Het einde van Otep leek nabij. Hydra (2013) zou volgens eigen zeggen de laatste plaat zijn, maar begin 2014 kondigde Shamaya aan toch weer de motivatie gevonden te hebben om nieuw materiaal te vereeuwigen. Een tour met The Agonist in 2015, die ook Nederland aan zou doen, ging echter op het laatste moment niet door. Wel tekende de metalformatie uit L.A. een deal met Napalm Records. Die maatschappij bracht twee weken geleden Generation Doom uit.

Het Slipknot-achtige Zero knalt direct lekker binnen. Deze opener toont de agressieve kant van Otep, zowel muzikaal als tekstueel, net als God Is A Gun. Dat doet Feeding Frenzy ook, maar de track die met een spoken word-gedeelte eindigt, doet het iets rustiger aan. Die trend zet zich vervolgens door met het Nine Inch Nails rockende Lords Of War, al pakt het einde weer wat steviger uit.

Ook de verrassende Lorde-cover Royals is aan de harde kant, maar de alternatieve versie past prima tussen de andere tracks. Waar de eerste songs metalgericht zijn, ligt hier de focus op popmuziek, net als in het aanstekelijke In Cold Blood (�Something�s wrong with me for thinking something�s right with you�). Beide tracks bevatten ook hun krachtige passages, maar de elektronische beats voeren de boventoon, net als in Down, dat deels aan Clawfinger doet denken en Equal Rights, Equal Lefts, waarin gerapt wordt (� la Dr. Dre) over gelijke rechten: �One thing�s straight, I�m not.�.

Zo combineert Shamaya in elk nummer diverse stijlen en heeft elke track toch zijn eigen identiteit. Van het swingende, psychedelische en zware No Color tot het wat minder geslaagde wilde titelnummer, waarin de dierenrechtenactiviste helemaal losgaat om vervolgens in het serene On The Shore te laten horen dat ze ook een mooie melodieuze stem heeft. De nadrukkelijk aanwezige elementen uit de popmuziek zullen enerzijds wennen zijn voor bepaalde fans, anderzijds passen ze prima in het geheel, mede dankzij de vocale veelzijdigheid.

Generation Doom is een verrassend, sterk, gefocust en divers comebackalbum. De korte spoken word-passages die aan het einde of begin van sommige nummers opduiken, zijn, net als de pop-elementen ongetwijfeld een kwestie van smaak, maar zowel de muziek als de vocale prestatie van Otep zijn dik in orde. Er staan weinig zwakke momenten op deze release, die nu-metal, rock en pop-elementen op een pakkende manier combineert en afwisselt. De nummers blijven goed hangen. Enkele ervan behoren tot het beste dat Otep tot nu toe heeft uitgebracht.

Tracklist:
1. Zero
2. Feeding Frenzy
3. Lords Of War
4. Royals (Lorde-cover)
5. In Cold Blood
6. Down
7. God Is A Gun
8. Equal Rights, Equal Lefts
9. No Color
10. Lie
11. Generation Doom
12. On The Shore