Het Zwolse Hesken mag in de kleine zaal het feestje openen. Eerder dit jaar heeft dit vijftal zijn debuutplaat Architect Of Chaos uitgebracht. Zowel op deze plaat als bij dit optreden laat Hesken een uiteenlopende, progressieve sound horen. Rechttoe rechtaan death metal-passages worden afgewisseld door melodieuzere stukken, waarbij ook cleane zang niet wordt geschuwd. De songs hebben aardig wat wendingen en het is daarom even inkomen, maar uitdagend is het zeker. Met name het afsluitende, bijna tien minuten durende Curtain Call maakt indruk. Hesken komt prima voor de dag.
Magnacult maakte ook deel uit van de originele line-up, maar moest helaas afzeggen. De organisatie wist Haliphron te regelen als vervanger. De symfonische deathmetalband is de eerste die optreedt in de grote zaal, die inmiddels al aardig gevuld is. Haliphron heeft een paar maanden geleden zijn tweede album Anatomy Of Darkness uitgebracht. Daar worden uiteraard een aantal nummers van gespeeld. Van de eerste plaat doen The Resistence en de titeltrack het goed. Frontvrouw Marloes Voskuil is in een goede stemming en ouwehoert veel met bekenden in de zaal. De band staat sowieso lekker te spelen. Het is goed te merken dat de bandleden van Haliphron live nog weer wat beter ingespeeld zijn. Al met al een prima optreden.
Het is inmiddels al aardig druk in Hedon en het valt daarom niet mee om in de kleine zaal te komen om het optreden van Insurrection te bekijken. Wat wel opvalt, is dat het geluid niet ideaal is. Het begint daardoor wat rommelig. Met name de zang komt nogal beroerd de zaal in. En dat ligt niet enkel aan het geluid. De vocalen zijn sowieso al wat bijzonder, maar vanavond komt het niet goed uit de verf. Het is komen en gaan van mensen in de kleine zaal en daardoor blijft het rommelig tijdens de set van Insurrection. Halverwege wordt het wat beter is hoorbaar dat de songs potentie hebben. Toch kan ik mij voorstellen dat Insurrection betere optredens heeft gegeven dan deze.
In de grote zaal mag Bezerker Legion zijn kunsten laten horen. Dit gezelschap bestaat uit leden van Asphyx, Hypocrisy, Dark Funeral en Decapicated. Het is even stil geweest rond Bezerker Legion, maar aan het optreden is goed te merken dat we hier te maken hebben met ervaren muzikanten. Het gitaarwerk van Tomas Ellofson zorgt ervoor dat de songs een groot Hypocrisy-gehalte krijgen. De grunts van Harris Sopovic klinken lekker bruut. De no-nonsene melodieuze death metal doet het goed vanavond. De tracks Nihilism Over Empathy, A Lurking Evil en A World In Despair zijn enkele hoogtepunten. Een uitstekende set van deze deathmetalsupergroep.
Dat het inmiddels nog wat drukker is, is te merken aangezien de kleine zaal propvol is als Keitzer aan zijn set begint. De Duitsers vierden vorig jaar hun vijfentwintigjarige jubileum. De band begint gedreven en probeert het publiek mee te krijgen in hun mix van grindcore en death metal. Zanger Christian Chaco schreeuwt zijn longen uit zijn lijf. Toch blijkt Keitzer het niet helemaal waar te kunnen maken. De songs zijn erg eentonig en niet bepaald memorabel. Het scheelt dat publiek al aardig wat bier achter de kiezen heeft en de Duitsers daardoor best wat respons krijgen. Toch valt het optreden van Keitzer tegen en is het allemaal toch wat magertjes wat de mannen laten horen.
Gelukkig heeft Hedon met Bloodbath een prachtige headliner binnengehaald, waar veel mensen speciaal voor zijn gekomen. Het is even geleden dat de Zweden ons land aandeden, maar Bloodbath staat altijd garant voor sterke optredens. Al is wel altijd de vraag in welke line-up Bloodbath op het podium zal staan. Uiteraard zijn frontman Nick Holmes en drummer Martin Axenrot er. Maar al gauw is duidelijk dat Katatonia-frontman Jonas Renkse er wederom niet bij is. Joakim Antman is zijn vervanger op basgitaar. Gelukkig is Katatonia-gitarist Anders Nyström wel van de partij. Maar waar Bloodbath op Into The Grave 2023 met Tomas Åkvik (Lik) een tweede gitarist op de planken stond, moet Nyström vanavond alleen de gitaarpartijen voor zijn rekening nemen. Het mag de pret niet drukken, want vanaf de eerste klanken van So You Die staat het als een huis bij Bloodbath. Het is altijd weer genieten van die gave buzzsaw-gitaarsound. Met vroege hoogtepunten Brave New Hell en Breeding Death lijkt het een avond te worden om te niet te vergeten.
Er is aanvankelijk maar weinig interactie met het publiek. Later in het optreden laat Nick Holmes zijn gortdroge Britse humor weer horen. Hij vraagt aan het publiek of het een fijne kerst heeft gehad. Om dit vervolgens weer in te trekken, omdat Bloodbath immers een satanische Zweedse deathmetalband is die liever kerken verbrandt. Holmes zelf is weer prima in vorm en vertolkt de typerende, smerige Bloodbath-songteksten met zijn gorgelende, grommende stemgeluid. Van de meest recente Bloodbath-plaat Survival Of The Sickest blijken Carved en Putrefying Corpse het goed te doen live. De echte knallers bevinden zich uiteraard verderop in de set. Cry My Name en het onvermijdelijke Eaten maken het feestje compleet. De mannen spelen vanavond zichtbaar een beetje op de automatische piloot, maar zelfs in die modus is Bloodbath indrukwekkend en absoluut headlinerwaardig.
In de kleine zaal sluit het plaatselijke Teethgrinder de avond nog af in de kleine zaal, maar om logistieke redenen moeten we dat optreden helaas aan ons voorbij laten gaan.
