"I know the value of the cold light of reason, but I also know the deep shadows that that light can cast. The shadows that can blind men to truth." Met dit sample uit de jarenvijftig-horrorfilm Night Of The Demon openen de stonerrockers Wo Fat hun meeste recente werk The Conjuring, om de luisteraar vervolgens aan de hand te nemen op de eerste van vijf trips die het album telt. Dat Wo Fat geen haast heeft, blijkt uit het feit dat de kortste track op de plaat ruim zes minuten duurt.
Wanneer je al bekend bent met de albums The Black Code en Noche Del Chupacabra zul je niet voor verrassingen komen te staan. Geen nood, van stagnatie is geen sprake. De band klinkt op The Conjuring zelfverzekerder dan ooit. Zonder aarzeling worden de grootse, gruizige riffs en felle gitaarsolos op je afgevuurd, tempowisselingen doorgevoerd en draaien enkele songs uit op uitgebreide jamsessies. Zonder daarbij overigens de luisteraar te vervelen. Deze groep weet dat het wellicht niet de meeste originele sound heeft, maar de manier waarop Wo Fat deze sound zich eigen maakt en verder uitbouwt, is indrukwekkend.
Met behulp van horrorgetinte teksten, die over het concept van angst in zijn algemeenheid gaan, maakt de band onder andere uitstapjes naar de blues (Pale Rider From The Ice) en southern boogie (Beggars Bargain). Dat de band zelfvertrouwen heeft getankt, blijkt ook uit de afsluitende, psychedelische track Dreamwalker, dat ruim zeventien minuten duurt. Tergend langzaam wordt het nummer opgebouwd en neemt Wo Fat je mee in een zee van riffs en solos, zonder ook maar een moment te vervelen.
Nee, dat Wo Fat hiermee geen originaliteitsprijs gaat winnen, is duidelijk. De Amerikanen doen simpelweg waar ze erg goed in zijn. Mocht je op zoek zijn naar een stonerplaat met een flinke dosis psychedelica, dan is de kans groot dat Wo Fat aan deze wens kan voldoen.
Tracklist:1. The Conjuring
2. Read The Omens
3. Pale Rider From The Ice
4. Beggars Bargain
5. Dreamwalker
