Fates Warning, Armored Dawn en Fallen Arise in Uden

Fallen Arise is een symfonische metalband uit Griekenland die sinds 2009 actief is en een ep en twee full-lengths achter zijn naam heeft staan. Vandaag treedt het zestal aan met het nieuwe vocale duo Fiona Creaby en Vlasis Katsaounis. Vlasis is terug na vier jaar afwezigheid. Zijn zang past echter niet goed bij de symfonische metal. Hij zou beter tot zijn recht komen in een metalcoreband met zijn afwisseling van cleane en extreme vocalen. De stem van Fiona past veel beter bij de muziek van de Zuid-Europeanen. Net als sessiegitariste Amy Lewis komt ze uit Engeland en speelt ze in Apparition.

De bandleden tonen zich actief en hebben plezier op het podium. Muzikaal is het solide. De uitvoering van My Last Breath levert het meeste applaus op. Dat komt mede door de prima keyboardsolo aan het einde. Fallen Arise zou hier meer gebruik van mogen maken. Het maakt de nummers specialer en zorgt voor een sterkere identiteit. Zonder dat element is het aardig, maar blijft een verrassing uit. Evenwel is er terecht applaus voor de verrichtingen van het zestal, dat met het hoogtepunt White Crystal Angel afsluit.

Wat Armored Dawn in de package te zoeken heeft, is slechts weinigen duidelijk. De folky power metal van de Brazilianen is generiek en slaat vandaag niet aan. Sterker nog, als het laatste nummer aangekondigd wordt, klinkt er wat gejuich uit de zaal. Dat heeft naast de zeer voorspelbare, soms door Iron Maiden ge�nspireerde composities (Viking Soul) ook met de gedragingen van frontman Eduardo Parras te maken. Hij is vooral in zijn eentje aan het genieten en maakt bewegingen die aantonen dat hij moeite met ritmegevoel heeft. Zijn zang is zeer matig. Hij krijgt tijdens de refreinen hulp van een paar bandmaten.

Om toch ook de goede kant van de Zuid-Amerikanen te belichten, vallen een paar songs in positieve zin op. Prison, dat live wordt uitgezonden op internet, heeft een aanstekelijk refrein en een broodnodige ritmetwist en het afsluitende William Fly (The Pirate) is aardig. Toch is het duidelijk dat Armored Dawn een matige band op de verkeerde plek is. Ondanks het enthousiasme van de bandleden kan zelfs de Dropkick Murphys-cover Rose Tattoo de sfeer in de zaal niet ten goede veranderen.

Het is duidelijk dat het publiek slechts voor ��n band komt vanavond: Fates Warning. Met het prima Theories Of Flight trekken de Amerikanen weer een groter publiek aan dan de afgelopen jaren het geval was. Een mooie ontwikkeling die de muzikanten zeker verdienen. Vol vertrouwen staan ze dan ook op te treden. Het zijn met name frontman Ray Alder en bassist Joey Vera die het publiek vermaken. Joey legt met de zeer vaardige drummer Bobby Jarzombek het muzikale fundament voor de anderen. Gitarist/songwriter Jim Matheos staat er aanvankelijk wat onbewogen bij en ook livegitarist Michael Abdow concentreert zich met name op zijn gitaarspel.

Zoals wel vaker is het in het in het begin zoeken naar de juiste afstelling van het geluid. Desondanks wordt From The Rooftops positief ontvangen. Met name de zang van Ray komt goed door. Hij is vandaag uitstekend bij stem. De fans zingen met hem mee tijdens Life In Still Water en One. E�n van de vroege hoogtepunten is A Pleasant Shade Of Gray, Part III, dat groovy en krachtig uit de boxen knalt. Daarna komt een fase met nieuwe en minder vaak gespeelde tracks aan bod. Van Darkness In A Different Light staan het uitstekende One Thousand Fires en Firefly op de setlist. Van Theories Of Flight worden naast de opener Seven Stars en The Light And Shade Of Things gespeeld. Beide blijven goed overeind, al komt eerstgenoemde nog niet zo goed uit de verf door de verre van ideale geluidsmix. Met name de gitaarpartijen komen niet goed tot hun recht. Het wat doffe geluid vormt ��n van de weinige smetjes op het optreden. Gelukkig komt er verbetering vanaf A Handful Of Doubt (met Firefly eraan vast), een aangename verrassing op de lijst waarin Ray excelleert.

Tot de highlights behoort ook het prachtige The Light And Shade Of Things, dat met veel beleving gebracht wordt. De heren hebben het duidelijk naar hun zin. Er gaat nog een schepje bovenop als A Pleasant Shade Of Grey deel negen (op semi-akoestische gitaar) en elf klinken. Het zijn van die momenten waarop de fans graag meezingen. Ray geniet en Joey is zichtbaar blij met de bijval en steekt zijn duim omhoog. De sfeer in de zaal is prima en op het podium kan zelfs Jim een smile niet onderdrukken tijdens Point Of View, dat samen met The Eleventh Hour een fantastisch einde van de reguliere set vormt. Ray bedankt meerdere malen de trouwe fans die na al die jaren nog steeds de progformatie een warm hart toedragen en naar de shows komen. Tijdens de toegift, die bestaat uit Through Different Eyes en Monument komen ook Jim en Michael eindelijk van hun plek af en zoeken ze elkaar op. Dat mogen ze wel wat vaker doen, maar ook zonder die beweging is het vanavond een sterk optreden. Muzikaal staat het als een huis en het lang aanhoudende applaus en gejuich na afloop toont duidelijk aan dat velen hebben genoten van Fates Warning, dat na 35 jaar aantoont nog steeds meer dan relevant te zijn. Na afloop is het nog lang gezellig in De Pul.

Setlist Fates Warning:
1. From The Rooftops
2. Life In Still Water
3. One
4. A Pleasant Shade Of Gray, Part III
5. Seven Stars
6. One Thousand Fires
7. A Handful Of Doubt
8. Firefly
9. The Light And Shade Of Things
10. A Pleasant Shade Of Gray, Part IX
11. A Pleasant Shade Of Gray, Part XI
12. The Ivory Gate Of Dreams: VII. Acquiescence
13. The Eleventh Hour
14. Point Of View

Toegift:
15. Through Different Eyes
16. Monument

Setlist Armored Dawn:
1. Viking Soul
2. Too Blind To See
3. Prison
4. Rose Tattoo (Dropkick Murphys-cover)
5. William Fly (The Pirate)

Setlist Fallen Arise:
1. Furor
2. Nightouched
3. The Curse Of Adeline
4. My Last Breath
5. Heart Of The Damned
6. White Crystal Angel

Fallen Arise