Het tweede album van Scorpion Child. Dat is Acid Roulette op papier. Toch is het eerder te beschouwen als een tweede debuut. Na het goed ontvangen Scorpion Child (2013) verlaten namelijk ritmegitarist Tom Frank en bassist Shaun Avants de hardrockformatie om vervolgens Duel op te richten. Ook drummer Shawn Alvear verlaat Scorpion Child. Met Jon 'The Charn' Rice en Alec Caballero Padron zijn respectievelijk de drum- en baspositie ingevuld. De vacature voor tweede gitarist wordt echter niet ingevuld en de band besluit om in plaats daarvan toetsenist A.J. Vincent aan de line-up toe te voegen. Met deze vele veranderingen en gewaagde zet slaan de Texanen aldus een nieuw hoofdstuk in. Met succes, want Acid Roulette laat een gretige en gedreven band horen.
Hoewel Scorpion Child kiest voor een lichte koerswijziging, hoeven liefhebbers van het debuut niet te vrezen. De band uit Austin maakt nog steeds bombastische hardrock die diep geworteld is in de jaren zeventig en tachtig. Laten we maar meteen het beestje bij de naam noemen en het vieze woord gebruiken. Scorpion Child is een retro-rockgroep. Net zoals bij vele retroacts zijn de reuzen Led Zeppelin en Deep Purple de geijkte inspiratiebronnen. Dat valt niet te ontkennen, maar waar het bij de eerder dit jaar verschenen platen van Wolfmother en Palace Of The King ontbrak aan energie, knalt Acid Roulette er vol op. Het algehele tempo van het songmateriaal ligt dan ook erg hoog. Op de plaat staan vele krachtige rockers met grootste riffs en knallende refreinen. Niet altijd even sterk, maar desondanks erg aanstekelijk.
Acid Roulette is een conceptalbum dat kort gezegd gaat over de emoties die een man doorgaat, nadat hij door zijn vrouw en haar minnaar gedwongen wordt om een moord op te biechten, om vervolgens levenslang gevangen te worden gezet, zodat zijn vrouw en minnaar hun romance ongestoord kunnen voortzetten. Net zoals op het debuut hebben de Amerikanen een voorliefde voor occulte themas. Hierdoor krijgen de tracks een duister randje.
De keuze voor het toevoegen van een heavy orgelspeler als A.J. Vincent (zoals Jon Lord bij Deep Purple was), blijkt een juiste zet. In My Woman In Black, Blind Mans Shine en Might Be Your Man vormt het orgelgeweld een prima tegenhanger van het pompeuze gitaarspel van Christopher Jay Cowart. In de naar prog neigende titeltrack is er een smaakvolle orgelsolo te bespeuren. Een compliment is er voor zanger Aryn Jonathan Black. Zijn stem zit tussen Robert Plant (Led Zeppelin), Justin Hawkins (The Darkness) en Cedric Bixler Zavala (The Mars Volta) in. In Reapers Dance, Survives en Addictions schittert hij en brengt hij de nummers naar een hoger niveau.
De charme van Acid Roulette is vooral de gedrevenheid en energie die de nummers uitstralen. Wat Scorpion Child wel had mogen doen, was het tempo wat meer afwisselen. De Amerikanen blijken erg vaardig in het maken van bombastische uptempo rocknummers, maar hierdoor mist Acid Roulette toch wat nodige afwisseling. Buiten dat lijkt de toekomst van Scorpion Child met deze bezetting er in ieder geval rooskleurig uit te zien.
Tracklist:1. She Sings I Kill
2. Reaper's Danse
3. My Woman In Black
4. Acid Roulette
5. Winter Side Of Deranged
6. Sance
7. Twilight Coven
8. Survives
9. Blind Man's Shine
10. Moon Tension
11. Tower Grove
12. Might Be Your Man
13. Addictions
