Oorspronkelijk begon In Mourning nog als een gothic/doom band, maar inmiddels is de band gevolueerd tot een sound die smaakvol en progressief klinkt. Namen die bij het beluisteren van The Weight Of Oceans door het hoofd schieten, zijn Edge Of Sanity, Opeth en Barren Earth, maar de muziek vertoont ook overduidelijke raakvlakken met Novembers Doom. Met laatstgenoemde band heeft In Mourning ook de zware, maar zeer transparante productie gemeen, die de melancholische tonen een mooi soort warmte meegeeft.
Colossus trapt af met een psychedelische toetspartij die wat Vintersorg-achtig aandoet, maar al snel neemt het stemmige gitaarwerk het voortouw. Met bijna tien minuten is dit nummer direct een hele tour de force, maar In Mourning slaagt met vlag en wimpel. Majestueus met een plechtig, aan Insomnium herinnerend refrein, maar vooral de manier waarop het nummer uitmondt in een zalige climax is erg mooi gedaan. Ook op de overige nummers komt de band bijzonder gesoigneerd voor de dag, met prachtige arrangementen, smaakvol gitaar- en toetsenwerk, en spannende composities waar de klasse van af spat (luister vooral maar eens naar From A Tidal Sleep en Convergence).
The Weight Of Oceans biedt de luisteraar een uur enerverende, progressieve en bijzonder goed in elkaar zittende death/doom, voorzien van een perfect geluid. Het enige minpuntje dat ik kan bedenken, is dat sommigen het misschien iets t perfect vinden klinken. Maar als je bovengenoemde bands tot je favorieten rekent, heb je er met In Mourning waarschijnlijk een favoriet bij. De muzikaliteit spat ervan af!
Tracklist:
1. Colossus
2. A Vow To Conquer The Ocean
3. From A Tidal Sleep
4. Celestial Tear
5. Convergence
6. Sirens
7. Isle Of Solace
8. The Drowning Sun
9. Voyage Of A Wavering Mind
