Voor vele liefhebbers van de Amerikaanse progmetallers wordt het smikkelen: songstructuren uit de succesvolle periode rond 1990 worden gecombineerd met de relatieve ronkende riffs en het gitaar georinteerde geluid van het Arch / Matheos-project. Het nieuwe album biedt vrij stevige nummers met de typische hard/zacht-dynamiek en de in vergelijking met Arch vrij radiovriendelijke refreinen van Alder. Toch klinkt het album in vergelijking met de recente voorgangers (ook al weer jaren geleden) relatief stevig en niet te klinisch. Met spannende sfeerstukken, gevoelige ballade-elementen en als afsluiter een meeslepende epische compositie is het album vrij gevarieerd.
Voor iedereen wat wils? Nee, absoluut niet. In deze dagen worden de eerste drie albums van Fates Warning met John Arch door veel metalmuzikanten en oldschool metal-liefhebbers op een voetstuk geplaatst. Jim Matheos gaf met Arch / Matheos mondjesmaat gehoor aan deze herwaardering. Zijn plaat met de voormalige vocalist, Sympathetic Resonance, was erg sterk, maar geen terugkeer naar het oude geluid. Dat is dit nieuwe album van Fates Warning evenmin. We horen hier weer het typische progmetalgeluid dat Fates Warning en hun populairdere navolger Dream Theater in de jaren negentig gevestigd hebben: poppy-refreinen, weinig harde actie en klinische versies van bijna grunge-achtige riffs. Het geluid van weleer met zijn rauwheid, de mystiek en de bijzonder originele melodieuze zanglijnen van Arch is op Darkness In A Different Light ver te zoeken.
De geschiedenis van Fates Warning valt te vergelijken met die van grote progressieve rock-bands als Rush, Genesis en Yes. Bands die in de jaren zeventig een bijzonder creatieve en organische stijl van bijna mythische proporties creerden. Tot de jaren tachtig: toen werden deze bands aangetast door het kille geluid van mainstream popmuziek. Evenals deze formaties bracht Fates Warning na de legendarische beginperiode ook nog wel eens vrij experimentele albums uit. Een goed voorbeeld daarvan is A Pleasant Shade Of Grey uit 1997. Het nieuwe album is echter totaal niet gewaagd, maar ingetogen; veilig. Veel fans van de Alder-periode zullen Darkness In A Different Light omarmen. Voor Arch-aanbidders en liefhebbers van meer experimentele metal is dit album te Alder-esque, te conventioneel. Desalniettemin zeker niet slecht, maar vooral degelijk.
Tracklist:
1. One Thousand Fires
2. Firefly
3. Desire
4. Falling
5. I Am
6. Lighthouse
7. Into The Black
8. Kneel And Obey
9. O Chloroform
10. And Yet It Moves
