Fimbulvinter is de titel van Krodas derde volledige album. Kroda wordt gevormd door Eisenslav en Viterzgir, die samen een hele reeks instrumenten bespelen, waaronder een traditioneel blaasinstrument uit de Oekrane, de solpika. Jullie raden het al: Kroda speelt zogenaamde pagan black metal. Black metalfans die niets van pagan black moeten hebben, wil ik aanraden om even verder te lezen. Kroda speelt op dit album namelijk een klein uur lang heerlijke, opzwepende black metal, waarin pagan elementen weliswaar aanwezig zijn, maar de muziek niet domineren. Zo op het eerste gehoor lijkt dit een uitstekende combinatie.
Als ik op het clich artwork af mag gaan (prachtige fotos van winterlandschappen), proberen de leden van Kroda met dit album een kille sfeer te creren. Dit komt echter totaal niet overeen met het gevoel wat Fimbulvinter bij mij oproept. Door de opzwepende manier van spelen en de emotie die Eisenslav in de zang legt, zou ik de sfeer eerder beschrijven met woorden als warm, vol en rijk aan melodie. Een prima sfeer, voor een album als dit. Naast vier eigen nummers heeft Kroda op dit album nog een Branikald-cover toegevoegd: A Stormride. Persoonlijk vind ik het altijd jammer om een album zo af te sluiten, maar ik moet toegeven dat Kroda hem uitstekend speelt.
Na een misplaatste sample van een koude wind, opent Kroda met dat fijne gitaarspel, wat dat opzwepende element aan de muziek geeft. Iets dat me meteen daarna opvalt is de manier waarop de drums geprogrammeerd zijn. Ze zijn heel nadrukkelijk aanwezig, maar worden wat meer naar de achtergrond geplaats op momenten van zang. Een goed besluit, want zo komt de zang goed tot zijn recht. Eisenslav zingt hier op een snelle, agressieve manier en weet veel emotie in zijn stem te leggen. Een positief punt aan de zang is ook dat in de moedertaal van de bandleden gezongen wordt, iets dat bij veel black metal extra diepgang aan een album geeft. Na acht en een halve minuut aan black metal, komen daar dan eindelijk de traditionele instrumenten om de hoek kijken voor de nodige afwisseling, maar ze zijn snel weer verdwenen. Als je folkelementen in je muziek wilt verwerken, is dit wat mij betreft de manier.
In de volgende nummers wordt het gebruik van traditionele instrumenten opgevoerd, maar steeds op een beheerste en ondergeschikte manier. Op de meeste momenten geeft het een leuk accent aan de black metal en zo af en toe wordt de metal onderbroken door een folk-achtig stukje, waarin veel gebruik wordt gemaakt van een solpika en een mondharp. Met Glacial Riders Of Fimbulvinter komt ook eventjes een kleine verandering in de zang langs. Eisenslav zingt hier soms op een bevelende wijze, ondersteund door beukende drums. Het zijn deze kleine accenten die van Fimbulvinter een leuke belevenis maken.
Tracklist:
1. The Beginning Of Winter Night Of Oskorei
2. Glacial Riders Of Fimbulvinter
3. Where Brave Warriors Shalt Meet Again
4. Funeral Of The Sun
5. A Stormride
