Soms sta ik versteld van de productiviteit binnen het stonercircuit. Dat het ook lang kan duren, bewijst Earthless die deze maand na zes jaar eindelijk met een opvolger komt, maar het kan blijkbaar anders. Orchid brengt aan de lopende band platen en EP�s uit. Windhand komt na ruim anderhalf jaar al met een vervolg op het debuut en het Finse Seremonia doet dat met slechts dertien maanden nog beter.

Het mag bijna vanzelfsprekend zijn dat er sinds het debuut weinig veranderd is. De band is in elk geval hechter geworden. De eerste plaat was op een of andere manier wat ontoegankelijk qua geluid. Een jaar na dato kunnen we dat wijten/danken aan het nog niet volledig ingespeeld zijn op elkaar. Het is een geluid dat in elk geval een bepaalde charme had. De stijl is ook anders. Het is bij vlagen niet meer de occulte rock van Seremonia, maar soms neigt het meer naar punk ( Noitamestari en Ovi bijvoorbeeld), terwijl andere weer erg psychedelisch zijn ( Painajaisten Maa en Itsemurhaaja II). Seremonia is minder songgericht geworden, maar dat is nauwelijks ten koste van de kwaliteit gegaan.

Van de teksten valt geen kaas te maken. Gelukkig zijn daar dan vele, prima vertaalmachines op internet, zou je zeggen. Helaas maken die je niet veel wijzer. Afgaande op het debuut (op de binnenhoes van de LP staan de teksten in het Fins en het Engels) zal Noora Federley in haar moerstaal de duivel bezingen, maar wellicht zit daar ook een wijziging in. Het past zonder meer goed bij het donkere en dromerige karakter van de muziek. Het niet kunnen verstaan van de teksten draagt enkel bij aan de mystiek. Tijdens het luisteren van nummers als T�htien Takaa en Hallava Hevonen heb ik me daar dan ook geen seconde druk om gemaakt. Niet alles op Ihminen is even goed, maar die laatste songs zijn pure klasse!

Ben je nieuw met Seremonia? Geef het zeker eens een kans. De band valt het makkelijkste in te delen onder de occulte rockstroming, maar heeft een bijzonder uniek geluid. De zangeres heeft een prettig stemgeluid dat de ene keer ruw en laag klinkt en dan weer mooi en sereen. Seremonia durft op deze tweede plaat wat meer te experimenteren met genres, waardoor Ihminen een meer diverse plaat is geworden. Net als het debuut is ook deze een die blijft groeien en lang interessant blijft.

Tracklist:
1. Noitamestari
2. Itsemurhaaja
3. Ovi
4. Suuri Valkeus
5. Painajaisten Maa
6. Luonto Kostaa
7. Ihminen
8. Itsemurhaaja II
9. Vastaus Rukouksiisi
10. T�htien Takaa
11. Hallava Hevonen