De muziek van dit gezelschap kenmerkt zich door een bijzonder fijne smeltkroes van etherische keyboardlagen, ruizige riffs en weggemoffelde blackmetalscreams. Die mengelmoes levert een heel eigenzinnige totaalsound op, waarin bijtende agressie en warmbloedige loomheid om voorrang strijden. Het heeft de band geen enorme fanschare opgeleverd, maar toch is de muziek van het drietal vrijwel altijd de moeite waard. Inmiddels heeft An Autumn For Crippled Children onderdak gevonden bij het relatief grote Prosthetic Records, maar tot een doorbraak zal het waarschijnlijk niet gaan leiden. Het label lijkt met zijn traditionele focus op metalcore en death metal immers niet de meest voor de hand liggende keuze voor de gruizige sound van deze Friezen.
Door de jaren heen is de muziek van An Autumn For Crippled Children steeds iets lichter geworden. Terwijl op debuutalbum Lost (2010) nog vooral de blackmetalinvloeden benadrukt worden, is in de sound van de band steeds meer aandacht gekomen voor hallucinante, bijna dansbare synthlijnen en post-punk-achtige ritmes. All Fell Silent, Everything Went Quiet is een stijlbreuk binnen die algemene ontwikkeling. Het valt op dat de band in veel nummers weer wat steviger uit de hoek komt. De drumritmes zijn net wat feller, de als altijd bijtende strot van MXM net wat venijniger en de zweverige keyboardlagen net iets meer naar de achtergrond verdwenen. Het geeft de muziek net wat meer urgentie mee dan de meer synthgedreven voorganger The Light Of September (2018).
Zoals vaak bij deze band is de openingstrack het visitekaartje. I Became You hakt er heerlijk in met felle drumroffels (inclusief dubbele basdrum) en puntige riffs. Dergelijke uitbarstingen worden naadloos afgewisseld met rustige passages, waarin akoestisch getokkel en ondersteunende synths de hoofdrol opeisen. Ook None More Pale laat de stevigste kant van deze groep horen. Meer dan voorheen zijn de tracks bovendien onderling onderscheidend. Zo begint Waters Edge met licht toetsenwerk en een post-punkritme, terwijl Everlasting juist aan een in gitaargalm verdrinkende versie van Lifelover doet denken door zijn simplistische, maar effectieve riff, die begeleid wordt door een naargeestig pianoloopje.
Het is makkelijk om An Autumn For Crippled Children ervan te beschuldigen hetzelfde trucje te herhalen. In zekere zin zit daar een kern van waarheid in, want op dit nieuwe album horen we niets wat de band niet al eerder heeft gedaan, ondanks de subtiele accentverschillen. Tegelijkertijd is de sfeer die de groep weet te creren altijd bijzonder prettig. Bovendien klinken de tracks op All Fell Silent, Everything Went Quiet bondiger en meer gefocust dan voorheen. De conclusie: An Autumn For Crippled Children doet niets nieuws, maar levert binnen zijn kleine niche wederom een erg prettig album af.
Tracklist:
1. I Became You
2. Water's Edge
3. Everlasting
4. Paths
5. Silver
6. None More Pale
7. All Fell Silent, Everything Went Quiet
8. The Failing Senses
9. Craving Silence
10. Distance
