Het debuutalbum Cry To Me, River(2004) en het hierop volgende Towards The Firmaments Verge Of Life (2005) waren verdienstelijke werkjes. Daarna ben ik de band echter uit het oog verloren, dus Ginnungagap Ginnungagaldr Ginnungakaos (de titel komt uit de Noorse mythologie en verwijst naar de uitgestrekte leegte waaruit de kosmos is gecreerd en waarin de kosmos uiteindelijk weer zal terugvallen ten tijde van Ragnarok) is mijn hernieuwde kennismaking met de groep.
Eigenlijk is er niet bijster veel veranderd, hoewel Kroda wat melancholischer is gaan klinken. De nadruk op epische, meeslepende riffs en subtiele folkinvloeden is nog steeds aanwezig. Daarbij moet ik overigens ook concluderen dat Kroda qua niveau nog altijd achterblijft bij grote broer Drudkh. Het materiaal is niet slecht, maar de composities slagen er minder goed in om je als luisteraar echt mee te zuigen in de muziek (een kwaliteit waar Drudkh wel over beschikt). Toch zullen liefhebbers van bovengenoemde bands ook Kroda goed te pruimen vinden. Met name in het melancholische Штрига повні (waarin fraaie fluitpartijen worden ingezet, die een dromerige en nostalgische sfeer aan het nummer meegeven) en het afwisselende Чорні хребти Карпат, dat opvalt door zijn mooie gitaarlijnen en subtiele fluitwerk, schemert wel degelijk de kwaliteit door.
Ietwat oneerbiedig zouden we Kroda dus als een Drudkh van de B-garnituur kunnen afdoen. Daarbij gaan we dan wel voorbij aan het feit dat Kroda vrijwel net zo lang meedraait. Ginnungagap Ginnungagaldr Ginnungakaos is echter zeker een paar draaibeurten waard. Wellicht dat deze band beter uit de verf komt in wat langere composities, want met een speelduur van amper 38 minuten en nummers die niet langer dan vijf minuten duren, is het natuurlijk moeilijker om in hogere sferen te komen. Aardig, maar niet essentieel.
Tracklist:
1. На крилах шторму
2. Штрига повні
3. Навій схрон
4. Чорні хребти Карпат
5. Прірва себе
6. Туманом снігової імли
7. Здохніть разом із богом своїм!
8. Нічного неба очі
