Op het eerder uitgebrachte materiaal is duidelijk te horen dat de Duitsers genspireerd zijn door de Zweedse death-/blackmetalbands als Unanimated, Gates Of Ishtar, Sacramentum en met name Dissection (zij het in mindere mate dan op het voorgaande werk, ook al doet het artwork anders vermoeden). De Mnchenaren voeren het eerbetoon op zon aansprekende manier uit, dat het tot pakkende tracks leidt. Ook op Ascension Lost (een concept gebaseerd op John Milton's Paradise Lost) wijken ze niet af van de succesformule, maar hebben ze wel meer een eigen geluid ontwikkeld. Weer slaagt het gezelschap erin om een ijzersterke plaat af te leveren met een mix van orthodoxe black en melodische death metal. Alles is tot in de puntjes verzorgd: van het mooie artwork van Kristian The Necrolord Whlin tot aan de productie en de muziek.
Vanaf de eerste seconde van The First Rebellion is het al genieten van de sterke riffs, melodieuze en harmonieuze leads, akoestische gedeelten en (bluesgerelateerde) solos. Wat opvalt is dat veel riffs, zoals die in het mooi opgebouwde Throne Of Will en Demigod Imprisoned, een tragisch en episch karakter hebben. Dit komt vooral door de zware ondertoon die onder de muur van melodieuze gitaarpartijen klinkt. En dat terwijl het tempo varieert tussen midtempo, blastbeats en wat tragere stukken. Het viertal switcht moeiteloos in snelheid en tussen stijlen. Meestal is het een mix van melodische death metal en black metal wat de klok slaat, maar er is ook thrash, zoals in Sorrow Of The One.
Toch zijn er wel punten van kritiek. Omdat het niet heel origineel is wat de heren brengen, kan het al snel tot verveling leiden. Bovendien mis ik de afwisseling in de hese vocalen. Deze passen wel bij de sfeer maar zijn monotoon. Daarnaast zal het een bewuste keuze zijn geweest om de keyboardpartijen geen nadrukkelijke rol te laten spelen en slechts de sfeer te laten bevorderen, toch had ik ze liever wat vaker in een prominente rol gehoord, zoals het geval is in het relatief langzame The Second Fall. Het zou de dynamiek ten goede komen. De ninetiesriffs die veel doen denken aan eerdergenoemde bands zijn echter van zon hoog niveau, dat deze verbeterpunten geen storende factor in het luisterplezier hoeven te vormen, mits je niet op zoek bent naar originaliteit.
Thulcandra zal met Ascension Lost zeker weer aan fans winnen. Al voor de derde keer overtuigt de Duitse formatie met bovengemiddelde melodische black-/death metal die de jaren negentig doen herleven. Origineel mag het dan niet zijn, maar het is gewoon sterk uitgevoerd. De vier niet eerder uitgebrachte demotracks als bonus zijn een mooi gebaar naar Jrgen Zintz, die het ongetwijfeld met een glimlach van bovenaf bekijkt en goedkeurt.
Tracklist:
1. The First Rebellion
2. Throne Of Will
3. Deliverance In Sin And Death
4. Demigod Imprisoned
5. Interlude
6. Exalted Resistance
7. The Second Fall
8. Sorrow Of The One
9. Ascension Lost
10. Outro
11. Perishness Around Us (bonus track)
12. Frozen Kingdom (bonus track)
13. Dreaming (bonus track)
14. Immortality (bonus track)
