die nemen ook af en toe wel gas terug, maar ik denk dat de opbouw van de nummers wel totaal anders is.

Ja klopt. De duistere sfeer en sommige pianostukken doen wel aan Carach Angren denken, maar verder is het heel anders. Het bombastische doet aan MaYaN denken, maar het is ook net niet helemaal hetzelfde.
Over dat duistere geluid: Het gaat veel over jagen, gejaagd worden, kwade gedachten en cults. Waar putten jullie inspiratie uit voor de teksten en hoe zit dat voor die duistere composities?

Nu moet ik dus even in de schoenen van Marloes gaan staan, maar ik weet wel hoe zij schrijft. Waar heel veel bands over oorlog of horror schrijven en inspiratie uit bijvoorbeeld oude boeken halen, heeft Marloes het echt heel vaak over dagelijkse gebeurtenissen. En dan vooral wat er zich allemaal afspeelt in het menselijk brein, voornamelijk de rare gedachtes. Dat is voor haar vaak een hele goede inspiratiebron. Op dit album vond ze het fijn om een rode draad te hebben, een soort guideline waar zij zich aan wil houden. Ieder nummer is dan wel op zichzelf staand. En hier was prooi de rode draad door het hele album. Dus Prey als titel, vrij logisch, maar dan vanuit twee perspectieven. Je kunt een prooi zijn, dus er wordt op jou gejaagd, maar je kunt het ook omdraaien. Hoe is het als jij degene bent die de jager is? Dat zijn beide invalshoeken, die in elk nummer op de één of andere manier terugkomen. Bijvoorbeeld in het titelnummer. Dat gaat over een jongetje dat heel erg gepest wordt door zijn ouders. Hij pleegt zelfmoord en uiteindelijk komt hij terug als geest om de mensen die hem gepest hebben in hun dromen te belagen. De pesters zijn nu de prooi. Dat is een goed voorbeeld van hoe Marloes met die teksten omgaat. En ja, het is inderdaad duister. Het zijn vaak alledaagse dingen, geen films ofzo.

De teksten en composities zijn erg sterk. Het past gewoon goed samen bij elkaar en er is niets dat overheerst. Kun je meer vertellen over het schrijfproces?

Ramon had al iets van negentig procent van het album klaar voor gitaar voordat hij ons belde. Eigenlijk lag er daarmee al een redelijke blauwdruk, iets wat Ramon voor ogen had. Daar hebben we allemaal wel ons plasje over gedaan en aanpassingen op gemaakt. Ik heb solo’s en leadpartijen geschreven. Wij hebben dus niet standaard, zoals veel bands tijdens Covid, in een oefenruimte gejamd en geschreven. Het is allemaal online gebeurd. Dingen uitwisselen, vragen of de anderen ernaar kunnen luisteren of een solootje willen doen. En David heeft natuurlijk echt enorme orkestraties gemaakt. Hij is thuis ontzettend druk geweest met zijn keyboard en heeft nachten doorgewerkt, omdat hij het gewoon leuk vindt om orkestraties te maken. Hier en daar zijn nummers echt wel aangepast, omdat wij bijvoorbeeld bij een middenstuk een akoestische gitaar hadden voordat de piano er overheen kwam. We hebben toen besloten om de akoestische gitaar te schrappen. Die piano was dan gewoon vet. Het is een proces van heel veel fijnslijpen geweest en het bouwen aan een sound die wij wilden neerzetten. Daar is veel tijd in gaan zitten. Eigenlijk is het hele album vanuit huis geschreven.

Is de productie dan ook anders gelopen? Is dat soepel gegaan?

De productie ging supersoepel. Wij hebben wel twee verschillende producers gehad. Voordat wij een deal hadden met een platenmaatschappij, hebben wij eerst drie nummers supergoed opgenomen. Dat kun je niet in je thuisstudio doen. We hebben wel alle gitaren en drums thuis opgenomen. Toen zijn we naar Joost van den Broek gegaan van de Sandlane Recording Facilities (Epica, Powerwolf) en hij heeft heel goed meegeholpen met het bouwen van de sound. Ook de gelaagdheid. Ook de zang van Marloes hebben wij daar opgenomen. Dat hebben we voor drie nummers gedaan en daarmee zijn wij toen gaan shoppen, waarna we de deal met Listenable Records uit Frankrijk sloten. Natuurlijk zat er daarna een soort tijdslimiet aan wanneer we alles moesten aanleveren. Zodoende zijn wij uiteindelijk voor het volledige album bij Mendel bij de Leij terechtgekomen (ex-Aborted). Hij heeft uiteindelijk het hele album zoals het nu aan het publiek verkocht en gepresenteerd wordt geproduced, gemixt en gemasterd. Het was ook wel een beetje uit nood geboren. Wij hadden tijdsdruk en Joost is gewoon ook echt heel erg druk, dus dat ging net niet. We hebben uiteindelijk voor Mendel bij de Leij gekozen, maar het eindresultaat is prima.

Van wie is de liefelijke stem in het nummer Schizophrenia?

Dat is de enige sample die niet van Marloes is. Ik hoop dat ik het goed zeg, ze krijgt ook credits in het cd-boekje, maar Lara Sluyter doet meer dingen, ook voor films, voor ravemuziek en dat soort dingen. Marloes heeft bij haar een sample laten inspreken.

Waarom is het een bonustrack?

We brengen de plaat uit op vinyl en op cd. Op vinyl heb je slechts een maximale ruimte per kant, want anders gaat het in kwaliteit achteruit. Listenable Records wilde absoluut niet dat het in kwaliteit achteruit ging, dus we moesten één van de originele nummers die we hadden aangeboden schrappen voor vinyl. Op vinyl staan acht nummers en op de cd staan er negen. Schizophrenia is daarom de bonustrack op de cd geworden. Het is een beetje een rare constructie. En waarom is het dan niet het laatste nummer? Wij wilden een verhaal vertellen met deze plaat, dus het hoort op plek acht. Daar gaan we niet aan tornen. Meestal is een bonustrack het laatste nummer, maar goed. Eigenlijk is het puur uit nood geboren.

Was het één van de nummers waarmee jullie zijn gaan shoppen?

Nee, dat waren Prey, Human Inferno en Unidentified Mass.

De plaat als geheel is erg sfeervol. Kun je verklappen hoe jullie dat willen gaan doen bij liveshows?

We hebben sowieso de beschikking over een eigen geluidsman. Dat is denk ik al heel erg belangrijk. We gaan ook nog diverse oefensessies plannen in een grote ruimte. Daar kunnen wij het dan ook goed nabootsen dat we op een podium staan. We willen eigenlijk alles goed aanpakken. Daar zijn ruimtes voor in Nederland en we nemen dan ook die geluidsman mee om alles goed te regelen. Gitaren en bas zijn honderd procent live. En ja, David is echt een geniale toetsenman. Hij kan dat keyboard in twee delen splitsen, waarbij hij dan met de ene kant de koren en met de andere kant de piano doet. Dus dat komt wel goed. Maar ik ben dit ook niet gewend. Bij die andere band was het gewoon je gitaar pakken en raggen, maar dit is toch wel even een andere league. We oefenen en dat gaat goed. Dat doen we niet elke week, maar we plannen gewoon een complete dag in. Dan zitten we met zijn allen bij elkaar en dat gaat gewoon fantastisch. Maar ja, het is dusdanig bombastisch dat ik ook wel benieuwd ben hoe dat gaat. Een goede geluidsman scheelt al de helft.

Prey is eigenlijk de enige track waar echt een uitgebreide gitaarsolo in zit. Is dat bewust, of is dat omdat Ramon het zo heeft geschreven?

Ik denk dat dat een beetje vanzelf zo gelopen is. Voor mij is het ook een nieuwe rol om sologitarist te zijn. Er zitten al best wel wat pianosolo’s in die misschien niet opvallen. Als je daar dan doorheen gaat jengelen met de gitaar, dan is dat gewoon zonde. Dus we hebben voor David alle ruimte gelaten om zijn composities tot zijn recht te laten komen. En ook niet elk nummer hoeft een gitaarsolo te hebben. Bij Prey moest het van mij echt wel. Daar heb ik ook best wel even aan gewerkt. Er zijn wel meer liedjes met solo’s, maar die in Prey springt eruit. We werken al aan nieuwe nummers, dus op het nieuwe album zal er wel meer ruimte voor gitaarsolo’s zijn, denk ik. Dat is wel een proces dat echt vanaf scracht met zijn allen is.

Spannend dat jullie al meteen doorgaan met het schrijven van nieuwe nummers. Wat staat er verder nog op de agenda?

Vooral ons voorbereiden op die liveshows. Dat is nu wel echt een dingetje en daar ligt nu wel echt volledige focus op. En daarbij ook best wel veel interviews doen, oefenen en een paar optredens. Tussendoor zijn we natuurlijk een beetje bezig met het verzinnen van nieuwe dingen, maar dat staat wel op een laag pitje. Daar ben ik heel eerlijk in. Laten we eerst maar even dat album goed promoten, en ja, optredens doen binnenkort.

Ja, er zijn al heel wat gepland en dat is best wel snel gegaan. Hoe is dat zo gekomen?

Dat was best wel bizar. Ik had het ook niet verwacht. Het neemt wel in één keer een vlucht. We staan zelfs op de voorkant van Aardschok. Met dat shoppen naar een label hebben we ook diverse nummers naar de boekers gestuurd en daar zaten ook wel wat hele grote namen tussen. En ja, die vonden het kennelijk leuk en we worden gewoon gebeld. Zoals dat Copenhell in Denemarken. Die hebben ons gebeld en de promotor heeft ons gevraagd of we zin hebben om te spelen. Natuurlijk! Eindhoven Metal Meeting is ook op die manier gegaan. Voor dat Metallica-gebeuren zijn wij ook gebeld door de promoter. We hebben nog niets getekend, maar we zitten wel te kijken naar iets van een boeker. Maar tot nu toe hebben we geen klagen.

De reacties in reviews die ik tot nu toe heb gelezen, zijn enthousiast. Hadden jullie dat een beetje verwacht?

Je hoopt het natuurlijk wel. Laatst kreeg ik de vraag wat reviews met mij doen. Ik heb liever een vier of een drie dan een zesje. We kregen recent een review die ons helemaal de grond in boorde. Ik heb dat liever. Dan is het misschien bij de verkeerde persoon terechtgekomen, of ze vinden het gewoon echt niets, prima. Maar dat is beter dan een zesje. Doe dat maar niet. Dat betekent dat je wel leuk je best gedaan hebt en het artwork leuk is, maar voor de rest niets. Liever heb ik dan dat je helemaal de grond in wordt geboord, of dat je helemaal de hemel in wordt geprezen. Het is natuurlijk wel leuk. Het is wel je kindje dat je aanbiedt aan mensen om te beoordelen. Als het dan goed beoordeeld wordt, is dat leuk. Maar het neemt nu wel in één keer een vlucht. Waar gaat dit eindigen? Daar doe je het uiteindelijk wel voor. Wat dat betreft staan de neuzen allemaal dezelfde kant op. Toen we aan dit avontuur begonnen, was de insteek dat we een platencontract moeten hebben en dat we het zo snel mogelijk zo groot mogelijk willen maken. We zitten allemaal al best lang in de muziek. Ze zeggen altijd wel dat je op kleine podia moet beginnen, maar ja, dat stadium hebben we allemaal wel gehad. Dat was de insteek. We gaan het meteen groot neerzetten. En lukt dat niet, dan lukt het niet. Dan stoppen we er ook mee, of dan moeten we misschien een andere tactiek gaan bepalen. De muziek moet goed zijn, dat is punt één. Als dat niet zo is, dan val je door de mand. En ik denk dat we een supergoed product hebben neergezet. Dat het ook zo ontvangen wordt, dat hadden we ons in onze stoutste dromen niet kunnen voorstellen.

Wil je nog iets laten weten aan de lezers van Metalfan.nl?

We zijn geen backstageband. Wij zijn ook maar een stelletje klootviolen die muziek proberen te maken. En uiteindelijk is het maar metal. Het gaat vooral om plezier maken. Dus als we een keer ergens optreden, wees dan niet bang om ons aan te spreken. We zijn altijd bereid voor een praatje. En dat is uiteindelijk het allerbelangrijkste. Tsja, ik kan wel zeggen “koop onze cd”, maar dat vind ik helemaal niks. Dat moeten mensen voor zichzelf beslissen.