Laat ik deze review maar direct met een bekentenis beginnen. In mijn optiek is het Noorse Gorgoroth altijd een beetje een overschat geweest. Natuurlijk hebben platen als Pentagram, Antichrist en Under The Sign Of Hell een soort primitieve aantrekkingskracht, maar eerlijk gezegd steken zelfs die zogenaamde klassiekers nogal schril af tegenover �chte genremijlpalen als A Blaze In The Northern Sky, De Mysteriis Dom Sathanas en Battles In The North. Het helpt niet dat de muziek sinds de veelbesproken breuk met oudgedienden Gaahl en King Ov Hell slechts matig wist te overtuigen. Zo was ik niet bepaald ondersteboven van het nogal timide klinkende Quantos Possunt Ad Satanitatem Trahunt (2009). Ook van de in 2011 uitgebrachte, heropgenomen versie van Under The Sign Of Hell zie ik de meerwaarde nog steeds niet echt in.

De Noren hebben dus wat te bewijzen als ze na zes jaar stilte met een nieuw album op de proppen komen. Instinctus Bestialis is de titel die het schijfje heeft meegekregen. Erg veel heeft Gorgoroth echter niet te melden: in die periode heeft de band met moeite een half uurtje aan muziek weten vol te pennen. Gelukkig is de muziek wel een stapje vooruit ten opzichte van zijn makke voorganger. Grootste verandering is dat de oorspronkelijk uit Servi� afkomstige vocalist Atterigner achter de microfoon staat, ter vervanging van Pest. Hij zong eerder in Triumfall, een bandje waar ik in ieder geval nog nooit van had gehoord. Gelukkig brengt hij wat meer pit in de muziek dankzij zijn sterke strot. Ook productioneel gezien klinkt Instinctus Bestialis beter dan zijn voorganger, dankzij een zwaarder geluid.

Verder is er natuurlijk weinig vernieuwends te bespeuren: Instinctus Bestialis brengt ons niets anders dan we al gehoord hebben. Primitieve, voortrazende black metal zonder veel ruimte voor progressie of andere uitspattingen, verpakt in overwegend korte nummers, waarvan Radix Malorum en Dionysian Rite er het meest bovenuit springen. Positief gezien kun je daar het predicaat �degelijk� aan geven. Storende aspecten zijn er ook. Zo klinken de teksten wel �rg plat. Maar goed, van de andere kant geldt dat wanneer ik intellectueel uitgedaagd wil worden, ik natuurlijk geen Gorgoroth-plaat opzet. De band is wat dat betreft immers een beetje de Deicide van de black metal.

Het meest opvallende aan het album is nog wel de manier waarop er een driedubbele echo op de zang is gezet bij iedere keer dat de term 'Satan' in de teksten valt (en dat is nogal eens). Nou, dan weet je wel hoe laat het is, in termen van clich�s! Het doet me denken aan de manier waarop Dimmu Borgir vroeger zijn brave symfoblack van een kwaadaardig randje plachtte te voorzien. Maar ach, laat ik niet te sarcastisch eindigen. In principe is Instinctus Bestialis namelijk best een aardig plaatje geworden, zeker in vergelijking met zijn voorganger. Boordevol clich�s, slechte teksten en met 0% vernieuwing, maar w�l degelijk uitgevoerd. De plaat zal dan ook ongetwijfeld nog wel eens mijn playlist halen, maar daarmee houdt het ook wel op.

Tracklist:
1. Radix Malorum
2. Dionysian Rite
3. Ad Omnipotens Aeterne Diabolus
4. Come Night
5. Burn In His Light
6. Rage
7. Kala Brahman
8. Awakening