Als activiste gebruikt frontvrouw en bandleidster Otep Shamaya altijd haar muziek als uitlaatklep en daarbij wordt enige controverse niet geschuwd. Dat is dus ook niet het geval op Kult 45, waarbij vooral Donald Trump het moet ontgelden. Alsof er een persoonlijke vete uitgevochten wordt, gaat Shamaya tekeer en laat daarbij weinig over van het gedachtegoed van de Amerikaanse president. Niet alleen hij, maar ook andere organisaties zoals de N.R.A (National Rifle Assocation) moeten eraan geloven en krijgen er verbaal van langs.
Muzikaal wordt de focus meer naar de roots van Otep gebracht en komt er veel nu-metal aan bod, waarbij een grote rol is weggelegd voor rap. Deze raps komen vooral erg geforceerd over en bewijzen dat Shamaya vocaal meer tot haar recht komt wanneer ze zingt en schreeuwt. Dat het niet goed overkomt, heeft niet zozeer met haar techniek te maken, maar meer met haar arrogantie en het erbarmelijke niveau van de lyrics. Hoe actueel en treffend deze ook zijn, heel sterk zijn ze vaak niet. Ze zijn te vergelijken met de raps van Fred Durst (Limp Bizkit). Tekstueel nooit veel soeps, maar de absurditeit en aanstekelijkheid ervan zorgen ervoor dat ze aanslaan.
Zoals gezegd is Rage Against The Machine een grote inspiratiebron. Dat is vooral te merken in Halt Right, waarbij de groove van deze band bijna n op n overgenomen is. Dit blijft het gehele album (vooral bij de snellere songs) merkbaar en resulteert uiteindelijk in de cover Wake Up. Het zijn deze snelle songs die een goede indruk achterlaten en het is jammer dat deze afgewisseld worden met langzame, potische tracks die veel vaart uit het album halen.
Door de vele wisselingen voelt Kult 45 namelijk een beetje schizofreen aan. De wilde, activistische songs zijn fel en opzwepend, maar de spoken word-achtige tracks zijn traag en onsamenhangend. Ze hebben een vage en oninteressante potische ondertoon. De plaat zou veel sterker zijn als het niveau van Halt right, Molotov, Shelter In Place, Invisible People en To The Gallows over de gehele linie gehandhaafd zou blijven.
De boodschap is in ieder geval duidelijk: Weg met Donald Trump en weg met al het rechtse, nazi-achtige geneuzel. Otep plaatst zich in een dappere positie door zo'n standpunt in te nemen, want er zijn momenteel naast Otep en Ministry maar weinig artiesten die zich zo duidelijk afzetten tegen de Amerikaanse gang van zaken. Of de boodschap ook daadwerkelijk overkomt, is afwachten. Het had in ieder geval geholpen als deze minder theatraal en zelfingenomen gebracht werd. Volledig overtuigen doet Kult 45 dus niet, maar voor de activistische ziel of gewoon de Otep-fan kan het er prima mee door.
Tracklist:
1. Hail To The Thief
2. Halt Right
3. Molotov
4. Said The Snake
5. Undefeated
6. Trigger Warning
7. Cross Contamination
8. Shelter In Place
9. Boss
10. To The Galllows
11. Sirenes Calling
12. Invibisble People
13. Be Brave
14. Wake Up (Rage Against The Machine-cover)
