De Belg Filip Dupont zal bij blackmetalliefhebbers wellicht bekend zijn van Gorath, een van de betere bands die onze zuiderburen in het genre hebben voortgebracht. Terwijl die band in zijn begindagen nog een Satyricon-achtige sound produceerde, ontwikkelde het gezelschap zich op progressieve, spannende platen als Misotheism (2008) en Apok�lypsis (Unveiling The Age That Is Not to Come) (2011) tot een goed-geolied collectief dat niet bang was om buiten de gebaande paden te treden. De experimenteerdrang culmineerde in het eigenzinnige, afsluitende werkstuk The Chronicles Of Khiliasmos, dat via het charmante, experimentele undergroundlabel ConSouling Sounds (thuis van bands als Amenra, Alkerdeel, Gnaw Their Tongues en Year Of No Light) werd uitgebracht.

Met Hemelbestormer (wat een geweldige bandnaam overigens!) krijgt Dupont de gelegenheid om dieper in experimentele wateren te duiken. Hij wordt daarbij onder andere vergezeld door drummer Frederik Cosemans (Death Penalty, Serpentcult). Op het debuutalbum Portals zijn twee lange, instrumentale post-metalnummers te horen, die qua invloed vooral richting Cult Of Luna en Omega Massif neigen. De eerste track, Portal To The Universe, klokt uit op maar liefst twee�ntwintig minuten en zit boordevol afwisseling. Het nummer begint met een ingetogen, Isis-achtig stuk en bouwt door middel van een heerlijke flow steeds verder uit, totdat machtig rollende, Neurosiaanse riffs hun intrede doen. Halverwege nemen etherische ambientklanken en subtiele noise-effecten het geheel over en volgt een zweverige, rijke passage die nog het meest doet denken aan de dwarrelende lagen van ambient die in de oudere nummers van Nadja te horen zijn. Het einde grijpt weer terug op nors ploegende, imposante post-metal.

Portal III laat een andere kant van de band horen. Deze track begint met broeierige ambient noise, maar gaat vervolgens al snel richting dronende doom waarbij de diepe, loodzware riffs herinneren aan de �berklanken van Sunn 0))). Hoewel dit nummer �slechts� twaalf minuten duurt, mis ik hier echter de coherentie die op Portal To The Universe wel heel duidelijk aanwezig is. Bovendien lijkt de productie hier roet in het eten te gooien. Het gekraak lijkt immers niet echt onderdeel te zijn van de track en werkt dan ook behoorlijk storend. Desondanks is Portals een overtuigend debuutalbum geworden van een band die het nodige in zijn mars heeft. Qua diepgang doet het wel af en toe wat denken aan IZAH, maar Hemelbestormer weet het niveau van de Tilburgers nog niet te bereiken.

Portals is in fysieke vorm slechts in zeer gelimiteerde oplage op tape en vinyl te krijgen, maar is gelukkig ook in digitale vorm via de Bandcamp-pagina van Hemelbestormer te bemachtigen. Inmiddels is Hemelbestormer ook opgemerkt door Debemur Morti Productions. Via dat label zal volgende maand in de vorm van Aether de opvolger van dit debuut verschijnen. Ik ben benieuwd welke stappen de band heeft gezet.

Tracklist:
1. Portal To The Universe
2. Portal III