De eerste twee nummers van dit album – Limbs en Falling Snow – mogen zonder overdrijven briljant genoemd worden. Met een ongrijpbare, haast transcendente aura kabbelen deze nummers voort. Langgerekt, uitgesponnen (vaak akoestisch) gitaarwerk neemt de luisteraar mee naar een ongerepte, pure wereld. Het is een cliché, maar in het geval van Agalloch absoluut gerechtvaardigd. Ashes Against The Grain is een album dat laat horen hoe dicht schoonheid en depressie bij elkaar liggen. In al zijn somberheid is dit namelijk gewoon één van de mooiste albums van de laatste jaren.
Het heeft geen zin om de nummers op dit album afzonderlijk te bespreken. Dit is namelijk het schoolvoorbeeld van een album dat in zijn geheel moet worden beluisterd. De nummers lopen vloeiend in elkaar over, waardoor de luisteraar overigens nóg verder in de muziek gezogen wordt. Postrock-passages, ambient-invloeden, black metal en doom metal, het wordt allemaal tot een schitterend geheel gesmeed.
Dit alles maakt Ashes Against the Grain zeker niet het gemakkelijkste album van 2006. Maar, zoals wel vaker het geval bij ‘moeilijke’ albums, is ook ditmaal de beloning van de vasthoudende, geconcentreerde luisteraar bijzonder groot. Die kan namelijk niet anders dan concluderen dat Ashes Against the Grain een meesterwerk is geworden. Het enige kleine minpunt is de fragmentarische outro The Grain, maar na 55 minuten pure schoonheid is dat niet meer dan een zéér kleine kanttekening bij een geweldig album.
Tracklist:
1. Limbs
2. Falling Snow
3. This White Mountain On Which You Will Die
4. Fire Above, Ice Below
5. Not Unlike The Waves
6. Our Fortress Is Burning... I
7. Our Fortress Is Burning... II - Bloodbirds
8. Our Fortress Is Burning... III - The Grain
.jpeg){kind=small}
