Allereerst nog gefeliciteerd met je verjaardag. Hoe is het ermee?
Het gaat aardig goed. Gisteravond vierde ik mijn verjaardag nog, dus ik ben blij dat het interview niet vijf uren geleden plaatsvond, haha. Eergisteren, na twaalf uur, heb ik het ook al gevierd voor een aantal vrienden. Op mijn leeftijd is dat misschien wat veel van het goede.
We worden oud. Het zijn bovendien bijzondere tijden. Hoe sla jij je erdoorheen?
We leven in rare tijden, maar het is goed om te zien dat wij mensen ons snel kunnen aanpassen aan de situatie. Normaal ben ik een rusteloos persoon en kon ik me niet indenken dat ik een aantal weken opgesloten zou zitten in mijn huis, maar ik ben er inmiddels aan gewend. Ik werk veelal vanuit huis terwijl in Noorwegen langzamerhand het normale leven steeds meer terugkeert. Vandaag ben ik voor het eerst op kantoor geweest samen met collegas. We zijn nog wel voorzichtig, maar we komen dichterbij wat normaal is. Laten we hopen dat het steeds meer die kant opgaat. De Noorse regering heeft alles voorbereid voor een tweede golf, maar hopelijk is het allemaal niet nodig. Ik denk dat het goed is om voorzichtig te zijn.
Bijzondere tijden vragen om bijzondere creativiteit. Jullie hebben een optreden verzorgd vanuit Radisson Blu Caledonien Hotel. Hoe was die ervaring?
Het was een groot succes. Het was zeer uitdagend om het te doen zoals we het gedaan hebben. Ik was compleet uitgeput na afloop. Normaal gesproken kom je namelijk aan bij een zaal, je doet je soundcheck, speelt en gaat weer weg. Voor deze livestream zijn we woensdag echter al begonnen met de voorbereidingen om zaterdag voor de camera op te treden. Alles was heel anders dan ik gewend ben. Ook het geluid kwam uit een heel andere hoek. Mijn brein was constant hard aan het werk om alles te verwerken. Op vrijdag was ik al helemaal uitgeput na een rehearsal, omdat we toen al vijf uren hadden gewerkt. Het was echter de moeite waard, want we hebben gedaan wat we wilden doen. We wilden het publiek een volledige productie brengen waarbij het om de muziek draaide. Ik heb dan ook niets gezegd, ook omdat het vreemd is dat het tussen de nummers door helemaal stil is. Het zou dan wat ongemakkelijk zijn om te vertellen hoe raar het is, want ik denk niet dat mensen dat willen horen. Het is immers al bekend bij hen. We hebben twee uren gespeeld. Ik zou het zo weer doen, maar het was wel veeleisend.
Komt er nog iets van uit in de vorm van een release of een clip?
We zijn dat momenteel met het platenlabel aan het overleggen. Veel mensen hebben namelijk gevraagd om het optreden uit te brengen op blu-ray bijvoorbeeld. De markt voor dvds en blu-rays is echter te klein. Maar we hebben alle clips en er komt een documentaire over de cultuursector in Noorwegen tijdens het coronatijdperk. Een vriend van ons, een documentairemaker die voor zijn werk al is onderscheiden, gaat die maken. Wij kunnen daarin te zien zijn omdat hij dat heeft aangeboden, maar ik denk dat het te duur wordt om daaraan bij te dragen. De clips zullen we echter gebruiken om ons YouTube-kanaal een boost te geven tijdens de zomerperiode. Juist in een periode waarin we op zouden treden. Het is voor ons belangrijk om op die manier te laten zien dat we actief zijn en niet alleen maar teruggekomen zijn om een album te maken en dan weer vergeten te worden. Als je niets doet, vergeten mensen je weer. We willen het momentum niet verliezen en laten zien dat we in leven zijn in een periode waarin we niet live kunnen spelen.
Jullie waren er vroeg bij om de livestream aan te kondigen. Het heeft veel belangstelling opgeleverd.
Er was inderdaad veel belangstelling. Ik denk dat we n van de eerste bands zijn die besloten hebben een livestream te gaan verzorgen nadat de fysieke concerten uitgesteld moesten worden. Die van ons werd pas later uitgevoerd, en ondertussen hebben alle andere bands in de wereld al een livestream verzorgd, maar het besluit kwam al in maart. Toch heb ik me wel afgevraagd waarom we het niet nog eerder hebben besloten. We deden immers voor het eerst in veertien jaar een releaseparty. We wilden ons niet beperken tot de mensen in onze omgeving en fans die zo gek zijn om van heinde en verre naar hier te reizen. Uiteindelijk is de huidige uitvoering en timing echter wel bevallen. Maar liefst zeventigduizend mensen hebben gekeken, wat een enorm aantal is voor ons, veel meer dan dat we zouden bereiken met een reguliere releaseparty.
Je trekt er veel mensen mee. Niet alleen fans, maar ook genteresseerden die je niet tegen zult komen bij een concert, maar nu toch livestreams gaan bekijken en nieuwe muziek en bands ontdekken.
Zeker. Ook ik bekijk momenteel aardig wat livestreams, bijna dagelijks. Die van Leprous heb ik bijvoorbeeld gezien. Het was interessant om te zien dat ze het op een heel andere manier deden dan wij. Ik heb dat met die jongens besproken. Zoals je wellicht weet, heeft hun bassist onze show ingeleid. Ik denk dat beide bands hebben gedaan wat voor hen het beste werkt.
De kwaliteit van livestreams verschilt nogal, maar zowel die van Leprous als die van Green Carnation waren van prima kwaliteit.
Het was voor ons een belangrijke show, want het was de eerste waarin we nieuw materiaal ten gehore zouden brengen. De kwaliteit moest dus goed zijn.
Ook vorig jaar op Prognosis hebben jullie al nieuw materiaal gespeeld. Ook dat was een belangrijke show die veel aandacht op Green Carnation heeft gevestigd.
Dat was een geweldige ervaring voor ons.
Jullie waren de juiste band op het juiste moment.
Dat idee had ik ook. Ik voelde me erg oud op het festival tussen al die technisch vaardige en talentvolle muzikanten, zoals die van Leprous en Haken. De anderen in de band vonden veel nieuwe bands op dat festival op elkaar lijken, zoals de nieuwe lichting progbands. Ik luister echter veel naar nieuwe progbands en er zit toch wel degelijk verschil tussen, en veel kwaliteit.
Het is alleen erg moeilijk om het allemaal bij te houden. Er komen zoveel nieuwe albums uit.
Inderdaad. Gelukkig heb ik de laatste tijd niet veel te doen gehad naast mijn werk en livestreams bekijken, dus heb ik veel muziek kunnen beluisteren. Hele albums, met de koptelefoon op, liggend op de bank. Dat heb ik tijden niet kunnen doen. Normaal heb ik maar een uurtje.
Wat hebben Prognosis en de livestream jullie opgeleverd? Veel extra interesse en een energie-boost?
Prognosis was n van mijn favoriete shows sinds onze comeback met de Light Of Day, Day Of Darkness-renieshows. Voor veel Prognosis-bezoekers was Green Carnation niet de band waar ze normaal gesproken naar zouden luisteren. Het was sowieso lang geleden dat we in Nederland hadden gespeeld. Bovendien denk ik dat we op Prognosis iets anders brachten dan de andere bands. We hebben onze specifieke sound, die afwijkt van andere bands. We werken veel met stemmingen en sfeer en minder, zoals andere bands doen, met technische kwaliteiten. Het was dus wellicht een prettige break voor veel mensen.
Rond die tijd was ook al een groot deel van Leaves Of Yesteryear gereed.
We hadden in ieder geval de pre-productiefase afgerond met demos. We speelden op het festival twee nieuwe nummers, al moet ik wel zeggen dat Sentinels nog wel is aangepast in de studio. We hebben door de jaren heen steeds een andere versie gespeeld, omdat we constant aanpassingen deden.
Dus ook de demoversies zijn nog aangepast.
Ja, en ik denk dat het goed is, om zodoende bij de meest optimale versie te komen. We waren al tevreden met de demo, maar we willen in de studio nog de ruimte gebruiken om te experimenteren.
Hoe was het om samen te werken met Endre Kirkesola en Niklas Sundin op productievlak?
Het is altijd prettig samenwerken met Endre. Ik werk ook met hem samen met betrekking tot mijn andere bands, maar voor Green Carnation is Leaves Of Yesteryear het eerste album sinds achttien jaar dat hij produceert. Hij kent de band echter goed. Datzelfde geldt voor Niklas. Ik ken hem al twintig jaar. Al onze albums zijn speciaal, maar aangezien het zo lang geleden was dat we een album hadden uitgebracht, is deze extra speciaal. Er zijn veel meer dan voorheen discussies gevoerd wat we wilden met het album. Vroeger gebruikten we meer ons instinct, nu zijn we meer aan het analyseren. Hoewel de eerste vijf albums van elkaar verschillen, zijn er toch typische Green Carnation-elementen en dat wilden we terug laten komen op het nieuwe album. Endre speelde keyboards tijdens de Light Of Day, Day Of Darkness-tour en kent de band dus goed. Hij heeft hetzelfde idee als wij bij de band, dus hij was de beste keuze. Ook Niklas begreep wat we wilden met het nieuwe album; het ontwikkelde geluid van de band laten horen.
Hoe was het om My Dark Reflections Of Life And Death te arrangeren?
My Dark Reflections Of Life And Death is om veel verschillende redenen het belangrijkste Green Carnation-nummer. Light Of Day, Day Of Darkness zou niet hebben kunnen bestaan zonder die track. Tchort (drummer - red.) is namelijk doorgegaan met schrijven op de basis die hij met die compositie heeft neergelegd. We wilden met de nieuwe versie een brug bouwen tussen de hele discografie uit het verleden en het nieuwste werk. Destijds maakte alleen Tchort deel uit van die line-up, dus de nieuwste versie is als het ware ook nu historie voor de nieuwe line-up. De reden dat we begonnen te arrangeren, is om het live te kunnen spelen op Prognosis. De originele versie is daar namelijk niet geschikt voor. We zouden de originele versie geen recht aandoen. Het was al snel duidelijk dat de nieuwe versie op het nieuwe album zou moeten horen. Veel mensen hebben ons gevraagd waarom we het deden. Het komt namelijk niet vaak voor dat bands dit doen. We hebben genoeg andere nieuwe songs geschreven die erop zouden hebben kunnen staan, maar we vonden dat deze nieuwe versie er echt op moest komen. Met zes andere songs zou het een heel ander album geworden zijn. Wat we hebben uitgebracht, is hoe we het hebben gewild. Het heeft wel veel discussie opgeleverd om zo afwijkend te werk te gaan, maar we staan allemaal achter deze keuze.
Hebben jullie overwogen om Geir Soli en Vibeke Stene te benaderen voor hun vocale bijdragen?
Het was heel duidelijk dat we, na zoveel jaren teruggekomen te zijn, als een versie van onszelf wilden klinken. Het zou grappig zijn geweest om ze te vragen, maar het was niet wat we met het album wilden. We wilden niet te nadrukkelijk terug naar het verleden, maar slechts bepaalde elementen gebruiken en echt als onszelf anno nu klinken.
Het is een zeer divers album geworden, met doom, prog, rock, akoestische klanken, gothic en AOR.
Dat klopt. Als je het album van begin tot einde beluistert, begrijp je waarom het zo zou moeten zijn. Ik denk dat veel albums te veel nummers bevatten. We hebben de Green Carnation-elementen die we zelf het beste vonden, samengebracht. Het klinkt als een nieuwe versie van de band. We zijn als mensen en muzikanten natuurlijk ook vijftien jaar ouder. We wilden niet als rond 2005 klinken.
Je speelde vroeger bas voordat je zanger werd. Speel je nog weleens bas en onderhoud je je gitaar- en pianospel ondertussen ook nog?
Ik concentreer me voornamelijk op zingen. Ik speel bas in een paar lokale bands en dat is leuk. Ik speel in een instrumentale postrockband en in een grungy band met de naam Head Disco. Laatstgenoemde heeft een ep uitgebracht, die trouwens is opgenomen in Endres studio. Dat was alweer tien jaar geleden, dus het is niet echt een actieve band. Ik werk met talentvolle muzikanten in andere bands, maar ik heb er weinig tijd voor. Wellicht dat ik deze zomer de draad weer eens ga oppakken omdat de concerten en festivals toch zijn gecanceld. De instrumentale postrockband heeft nog geen naam, maar ik denk dat we wel nieuwe nummers gaan schrijven deze zomer. Hou mijn socials in de gaten. Ik heb ook nog in Subterranean Masquerade gespeeld, maar daar ben ik vertrokken omdat zij heel ambitieus zijn en ik het touren niet kan combineren met mijn werk. We hebben gewacht tot ze een nieuwe zanger hadden gevonden en die hebben ze gevonden, dus ik heb me teruggetrokken. Ik ben laat begonnen met zingen. Light Of Day, Day Of Darkness was mijn allereerste klus in de studio.
Dat was direct wel een heel ambitieuze klus.
Als ik zou weten hoe ambitieus, zou ik er niet aan zijn begonnen. Het is een overambitieus project geweest, maar gelukkig mag het resultaat er zijn.
Je probeert elk album een nieuwe kant van je vocalen te laten horen. Volg je daar lessen voor?
Ik heb in het verleden wel lessen gevolgd, maar dat is al lang geleden, zelfs voordat ik bij Green Carnation kwam. Ik ben blij dat ik het gedaan heb, want ik heb dingen geleerd waar ik nu niet meer bij na hoef te denken. Het heeft met ademhaling en steun vanuit de buik te maken. Wat ik heb geleerd van zingen, is dat ik vooral een verhaal aan het vertellen ben. Ik werkte als zanger in een theater en de andere zanger was vooral een acteur. Hij herinnerde zich de zanglijnen niet, maar ik was gefascineerd door zijn manier van verhalen vertellen. Hij kon zich de tekst wel herinneren, terwijl ik juist de melodielijn in mijn hoofd had. Wat ik de laatste jaren dus steeds meer als uitgangspunt heb genomen bij het zingen, is het vertellen van het verhaal. Als je op die manier zingt, zing je anders, omdat het verhaal bepaalt hoe je zingt en niet de melodie of techniek.
Wat is het verhaal dat je wilt vertellen met Leaves Of Yesteryear?
Het is wel bijzonder, maar het titelnummer gaat over de angst voor iets van buitenaf dat je leven gaat beheersen. Heel actueel, maar het kan ook betrekking hebben op andere ziekten. Bandleden van Green Carnation hebben binnen hun familie te maken gehad met overlijdensgevallen en kanker bijvoorbeeld. Dat is een van de twee belangrijkste themas, dat ook betrekking kan hebben op politiek. Het andere thema is angst voor eenzaamheid. Er kan een connectie met het andere thema zijn, maar dat hoeft niet per se. De tekstschrijver uit zijn gevoelens van de laatste tijd. Hij heeft een vrouw die lijdt aan hersenkanker. Het zorgt voor een melancholische vibe in de teksten. Solitude en de re-make van My Dark Reflections Of Life And Death gaan over hetzelfde. Daarom passen ze ook bij elkaar op dit album.
Het album is een brug tussen wat is geweest en wat zal zijn. Er ligt een contract voor vijf albums. Wat kunnen we van Green Carnation verwachten?
Toen we tekenden, hadden we duidelijke plannen tot september 2023. Een deel daarvan kunnen we nu niet uitvoeren, maar de dingen in het plan willen we nog steeds uitvoeren. We weten alleen nog niet exact wanneer. Volgend jaar brengen we ter ere van het vijftienjarig jubileum Acoustic Verses uit op vinyl met nieuwe nummers en een nieuwe cover en we gaan volgend jaar Leaves Of Yesteryear promoten. We hopen veel op te treden en we plannen momenteel de speciale akoestische shows. Het wordt lastig om volgend jaar op festivals te spelen, want de meeste hebben de line-up al rond met bands die er dit jaar zouden spelen.
Je weet niet wat er tegen die tijd mogelijk is bovendien. Hier in Nederland zijn er dertig mensen welkom in juni en vanaf 1 juli honderd. Hoe is dat in Noorwegen.
Hier mag je nu met vijftig naar binnen, vanaf 15 juni met tweehonderd en vanaf 15 juli met vijfhonderd. Het is afwachten wat er gaat gebeuren. Gelukkig staan we volgend jaar op Metal Days in Sloveni, SoundArt in Roemeni en zijn we headliner op ProgPower Europe. We hebben al twee keer in Baarlo gespeeld en ik heb er ook een keer met Subterranean Masquerade gespeeld.
Ondertussen zijn jullie alweer bezig met het volgende album.
Ja, na 2021 komen er nog drie aan. Daarmee zijn we sinds een paar jaar aan de slag. We werken dus zowel op korte als lange termijn tegelijk. Het concept van die albums zou later dit jaar volgen, maar doordat alles nu veranderd is qua planning, weet ik niet meer precies wanneer er meer duidelijkheid op dat gebied komt.
Ik heb ook gehoord dat er op YouTube wellicht covers verschijnen.
Daardoor is Solitude op het album terechtgekomen. We hebben Live on YouTube-series gepland, waarin we covers zouden spelen, maar die serie is nooit uitgevoerd. We waren echter al ver met de cover van Solitude en toen we in discussie waren over de tracklist van het nieuwe album, deed iemand de goede suggestie om Solitude op te nemen.
Later dit jaar staat een optreden samen met Tiamat en Kari Ruesltten gepland ter ere van het dertigjarig jubileum. Gaat dat nog door.
Om eerlijk te zijn, weet ik het niet. We kunnen het uiteraard wel willen, maar de lokale promotor verliest natuurlijk veel in de huidige periode, in de zin dat niemand op dit moment tickets voor shows koopt. We doelden op duizend bezoekers, terwijl naar verwachting vijfhonderd zijn toegestaan. We verliezen dus duizenden euros in dat geval. We houden elkaar op de hoogte rond de ontwikkelingen en soms moet je gewoon wachten. Het is niet anders. We zouden op ProgPower Europe spelen en een dag ervoor in Rome, maar eerstgenoemde is al gecanceld en om alleen voor een optreden in Rome heen en weer te vliegen, kost te veel.
Sommige fans realiseren zich niet hoeveel het voor bands kost om op te treden. Amerikanen denken dat je daar zomaar even langskomt, maar alleen voor een visum betaal je al ruim drieduizend dollar.
We hebben een aanbod om daar eind volgend jaar heen te gaan, dus we kijken of we voldoende shows eromheen kunnen boeken, zodat het rendabeler wordt om daarheen te gaan, eventueel in combinatie met Mexico en/of Canada. Ik zou er graag heen willen, want we hebben een heel positieve ervaring in 2016 gehad met optreden op ProgPower USA.
We hebben het al gehad over Subterranean Masquerade en lokale bands, maar afgelopen vrijdag is er een single online gekomen van Art Of Departure, waarin je ook nog zingt.
Tristania zit al jaren in een passieve periode. Een of twee keer per jaar spelen we een show. De laatste was op 70,000 Tons Of Metal. Tristania was een band met leden die geen kinderen hadden. Dat is de laatste zes jaar drastisch veranderd. Zes of zeven kinderen zijn er inmiddels verwekt. De focus is dus veranderd, zeker omdat we twee vrouwen in de band hebben, voor wie het nog moeilijk is om niet bij hun kinderen te zijn. Achteraf gezien hadden we wellicht beter moeten communiceren, omdat sommige fans dachten dat we misschien gestopt waren. Er werd zelfs verteld dat we al gestopt waren. We wisten destijds echter niet van de enorme gezinsuitbreiding, haha. Een geplande tour in september door Latijns Amerika gaat helaas niet door. Onze drummer, Tarald Lie, is nog het meest teleurgesteld erover. Hij is dus een eigen band begonnen en heeft me uitgenodigd om daarin te zingen. Hij maakt gebruik van zijn netwerk om de line-up rond te krijgen. Pete Johansen speelt bijvoorbeeld viool. Het is best bijzonder dat hij als drummer nummers schrijft. Hij schrijft bovendien ook nog eens teksten, ook voor Tristania.
Zit er nog meer aan te komen?
Hij heeft veel materiaal, maar hij heeft nog geen label dat hem ondersteunt. De single is een manier om toch zijn project te promoten.
Over labels gesproken: jij hebt ook nog een label gehad samen met Tchort, maar Sublife lijkt niet meer actief.
Toen Green Carnation ermee ophield, hebben we het nog een paar jaar actief gehouden, maar daarna hebben we het label opgeheven. In de kern was het een label om onze muziek uit te brengen, maar met het opheffen van de band, verdween die urgentie.
Is er nog activiteit met Nightshadows Lament?
Dat is een project dat ik heb met Shaun (Macgowan red.) van My Dying Bride. Hij heeft het erg druk met die band. Heel misschien, als het daarmee wat rustiger wordt, gaat hij weer aan de slag met demos voor Nightshadows Lament.
In het dagelijks leven ben je actief voor Kilden Teater Og Konserthus. Wat doe je daar zoal?
Het is het op n na grootste cultuurinstituut in Noorwegen, na de opera in Oslo. We hebben er in 2016 ook onze dvd opgenomen. We hebben een theater, een symfonie-orkest en een opera. Het is zeer interessant om daar te werken. Ik werk er sinds een jaar, elke dag. Ik werk op de communicatie-afdeling. Ik heb bijvoorbeeld contact met de pers en het orkest. Ik breid er mijn netwerk uit, bijvoorbeeld binnen de klassieke muziek, maar ook in het theater, waarvoor ik eerder heb gewerkt. Het is geweldig om in de pauze van je werk de lift naar de eerste verdieping te nemen om daar een klassiek concert bij te wonen.
Hoe zijn jullie in staat om te overleven tijdens deze moeilijke tijden?
We organiseren kamerconcerten. Dat doen we twee weken lang in bepaalde ruimtes waar een maximum van vijftig bezoekers bij aanwezig mag zijn. Het is heel anders dan normaal, maar het stelt ons in staat om iedere werkende actief te houden. Meer dan zeventig muzikanten hebben daar een full-time baan, dus het is wel een uitdaging.
Is er steun vanuit de overheid?
Ja. We wonen gelukkig in Noorwegen, dus als er een crisis is, worden we minder hard geraakt, omdat we hier de inkomsten uit de olie hebben. Zelfs nu we weinig tickets verkopen, verwacht de eigenaar dat we dit jaar break even zullen draaien vanwege de financile steun vanuit de overheid. We zijn er dankbaar voor, maar het is richting andere landen misschien niet eerlijk.
Je bent ook nog actief binnen een kunstraad. Wat moeten we ons daar bij voorstellen?
Ja, ik zit in een groep met experts. De raad verstrekt subsidies aan cultuurprojecten binnen Noorwegen. Ik neem nu drie jaar deel aan de groep en daaraan voorafgaand heb ik deelgenomen aan een groep die financile steun verzorgd aan muziekprojecten. Het is heel interessant om te zien hoe mensen bezig zijn op cultureel vlak. We hopen de cultuur te behouden. We geven ook geld aan bijvoorbeeld de Sami, van oorsprong een nomadisch volk. Ik leer er veel van. Het is extreem belangrijk dat deze projecten en daarmee cultuur ondersteun blijft en behouden wordt. Ik heb goede hoop dat de toekomst er rooskleuriger uitziet. Zeker in deze tijd worden mensen geconfronteerd met het feit dat bepaalde dingen, zoals cultuur, niet vanzelfsprekend zijn. De groene partijen hebben meer dan ooit een punt dat het niet onmogelijk is om grote industrien, zoals de luchtvaart, stil te leggen en ons te concentreren waar het echt om draait in het leven. Het is mogelijk, als we maar willen.
