Nadat gitarist Timfy James in 2011 vertrekt bij Heart Of A Coward blijft hij muziek maken. Jermaine �J� Hurley rapt daar vervolgens overheen. De tracks zijn een hit op internet en voor James een reden om meer werk te maken van de rap/djent-combinatie. Hacktivist krijgt verder vorm middels het toetreden van drie bandleden. Het vijftal duikt de studio in en in 2012 brengt de Engelse formatie zijn zelfgetitelde ep uit. Deze krijgt veel airplay en zorgt ervoor dat het kwintet in het voorprogramma staat van onder andere Enter Shikari en Korn en op grote Europese festivals optreedt.

Nadat in 2013 de singles Elevate en Niggas In Paris (een cover van Jay-Z en Kanye West) de populariteit van Hacktivist doen groeien, komen een jaar later de singles False Idols en Deceive And Defy uit. Deze geven de fans goede hoop op de eerste full-length. Het lange wachten komt begin 2016 aan zijn einde met het uitbrengen van Outside The Box. De verwachtingen zijn hooggespannen, onder andere vanwege de vele overtuigende optredens, waaronder die op Complexity Fest in Haarlem.

Naast fans zijn er echter ook haters. De gemoederen lopen soms hoog op tussen die twee groepen en ook de bandleden blijven er niet onbewogen bij, getuige de teksten die aan die specifieke groep zijn gericht. Zo is Hate een toepasselijke titel en begint Our Time direct al met een boodschap: �If you�re listening to this album we thank you. You�ve opened up to the notion that you don�t need to follow�. Hate, dat wel wat wegheeft van Niggas In Paris, is nog niet direct een beklijvend nummer. Deceive And Defy bevalt in zijn nieuwe uitvoering met Jamie Graham (Heart Of A Coward, ex-Sylosis) gelukkig een stuk beter.

Ondanks dat Hacktivist een eigen geluid heeft, zijn er veel overeenkomsten met bijvoorbeeld Heart Of A Coward en Enter Shikari. Over laatstgenoemde gesproken, Rou Reynolds is gastvocalist in Taken, dat zich ondanks zijn vocale bijdrage niet weet op te werken tot hoogtepunt van het album. Dat komt onder andere door het wat rommelige karakter van het couplet. Ook op andere momenten komen te veel elementen samen of gebeurt er juist te weinig, met name op muzikaal gebied. Een uitzondering daarop is het fraaie, atmosferische titelnummer. De zelfgetitelde ep had echter over de hele lengte meer te bieden.

Toch kent het album meerdere oplevingen. False Idols, dat wel wat aan TesseracT doet denken, bevat sterke djentriffs, interessante ritmiek, grime-raps en een memorabel refrein. Vermeldenswaardig is dat de uitvoeringen van de songs die eerder als single verschenen, krachtiger uitpakken. Wat dat betreft is er op productioneel vlak wel vooruitgang geboekt door Timfy. Dat hoor je bijvoorbeeld terug in Elevate, waarin zanger Ben Marvin rauwer en agressiever klinkt dan voorheen. Dat is dan ook zijn kracht, want de raps van collega �J� zijn overtuigender.

Verrassingen staan er niet op deze eerste full-length, of het moet de hiphop in Rotten (feat. Astroid Boys & Jot Maxi) zijn of het regenachtige intermezzo The Storm. Verder zijn het vooral tracks met krachtige drums, zeer lage, basgeladen djentriffs, atmosferische geluiden en veel raps die voorbijkomen. Op het gebied van songwriting moet er nog aardig wat gebeuren, wil de opvolger een knaller zijn. Outside The Box heeft zijn momenten, maar laat de fans over de gehele lengte met een gemengd gevoel achter.

Tracklist:
1. Our Time (feat. Marlon Hurley)
2. Hate
3. Deceive And Defy (feat. Jamie Graham)
4. Taken (feat. Rou Reynolds)
5. The Storm
6. No Way Back
7. False Idols
8. Rotten (feat. Astroid Boys & Jot Maxi)
9. Elevate
10. Outside The Box
11. Buszy
12. The Storm II