Een cd van Agalloch kost over het algemeen wat tijd om in te komen. Niet dat de Amerikanen zulke ingewikkelde muziek maken. Integendeel zelfs. De muziek van de band is doorgaans vrij minimalistisch van opzet. Maar door de inkleuring en het relatief uitgesponnen karakter van de composities is Agalloch niet altijd even toegankelijke kost. Het gezelschap hecht bovendien meer waarde aan het scheppen van een bepaalde sfeer, waarbij iets als een liedje op het tweede plan staat.

Met voorganger Marrow Of The Spirit schoot de band misschien wel wat te ver door. Weg waren de wonderschone melodie�n en lange postrockpassages. In plaats daarvan kregen we een vrij kille schijf met meer black metal dan voorheen. Door het soms ronduit slordige drumspel en de niet altijd even ideale productie vond ik het persoonlijk de minste plaat tot dan toe. De cd miste daarnaast de gelaagdheid en diepgang van voorheen, al kan dat ook een kwestie van smaak zijn.

Liefhebbers van het briljante The Mantle en Ashes Against The Grain kunnen gerust zijn. The Serpent & The Sphere lijkt veel meer een vervolg op die twee albums dan op de directe voorganger. Weliswaar krijst John Haughm ook dit keer meer dan dat hij normaal zingt, maar door de songstructuren en toename van instrumentale rustpunten passen de stukjes veel beter in elkaar. Hoewel Agalloch op deze cd af en toe stevig van leer trekt, voert melodie de boventoon. De band spiekt daarbij wel eens bij (voormalige) melodieuze deathmetalbands als Edge Of Sanity of Opeth, maar binnen het eigen geluid van Agalloch valt dat nauwelijks op.

Ik gaf al eerder aan dat een plaat van deze groep tijd vraagt. Waarschijnlijk kunnen we pas over een jaar de balans opmaken. Maar toch kan ik zeggen dat nummers als Birth And Death Of The Pillars Of Creation en Vales Beyond Dimension nu al verschrikkelijk lekker klinken. Op en top sfeermuziek met misschien als hoogtepunt het instrumentale Plateau Of The Ages. Wellicht niet zo sterk als het enigszins vergelijkbare Odal van The Mantle, maar het stuk behelst alles wat Agalloch tot zo'n fascinerend gezelschap maakt. Fraaie vertragingen, sterk ritmisch spel en een zalvende onderlaag van rauw doch melodisch gitaarwerk. De cd ademt een en al melancholie, hoewel de muziek door de sporadisch ingezette, montere gitaarlijnen wat minder zwaar beladen klinkt dan Marrow Of The Spirit.

Een uiteindelijk oordeel laat dus nog even op zich wachten, maar voor nu is wel duidelijk dat deze mannen een ferme stap vooruit hebben gezet. Vooralsnog laat het n�t niet de indruk achter van de eerste drie albums, maar dat kan ook een kwestie van tijd zijn. Dat The Serpent & The Sphere een prachtig album is, staat in ieder geval als een paal boven water.

Tracklist:
1. Birth And Death Of The Pillars Of Creation
2. (Serpens Caput)
3. The Astral Dialogue
4. Dark Matter Gods
5. Celestial Effigy
6. Cor Serpentis (The Sphere)
7. Vales Beyond Dimension
8. Plateau Of The Ages
9. (Serpens Cauda)