Met Safehaven levert de band zijn vierde langspeler af. Voorganger Eternal Movement (2013) is de Metalfan.nl-burelen destijds ongemerkt gepasseerd. In vergelijking met de band die ik in 2011 hoorde, is de sound van Tides From Nebula minder standaard geworden. Dat is alvast een goede ontwikkeling. Daarnaast is er meer dynamiek in de nummers en durft de groep iets meer zijn vleugels uit te slaan. Neem bijvoorbeeld Knees To The Earth, dat begint met atypische, drukke akoestische gitaarklanken en zich ontpopt tot een etherisch en gelaagd nummer dat redelijk complex in elkaar zit.
Gebleven ten opzichte van het oudere materiaal is het gecontroleerde karakter van de band. In tegenstelling tot veel genregenoten zal Tides From Nebula niet snel toewerken naar een gierende, van feedback doordrenkte climax, hoewel men niet vies is van een stevige riff op zijn tijd. Het viertal zoekt zijn heil over het algemeen liever in uitgebalanceerde tracks, waarin subtiel gitaar- en pianowerk het winnen van luidruchtige crescendos. Door de dromerige en bij tijd en wijle een tikje melancholische sfeer die gecreerd wordt, doet de groep op Safehaven af en toe denken aan de landgenoten van Riverside.
De elektronische beats in Colour Of Glow en het afsluitende Home verraden daarnaast dat de leden van Tides From Nebula het laatste Anathema-album Distant Satellites in de kast hebben staan. Het briljante niveau van die plaat wordt echter niet gehaald, ondanks de prettige, cineastische feel in het titelnummer en het zweverige The Lifter. Safehaven is desondanks een mooi, relatief ingetogen album geworden, dat zich uitstekend leent voor een avondje reflectief mijmeren.
Tracklist:
1. Safehaven
2. Knees To The Earth
3. All The Steps I've Made
4. The Lifter
5. Traversing
6. Colour Of Glow
7. We Are The Mirror
8. Home
