Op het nippertje werd Vermin nog aan de package van twee death metal- en twee black metalbands toegevoegd. Death metal trekt de avond hiermee naar zich toe en Vermin is eigenlijk een perfecte opener. Niet bijzonder, maar ook niet heel slecht. Sowieso verbaast het mij dat Vermin daar plots nog staat, daar deze band de afgelopen tijd veel line-up trubbels heeft gekend. De drummer speelt vandaag zijn tweede show en ook de zanger en de bassist zijn bij Vermin nauwelijks droog achter de oren. Met dit gegeven in het achterhoofd is de show wel het beste wat Vermin onder deze omstandigheden uit de band heeft kunnen halen. Er worden weinig fouten gemaakt en de energieke stuiterbalschreeuwerd Bram trekt de aandacht gauw naar zich toe. In de zaal komen mensen zachtjesaan al een kijkje nemen en acclimatiseren voor het geweld dat nog volgen moet.
(Lana)
Toxocara heeft dit najaar ook een nieuwe cd aan het volk geschonken. Een uitstekende plaat vol grof geschut en delicate nuances, grote kans dus om vanavond een hoop nieuw materiaal ook live te horen. Zo geschiedt, in de krappe 25 minuten speeltijd weet Toxocara drie nieuwe nummers in de set te proppen. Moryty Holodom, Annihilation By The Ankhar en Bravo Two Zero vertegenwoordigen AtmosFear, allen sfeervol opgebouwd en krachtig uitgevoerd. De zaal staat goed vol en de reacties uit het publiek zijn enthousiast. Geheel terecht, daar Toxocara vandaag de dag één van de smaakmakers van de Nederlandse death metal is en zich zowel op cd als live prima presenteert. De toon is met dit optreden dan ook goed gezet.
(Lana)
Dan is het de beurt aan de eerste blekkies om het podium te bevuilen met schmink en bloed. De rookmachine draait onmiddellijk op volle toeren en de lichtshow gaat op standje ‘evil’ (weliswaar niet zo evil als later bij Gorgoroth). Valkyrja heb ik in 2010 voor het eerst in het buitenlucht van de Steenwijkse Stonehenge gezien, toen leek de band te veel op crappy Watain en had ik het na een paar nummers al met de Zweden gehad. Gelukkig komt een knusse, donkere zaal de sfeer die om black metal dient te hangen altijd ten goede, zodoende moet ik vandaag wel kwaliteit bij Valkyrja constateren, ook al lijkt de band qua presentatie en muziek nog altijd erg veel op hun stinkende collega’s. De interactie met het publiek is nihil, toch past dat best bij black en speelt Valkyrja agressief en strak. Beide albums komen in de set uitgebreid aan bod met nummers als Oceans To Dust, The Womb of Disease, Welcoming Worms, Twilight Revelation, Frostland en The Vigil. Tijdens Valkyrja ontstaan ook de eerste duw- en trekpartijtjes in het publiek, men begint dus duidelijk goed los te komen.
(Lana)
Na een snelle ombouw beklimt Vader de voor de band al zo bekende planken. De laatste jaren modderen de death metalveteranen een beetje aan met de line-up en de live-kwaliteit, inmiddels zie ik weer nieuwe gezichten in de band en ben ik wederom benieuwd hoe het Vader vanavond vergaat. Wat opvalt is dat ook Vader vanavond weinig contact met het publiek zoekt. Dit kan het publiek overigens weinig deren, al snel gaat men goed los en verandert het hart van de zaal in een uitzinnige kolking van menselijk vlees.
Uiteraard komen er nieuwe nummers voorbij ( Return To The Morbid Reich, Come And See My Sacrifice, I Am Who Feasts Upon Your Soul, Decapitated Saints), maar uiteraard worden ook de verplichte klassiekers (Wings, Carnal, Cold Demons, Sothis) gespeeld. Deze keer verrast Vader met een erg strak optreden, waar het geheel de vorige keer dat ik deze band zag nog wilde verzuipen in chaos, is Vader vandaag weer goed in vorm. Mooi! En zo genieten we nog even van de toegift in de vorm van This Is The War, Lead Us en Slayers Raining Blood. Niet echt een verrassing meer, maar het blijft gaaf.
(Lana)
Gorgoroth wacht de zware taak om na een legendarische band als Vader te moeten headlinen. Sommige mensen zullen niet zijn gebleven, maar dat was andersom hetzelfde geweest, dus terwijl de drie Polen en de Engelsman alweer in de bus hebben plaatsgenomen, betreedt Gorgoroth het in rook en duisternis gehulde podium van Baroeg om met Bergtrollets Hevn van Antichrist te openen. Nu heb ik de band menig maal mogen aanschouwen maar sinds Pest weer mag krijsen en Vyl van Keep Of Kalessin de trommels mishandelt, is Gorgoroth onverslaanbaar. Ze mogen dan wel een statische presentatie geven en een vrij monotone set ten gehore brengen, maar dat is precies waar black metal mijns inziens om draait. De grimmige sfeer wordt aangedikt door het schelle maar duidelijke geluid en de sobere lichtshow van rook en rood. Katharinas Bortgang, Destroyer, Satan Prometheus en Anatheunasia worden allemaal vlekkenloos en kil door het Noorse vijftal gebracht. Ik zeg wel ‘Noorse vijftal’, maar de teruggekeerde leider Infernus wordt deze tour bijgestaan door een tweetal kale Brazilianen van de band Ophiolatry. Omdat deze tour als promotie voor de release van het heropgenomen Under The Sign Of Hell dient, komt er een vijftal nummers van deze plaat voorbij, geen van allen aangekondigd. Heerlijk, die desinteresse! Na een goede 60 minuten eindigt de fantastische gig plotsklaps met Unchain My Heart!!! en zo zijn de gebleven bezoekers getrakteerd op een uur ‘Back To The Ninetees courtesy of Gorgoroth’. Volgende keer graag Possessed By Satan of Ritual en ik kan gelukkig sterven!
(Sha)
.jpeg){kind=small}
