Het is warm, erg warm op deze doordeweekse avond in augustus. In het knusse Merleyn, dat recentelijk voorzien is van een fraaie, nieuwe muurschildering, treedt Wo Fat aan. Zonder voorprogramma komen de Texanen om negen uur via de zaal het podium oplopen, met de belangrijkste items binnen handbereik: de instrumenten en de biertjes. Het is niet uitverkocht, wel gezellig druk. Misschien ook maar beter dan het niet t� druk is, want de temperatuur stijgt in de loop van de avond aanzienlijk.

Wo Fat-zanger/gitarist Kent Stump zet met een grijns op zijn gezicht het eerste nummer van de avond in. Het publiek geniet zichtbaar direct van de zompige, grootse stoner rock. met The Black Code is voor Wo Fat-kenners een bekend nummer waarin vooral drummer Michael Walter excelleert. Over Wo Fat wordt vaak gezegd dat de Texanen alles groter aanpakken. Zo ook vanavond, want de muur van geluid die de band neerzet, is indrukwekkend. Oordopjes zijn geen overbodige luxe, maar noodzaak, want het is hard wat deze avond de zaal in wordt geslingerd. Wo Fat is normaal gesproken een trio, maar voor deze korte Europese tour speelt de band met een extra gitarist. De riffs en solo's zijn dan ook talrijk.

Wie korte, rechttoe rechtaan songs verwacht is bij Wo Fat aan het verkeerde adres. Een gemiddeld Wo Fat-nummer komt al gauw in de buurt van de tien, of zelfs vijftien minuten. De songs hebben veel power, maar ook een psychedelisch, jammend karakter. Er wordt nauwelijks gepraat met het publiek. Het kwartet laat liever de muziek spreken. Het publiek geniet van de groovende gitaarriffs, dik aangezette ritmes en dromerige uitstapjes. Halverwege de set is er klein dipje, omdat er dan twee extreem lange tracks van het nieuwe album The Singularity worden gespeeld, die nog niet helemaal bekend zijn bij de aanwezigen. Met Analog Man is het publiek beter bekend. Dit nummer wordt dan ook met gejuich ontvangen. Na The Snows Of Banquo IV, een van de betere tracks van het nieuwe album, sluit Wo Fat zijn set af met het oudje Enter The Riffian.

Terwijl de muren van de zaal zelfs lijken te zweten, nemen de mannen direct na hun optreden uitgebreid de tijd om met fans op de foto te gaan en drinken de bandleden in een gemoedelijke sfeer een biertje met het publiek mee. Hier en daar zal er nog wel een schroefje opnieuw vastgedraaid moeten worden in de Merleyn-zaal, want de loodzware 'wall of sound' van Wo Fat was imponerend.

Setlist:
1. The Black Code
2. The Conjuring
3. Nameless Cults
4. Overworlder
5. Orphans Of The Singe
6. Analog Man
7. Lost Highway
8. The Snows Of Banquo IV
9. Enter The Riffian