Een nieuw jaar, een nieuw album. Dat typeert wel zo�n beetje de werklust van het Friese trio dat schuil gaat achter An Autumn For Crippled Children. Sinds het geweldige debuutalbum Lost (2010) ben ik dit gezelschap blijven volgen en het niveau is constant hoog. Althans, als je van wollige, keyboardgedreven blackgaze � la het oudere Alcest en Hypomanie houdt. Eternal is alweer full-length nummer zes in een periode van zeven jaar. Ik heb de band echter nog niet op een misstap kunnen betrappen. Natuurlijk kan gesteld worden dat de sound op Eternal inmiddels weinig vernieuwend meer is, zeker in een tijd waarin de Alcest- en Deafheaven-klonen nog steeds als paddenstoelen uit de grond schieten. Tegelijkertijd was An Autumn For Crippled Children er relatief vroeg bij. Bovendien staat ook het materiaal op Eternal weer garant voor drie kwartier heerlijk wegdromen.

Het knappe aan An Autumn For Crippled Children zit hem in de manier waarop men met relatief beperkte middelen en eenvoudige composities toch een complexe, moeilijk te defini�ren, maar o zo fijne sound weet te cre�ren. Eternal klinkt zowel agressief als dromerig, zowel warm en wollig als onheilspellend en unheimlich. Het beluisteren van een plaat van dit gezelschap is alsof je als luisteraar in een soort halve droomstaat wegzakt, waarin iedere stap die je zet loom en zwaar aanvoelt. Voor de duidelijkheid: dat is een bijzonder aangenaam gevoel! Degenen die bekend zijn met het eerdere materiaal van de Friezen, zullen tot hun genoegen ontdekken dat Eternal voortborduurt op de eerdere albums.

Opener Eternal Youth voelt dan ook als een warm bad met zijn prominente, bijna Lifelover-achtige basloopjes, subtiele keyboardmelodie en in een deken van feedback gewikkelde, ruizige riffs die sporadisch invallen. Qua overstuurde, felle krijszang ligt een vergelijking met Deafheaven op de loer, maar An Autumn For Crippled Children is meer 'mellow' en contemplatief. Met uitzondering overigens van een wat meer uptempo-track als This Small Space You Occupied Is So Empty Now, waarin ook een post-punkvibe te ontdekken valt. Op die momenten doet de band wel wat aan Amesoeurs denken.

Eternal biedt dus een welkome aanvulling op het oeuvre van deze band. Tegelijkertijd moet ik wel concluderen dat het album wel h��l erg in het verlengde ligt van zijn voorgangers. Hoewel deze nieuwe langspeler een plezier is om te luisteren, ontdek ik niets dat ik niet ook op de vorige albums heb gehoord (hoewel de band met On Fire en Swallowed By Night's Despair wel een paar van de sterkste nummers uit zijn carri�re heeft geschreven). Over de gehele linie scoort Eternal dan ook een ruime voldoende, maar het gevoel van urgentie is er wel wat af. Voor de liefhebbers van blackgaze valt er echter genoeg te genieten. Tot volgend jaar dan maar weer?

Tracklist:
1. Eternal Youth
2. I Will Never Let You Die
3. On Fire
4. Farewell
5. This Small Space You Occupied Is So Empty Now
6. You Have Been In The Shadows For So Long
7. Days Of Sleep
8. Swallowed By Night's Despair
9. Cloud Mood
10. Matters Of The Heart