Velen zullen de naam Wo Fat vooral kennen van de gelijknamige slechterik uit de populaire misdaadserie Hawaii Five-O. Wo Fat is daarnaast ook een driemansformatie uit Dallas, die al meer dan tien jaar garant staat voor herkenbaar en oerdegelijk stonerplaatwerk. De band is nog niet te betrappen geweest op een zwak album en heeft zich in de loop der jaren steeds verder ontwikkeld. De nieuwste aanwinst in de discografie van de Texanen heet Midnight Cometh. De zes songs laten vooral een vertrouwd Wo Fat-geluid horen, oftewel stoner met een flinke dosis donkere blues en psychedelica.
Mocht je enigszins bekend zijn met vorig werk van deze drie mannen, dan kom je in eerste instantie niet voor verrassingen te staan. Drie van de zes songs op Midnight Cometh komen qua speeltijd in de buurt van de tien minuten. Wo Fat is dan ook kort door de bocht te beschouwen als een jamband. Groot verbeterd punt op dit album is dat Wo Fat deze keer extra aandacht besteed heeft aan de basis van de songs, namelijk de verzen en refreinen. Dit zorgt dit voor een steviger fundament, waarop de heren uiteindelijk terug vallen, na te zijn afgedwaald via psychedelische passages en minutenlange bluessolos. Illustratief hiervoor is Theres Something Sinister In The Wind, dat misschien wel de meest complete compositie van de band tot nu toe is.
Waar het gitaarwerk op het vorige album The Conjuring wat de psychedelische kant op gaat, is dat op Midnight Cometh vooral meer bluesgeorinteerd. Liefhebbers van langgerekte bluesy gitaarsolos komen hier dan ook uitgebreid aan hun trekken. De songs hebben een duistere ondertoon, met als thematiek voodoo, wat ook terug te zien in het artwork van het album. Vooral in afsluiter Nightcomer komt die donkere sfeer mooi tot uiting. Middels een tergend langzame opbouw ontpopt zich een monsterlijk groots slot, met een absolute hoofdrol voor de ritmesectie en daarnaast vernietigend en ronkend gitaarspel.
Midnight Cometh kenmerkt zich in eerste instantie vooral door de herkenbare sound van Wo Fat. Wegdroommomenten worden wederom afgewisseld met duistere en heftige blues-uitbarstingen. Songtechnisch zit het allemaal net wat beter in elkaar, waardoor deze plaat een meer dan waardige aanvulling is op het toch al sterke oeuvre van deze Texanen. Wat mij betreft kan Wo Fat zich dan ook bij de beste stonerbands van het laatste decennium scharen.
Tracklist:1. Theres Something Sinister In The Wind
2. Riffborn
3. Of Smoke And Fog
4. Le Delimme De Detenu
5. Three Minutes To Midnight
6. Nightcomer
