Het lijkt wel een van Canada�s best bewaarde geheimen: Cauchemar. Veel dingen zijn vrij obscuur aan deze band. Ten eerste kent (natuurlijk) bijna niemand dit gezelschap en ten tweede klinkt de muziek erg geheimzinnig. Cauchemar verdient meer aandacht, maar de golf van occulte rockbands is zodanig afgezwakt dat geen enkele grote platenmaatschappij het risico aandurft om de band te promoten. Het bewijst daarmee wel dat dit kwartet wars van alle trends is en doet wat het zelf tof vindt.

Drie jaar na Tenebrario verschijnt redelijk vanuit het niets de opvolger. Waar eigenlijk alle bands in het genre continu aan hun geluid blijven sleutelen, laat Chapelle Ardante horen dat deze Canadezen trouw aan hun roots zijn gebleven. Sinds La Vierge Noire is er maar weinig veranderd. Dergelijke loyaliteit is bewonderingswaardig, maar stilstand is achteruitgang. Die vlieger gaat ook hier helaas op. Cauchemar doet precies wat je van ze kan verwachten, maar het nieuwe album maakt niet de indruk die Tenebrario maakte.

Toch hoef ik hier verder geen dramatisch betoog te houden. Het zijn de songs die me wat minder aanspreken, terwijl de muziek nog steeds klinkt alsof het in een of ander verlaten, eeuwenoud kerkje opgenomen is. Annick Giroux is een prima zangeres die het geheel de juiste schwung geeft. Haar stem is galmend en helder. Het nieuwe album is absoluut geen straf om uit te zitten en Cauchemar blijft onderdeel van het kleine clubje dat weet hoe je goede, interessante occult rock moet maken. Toch lijkt het me niet verkeerd wanneer er in de toekomst nieuwe paden betreden worden.

Tracklist:
1. N�cromancie
2. Sepolta Viva
3. Fun�railles C�lestes
4. Main De Gloire
5. Voyage Au Bout De La Nuit
6. La vall�e Des Rois
7. L'oiseau De Feu
8. �toile D'argent
9. La Nuit Des �mes