Dat niemand minder dan Audrey Sylvain van het helaas ter ziele gegane Amesoeurs de gastvocalen verzorgt op Butterfly (het eerste nummer van het nieuwe album dat Germ aan de buitenwereld liet horen), zal ongetwijfeld hebben bijgedragen aan de anticipatie. Terecht, want Butterfly is een prachtig nummer waarin de unieke sound van Germ een haast perfecte symbiose aangaat met het al even eigenzinnige postpunk-achtige stemgeluid van Silvain. Tegelijkertijd moet ik na een flink aantal luisterbeurten ook constateren dat dit direct het hoogtepunt van het album is, dat met zeventig minuten te lang duurt.
Er staan nog wel enkele mooie momenten op Grief, zoals The Stain Of Past Regrets, Memorial Address en de volledig clean gezongen ballad How Can I?. Maar toch klinkt Grief op andere momenten ook juist heel wat minder opmerkelijk dan zijn voorgangers. Vooral de overdosis instrumentale intermezzos halen de vaart uit het album (het zes minuten durende Blue As The Sky, Powerful As The Waves klinkt onwaarschijnlijk ongenspireerd voor deze band). Ook de typische keyboardklanken, die zon belangrijk onderdeel van de sound van Germ vormen, lijken wat verder naar de achtergrond gedrukt te zijn.
Naarmate Grief zijn einde nadert, worden de nummers eigenlijk steeds oppervlakkiger. Afsluiter Ghost Tree, Pt. III is feitelijk niet veel meer dan n eindeloos herhaalde akoestische aanslag vergezeld van wat oninteressante ambientklanken. Maar ook de overige nummers (op de eerder genoemde uitschieters na) maken veel minder gevoel los dan de vorige albums. Uiteindelijk is Grief dan ook een behoorlijk vlakke en teleurstellend langdradige plaat geworden, zeker als we bedenken waartoe Yatras in staat is.
Tracklist:
1. Intro
2. Butterfly
3. The Stain Of Past Regrets
4. Departures
5. Memorial Address
6. An End
7. Beneath The Cliffs
8. Blue As The Sky, Powerful As The Waves
9. How Can I?
10. I Can See It In The Stars
11. It's Over...
12. Withering In Hell
13. Ghost Tree Pt.3
