Dat was nog eens een mooi sinterklaascadeau; het zeer goed verzorgde optreden van In Mourning dat op 5 december gestreamd werd. De opnamen van die show dateren van 6 november, toen de progressieve deathmetalformatie in Valley Sound Studio (Borlnge) speelde. Tussen die twee data in kwam de zesde full-length van de Zweedse groep uit.
Het nieuwe songmateriaal, dat live uitstekend uit de verf kwam, is wat donkerder en melancholischer dan voorganger Garden Of Storms (2019). Er is meer ruimte voor rustige passages. Dat wil niet zeggen dat er niet geramd wordt, maar de voet komt vaker los van het gaspedaal voor droefgeestige melodien, die enkele keren aan Ghost Brigade doen herinneren. In Sovereign behoren de neerslachtige en atmosferische passages tot de sterkste momenten.
De plaat staat vol met smaakvol gitaarwerk. Neem bijvoorbeeld de Opethiaanse riffs in uitschieter Thornwalker zijn, het soleerwerk in hetzelfde nummer en Sovereign of de leads in Blood In The Furrows en Beyond Thunder. Alleen de hoempapariff la Amon Amarth en Omnium Gatherum in het couplet van laatstgenoemde is een afknapper. Het soleerwerk is regelmatig bluesy, maar de drie gitaristen schakelen ook wel over op jazz.
Variatie is er voldoende, al valt wel op dat Opeth een voorname inspiratiebron is, waardoor wat aan originaliteit wordt ingeboet. Daar komt bij dat meerdere songs niet over de hele lengte overtuigen. Meerdere nummers bevatten uitstekende ideen die afgewisseld worden met minder memorabele. Voorbeelden daarvan zijn Sovereign en Beyond Thunder. Composities die over de hele lengte blijven boeien, zijn At The Behest Of Night en Thornwalker. Na meerdere luisterbeurten sluiten Solitude And Silence en Blood In The Furrows zich daarbij aan.
Wederom zijn de vocale kwaliteiten van Tobias Netzell verbeterd. Luister maar eens naar het prachtige, Paradise Lost-achtige refrein van At The Behest Of Night of Thornwalker, waarin hij, net als in Solitude And Silence met memorabele cleane zang komt. Hij wisselt die af met extreme vocalen. Zijn screams en grunts zijn goed, maar de hardcore-achtige vocalen van Bjrn Pettersson zijn wat minder geslaagd. Technisch is er niet veel op aan te merken, maar ze zouden beter passen bij een post-metalband.
Productioneel is er uitstekend werk geleverd. De nummers hebben power (Lights On The Mire) en gevoel (het neerslachtige Blood In The Furrows). Alle bijdragen zijn goed te volgen, al hadden de bekkens wat meer volume kunnen gebruiken. Hoewel veel aandacht uitgaat naar het gitaarwerk, valt het drum- en basspel, dat nadrukkelijker te horen is dan in het verleden, af en toe in positieve zin op, zoals in Lights On The Mire en At The Behest Of Night.
In Mourning biedt de luisteraar wederom een kwalitatief goede schijf met melancholische, melodieuze en licht progressieve death metal. The Bleeding Veil toont de technische, compositorische en productionele vooruitgang die de groep vrijwel elke release kenmerkt. De Zweden brengen je niet altijd op het puntje van je stoel, maar komen met een goede en mooie mix van rauwe ruigheid en met veel gevoel en zorg gespeelde melodien. Een mooi cadeau in donkere tijden.
Tracklist:
1. Sovereign
2. At The Behest Of Night
3. Solitude And Silence
4. Thornwalker
5. Blood In The Furrows
6. Lights On The Mire
7. Beyond Thunder
