Hail The Abyss is het vijfde album van Thulcandra. De band uit München rond oprichter Steffen Kummerer (Obscura) viert dit jaar zijn twintigste verjaardag. De zwartgeblakerde death doet heel sterk denken aan Dissection, al liet het voorgaande album A Dying Wish (2021) een geringe verbreding horen. Voor een progressiever geluid moet je bij Obscura zijn, niet bij Thulcandra. Op zich is daar weinig mis mee en de Duitsers weten het niveau van Dissection aardig dicht te benaderen.
De stijl van Thulcandra is niet wezenlijk veranderd. Het nieuwe album bevat dezelfde dosis zwart gif als de voorgaande platen, maar ditmaal wel met meer melodie. Vooral dát komt het luisterplezier ten goede. Bovendien zit er iets meer variatie in de vastgeroeste Dissection-stijl, weliswaar met hints naar andere Zweedse bands als Necrophobic en Edge Of Sanity, maar toch. De plaat bevat in die zin wat meer afwisseling. Desalniettemin leeft Dissection onveranderd voort in de muziek van Thulcandra.
Het voorgaande album, A Dying Wish, is opgedragen aan bassist Chris Kratzer. Hij overleed een jaar eerder na een tragisch ongeluk. Zijn opvolger is Carsten Schorn (Nailed To Obscurity). Drummer Erebor (Alessandro Delastik, ex-Secrets Of The Moon) zit nog op zijn kruk. Steffen Kummerer kan ook weer rekenen op Mariano Delastik (The Soulscape Project) als tweede gitarist. Never change a winning team. Dat geldt ook voor de productie, die opnieuw in handen is van Dan Swanö (Opeth, Katatonia). Voor het artwork, gemaakt door Herbert Lochner, is dat ook het geval.
Dat de muziek wat meer variatie bevat, komt meteen naar voren in de opener In The Eye Of Heaven. Met bijna zeven minuten is het een uitgesponnen track, maar door voldoende afwisseling tussen snellere stukken en melodieuze momenten weet deze de aandacht goed vast te houden. De sterke titeltrack volgt hetzelfde recept, maar wel met wat meer hectiek in de snelle passages. De groovende passage halverwege is eenvoudig, maar doeltreffend. Na het korte, instrumentale intermezzo At Night volgt het eerste hoogtepunt op de plaat, Velvet Damnation, waarin de stijl van Dissection vakkundig is vermengd met het vroege werk van Emperor.
On The Wings Of Cosmic Fire is wat meer rechttoe rechtaan in de coupletten, maar bevat daarin wel een lekkere, catchy groove. Het sinistere Acheronian Cult behoort zeker tot de favorieten, maar doet wel weer heel sterk denken aan Dissection. Tot de hoogtepunten behoort ook As I Walk Through The Gateway met heerlijk galopperende ritmes en een flinke dosis Necrophobic. De titel is een knipoog naar de lekker meezingbare zin uit de song Blinded By Light, Enlightened By Darkness van Hrimthursum (2006) en de openingsriff is duidelijk herkenbaar. Het wisselen tussen snelle en groovende passages komt ook goed uit de verf in Blood Of Slaves. In Darkness We Descend is een tweede instrumentaal rustpunt, maar wel overbodig op deze plek, omdat de epische afsluiter The Final Closure eveneens akoestisch wordt ingeleid. Het sluitstuk behoort ook zeker tot de favorieten. Het nummer heeft een mooie structuur en wisselt van zware, logge riffs naar pure melancholiek met fraaie leads en akoestische passages.
Met Hail The Abyss heeft Thulcandra opnieuw een zeer degelijk album afgeleverd. De extra aandacht voor melodie, de efficiënte manier waarop de gitaarpartijen in het geheel verweven zijn en de subtiele verbreding van de sound, komen het luisterplezier zeker ten goede.
Tracklist:
1. In The Eye Of Heaven
2. Hail The Abyss
3. At Night
4. Velvet Damnation
5. On The Wings Of Cosmic Fire
6. Acheronian Cult
7. As I Walk Through The Gateway
8. Blood Of Slaves
9. In Darkness We Descend
10. The Final Closure
